« ថ្ងៃទី ២៧ ខែ កុម្ភៈ–ថ្ងៃទី ៥ ខែ មីនា ។ ម៉ាថាយ ៨; ម៉ាកុស ២–៤; លូកា ៧ ៖ ‹ សេចក្តីជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )

« ថ្ងៃទី ២៧ ខែ កុម្ភៈ–ថ្ងៃទី ៥ ខែ មីនា ។ ម៉ាថាយ ៨; ម៉ាកុស ២–៤; លូកា ៧ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣

ថ្ងៃទី ២៧ ខែ កុម្ភៈ–ថ្ងៃទី ៥ ខែ មីនា

ម៉ាថាយ ៨; ម៉ាកុស ២–៤; លូកា ៧

« សេចក្តីជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ »

សូមប្រុងប្រយ័ត្ន កុំប្រញាប់ក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់បងប្អូន ។ សូមចំណាយពេលសម្រាប់ការពិចារណាដ៏ប្រកបដោយការអធិស្ឋាន សូម្បីវាមានន័យថា បងប្អូនពុំមានពេលដើម្បីអានគ្រប់ខគម្ពីរក៏ដោយ ។ គ្រានៃការពិចារណាទាំងនេះ ជាញឹកញាប់ដឹកនាំឲ្យមានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

សារលិខិតដ៏ច្បាស់បំផុតមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី គឺថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាអង្គអ្នកព្យាបាល ។ មានដំណើររឿងពីការប្រោសអ្នកឈឺ និងអ្នករងទុក្ខ របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ—ចាប់ពីស្ត្រីម្នាក់ដែលគ្រុនក្ដៅ រហូតដល់កូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ដែលបានស្លាប់ ។ ហេតុអ្វីសង្កត់ធ្ងន់លើការប្រោសឲ្យជាខាងរាងកាយ ? តើមានសារលិខិតអ្វីខ្លះសម្រាប់យើងនៅក្នុងអព្ភូតហេតុទាំងនេះ ? សារលិខិតជាក់ច្បាស់មួយគឺថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ដែលមានអំណាចលើគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ រួមទាំងការឈឺចាប់ និងការមិនល្អឥតខ្ចោះខាងរូបកាយរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែអត្ថន័យមួយទៀតបានរកឃើញនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅកាន់ពួកអាចារ្យដែលមានគំនិតសង្ស័យ ៖ « ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា នៅផែនដីនេះ កូនមនុស្សមានអំណាចនឹងអត់ទោសបាបបាន » ( ម៉ាកុស ២:១០ ) ។ ដូច្នេះនៅពេលបងប្អូនអានអំពីមនុស្សខ្វាក់ ឬមនុស្សឃ្លង់ដែលបានព្យាបាលឲ្យជា នោះបងប្អូនអាចគិតអំពីការព្យាបាល—ទាំងខាងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាម—ដែលបងប្អូនអាចទទួលបានមកពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយស្ដាប់ឮទ្រង់មានបន្ទូលមកបងប្អូនថា « សេចក្តីជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ » ( លូកា ៧:៥០ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

ម៉ាថាយ ៨; ម៉ាកុស ២–៣; លូកា ៧

ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចព្យាបាលភាពទន់ខ្សោយ និងជំងឺទាំងឡាយបាន ។

ជំពូកពីរបីនេះកត់ត្រាឧទាហរណ៍ជាច្រើនអំពីការព្យាបាលប្រកបដោយអព្ភូតហេតុដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើឡើង ។ នៅពេលបងប្អូនសិក្សាអំពីការព្យាបាលទាំងនេះ សូមរកមើលសារលិខិតដែលអាចមានសម្រាប់បងប្អូន ។ បងប្អូនអាចសួរខ្លួនឯង ៖ តើដំណើររឿងណាខ្លះបង្រៀនអំពីសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? តើដំណើររឿងអ្វីខ្លះដែលបង្រៀនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? តើព្រះមានព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំរៀនអ្វីខ្លះមកពីអព្ភូតហេតុនេះ ? នេះគឺជាឧទាហរណ៍មួយចំនួន ប៉ុន្តែមានជាច្រើនទៀត ៖

មនុស្សឃ្លង់ ( ម៉ាថាយ ៨:១–៤ )
បាវបម្រើរបស់មេទ័ព ( ម៉ាថាយ ៨:៥–១៣; លូកា ៧:១–១០ )
ម្ដាយក្មេករបស់ពេត្រុស ( ម៉ាថាយ ៨:១៤–១៥ )
មនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើង ( ម៉ាកុស ២:១–១២ )
មនុស្សស្វិតដៃម្ខាង ( ម៉ាកុស ៣:១–៥ )
កូនប្រុសរបស់ស្រី្ដមេម៉ាយនៅក្រុងណាអ៊ីន ( លូកា ៧:១១–១៦ )

សូមមើលផងដែរ ដេវីឌ អេ បែដណា « Accepting the Lord’s Will and Timing » Liahona ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១៧–២៣; នែល អិល អាន់ឌើរសិន « Wounded » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៨៣–៨៦ ។

ម៉ាកុស ២:១៥–១៧; លូកា ៧:៣៦–៥០

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមិនបានយាងមកដើម្បីផ្ដន្ទាទោសពួកអ្នកមានបាបទេ ប៉ុន្តែដើម្បីប្រោសពួកគេវិញ ។

កាលដែលបងប្អូនអាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះអំពីការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់ព្រះយេស៊ូវជាមួយនឹងពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី នោះបងប្អូនអាចពិចារណាថាតើបងប្អូនឃើញខ្លួនឯងនៅក្នុងដំណើររឿងទាំងនេះឬទេ ។ ឧទាហរណ៍ តើគំនិត និងទង្វើរបស់បងប្អូនធ្លាប់ដូចជារបស់ស៊ីម៉ូនជាពួកផារិស៊ីដែរឬទេ ? តើនឹងបងប្អូនពិពណ៌នាពីភាពខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច រវាងរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវទតឃើញពួកអ្នកមានបាប និងរបៀបដែលពួកផារិស៊ីដូចជាស៊ីម៉ូនមើលទៅពួកអ្នកមានបាប ? សូមពិចារណាពីរបៀបដែលពួកអ្នកដែលមានបន្ទុកដោយអំពើបាបអាចមានអារម្មណ៍ ពេលដែលពួកគេនៅជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ តើពួកគេមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលពួកគេនៅជាមួយនឹងបងប្អូន ?

បងប្អូនក៏អាចពិចារណាពីរបៀប ដែលបងប្អូនដូចទៅនឹងស្ត្រីដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង លូកា ៧:៣៦–៥០ ផងដែរ ។ តើបងប្អូនធ្លាប់ដកពិសោធន៍នូវភាពទន់ភ្លន់ និងសេចក្តីមេត្តាករុណា ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្ហាញដល់ស្ត្រីនោះនៅពេលណា ? តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះ ចេញពីគំរូនៃសេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការបន្ទាបខ្លួនរបស់នាង ?

សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ៣:១៧; លូកា ៩:៥១–៥៦; ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « The Gift of Grace » Liahona ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៧–១០ ។

ម៉ាថាយ ៨:១៨–២២; ម៉ាកុស ៣:៣១–៣៥

ការធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានន័យថា ខ្ញុំដាក់ទ្រង់ដំបូងគេនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។

នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនថា ការធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់តម្រូវឲ្យយើងដាក់ទ្រង់មុនគេបង្អស់នៅក្នុងជីវិតយើង ដែលពេលខ្លះវាមានន័យថា យើងត្រូវលះបង់រឿងផ្សេងៗទៀតដែលយើងឲ្យតម្លៃ ។ នៅពេលបងប្អូនសិក្សាវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ សូមពិចារណាអំពីភាពជាសិស្សរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ ។ ហេតុអ្វីក៏ពួកសិស្សត្រូវតែមានឆន្ទៈដាក់ទ្រង់ដំបូងគេបង្អស់ដូច្នេះ ? តើបងប្អូនចាំបាច់ត្រូវលះបង់អ្វីខ្លះ ដើម្បីដាក់ព្រះយេស៊ូវមុនគេបង្អស់ ? ( សូមមើលផងដែរ លូកា ៩:៥៧-៦២) ។

ម៉ាថាយ ៨:២៣–២៧; ម៉ាកុស ៤:៣៥–៤១

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះចេស្តាដើម្បីប្រទានសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងកណ្ដាលព្យុះភ្លៀងនៃជីវិត ។

តើបងប្អូនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវមាននៅក្នុងពេលមានព្យុះភ្លៀងនៅសមុទ្រ—មើលទឹករលកបោកចូលពេញទូក ហើយងឿងឆ្ងល់ថា « លោកគ្រូអើយ យើងវិនាសហើយ លោកមិនរវល់ទេឬអី ? »

នៅក្នុង ម៉ាកុស ៤:៣៥–៤១ បងប្អូននឹងរកឃើញសំណួរចំនួនបួន ។ សូមសរសេរសំណួរនីមួយៗ ហើយពិចារណាអំពីអ្វីដែលវាបង្រៀនបងប្អូនអំពីការប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គជីវិតតាមរយះការមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ តើព្រះអង្គសង្គ្រោះនាំសេចក្ដីសុខសាន្ដមកក្នុងជីវិតបងប្អូនពេលមានព្យុះភ្លៀងយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមមើលផងដែរ លីហ្សា អិល ហាកណេស « Peace, Be Still » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ៨០–៨២ ។

ពីការភ័យខ្លាចទៅជាសេចក្ដីជំនឿ ដោយ ហូវ័ឌ លីយ៉ុង

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

ម៉ាថាយ ៨; ម៉ាកុស ២–៤; លូកា ៧ ។សូមពិចារណាធ្វើបញ្ជីមួយអំពីអព្ភូតហេតុទាំងឡាយដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ។ ព្យាយាមរកមើល ឬគូររូបអព្ភូតហេតុមួយចំនួនទាំងនេះ ( សូមមើល សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ ឬ ChurchofJesusChrist.org ) ។ សមាជិកគ្រួសារម្នាក់ៗអាចប្រើប្រាស់រូបភាពទាំងនេះ ដើម្បីប្រាប់អំពីអព្ភូតហេតុមួយ ហើយចែកចាយអ្វីដែលពួកគេរៀនចេញពីអព្ភូតហេតុនោះ ។ បងប្អូនអាចចែកចាយឧទាហរណ៍អំពីអព្ភូតហេតុមួយចំនួនដែលបងប្អូនបានឃើញ ឬអានក្នុងជំនាន់យើងនេះ ។

សូមមើលវីដេអូ « Widow of Nain » និង « Calming the Tempest » ផងដែរ ( នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។

2:23

2:17

ម៉ាថាយ ៨:៥–១៣; លូកា ៧:១–១០ ។តើមានអ្វីអំពីសេចក្ដីជំនឿរបស់មេទ័ព ដែលធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូវស្ងើចសរសើរ ? តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្តីជំនឿស្រដៀងគ្នានេះលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានដោយរបៀបណា ?

ម៉ាកុស ២:១–១២ ។« ជំពូក ២៣ ៖ បុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើង » ( នៅក្នុង ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ទំព័រ ៥៧–៥៨ ឬវីដេអូដូចគ្នានេះនៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) អាចជួយគ្រួសាររបស់បងប្អូនឲ្យពិភាក្សាអំពី ម៉ាកុស ២:១–១២ បាន ។ ( សូមមើលវីដេអូ « Jesus Forgives Sins and Heals a Man Stricken with Palsy » ផងដែរ នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។ តើយើងអាចដូចជាមិត្តភក្ដិរបស់បុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងដោយរបៀបណា ? តើនរណាដែលបានធ្វើជាមិត្តបែបនោះចំពោះយើង ?

NaN:NaN

2:57

ម៉ាកុស ៤:៣៥–៤១ ។តើដំណើររឿងនេះអាចជួយសមាជិកគ្រួសារ នៅពេលពួកគេមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចឬទេ ? ប្រហែលជាពួកគេអាចអាន ខទី ៣៩ ហើយចែកចាយបទពិសោធន៍នានា នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយពួកគេឲ្យមានអារម្មណ៍សុខសាន្ដ ។

កុមារអាចនឹងរីករាយក្នុងការធ្វើពុតជាពួកគេនៅលើទូកមួយ ក្នុងសមុទ្រដែលមានខ្យល់ព្យុះ ខណៈដែលនរណាម្នាក់អាន ម៉ាកុស ៤:៣៥–៣៨ ។ បន្ទាប់មក នៅពេលនរណាម្នាក់អាន ខទី ៣៩ ពួកគេអាចសម្តែងធ្វើជានៅលើទូកក្នុងសមុទ្រដ៏ស្ងប់ស្ងាត់មួយ ។ បងប្អូនក៏អាចច្រៀងចម្រៀងមួយរួមគ្នាអំពីការស្វែងរកភាពសុខសាន្តក្នុងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដូចជា « លោកគ្រូ ខ្យល់ព្យុះកំពុងបោកបក់ » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៥៤ ) ។ តើឃ្លាអ្វីខ្លះនៅក្នុងចម្រៀងនេះ ដែលបង្រៀនយើងអំពីសេចក្ដីសុខសាន្តដែលព្រះយេស៊ូវប្រទាន ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ។

ទំនុកតម្កើងដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « លោកគ្រូ ខ្យល់ព្យុះកំពុងបោកបក់ » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៥៤ ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ផ្ដល់ពេលវេលា និងចាំស្ដាប់ចាំឆ្លើយ ។ គ្រាដ៏ល្អៗបំផុតមួយចំនួនក្នុងការបង្រៀនចាប់ផ្ដើម នៅពេលសមាជិកគ្រួសារមានសំណួរ ឬកង្វល់នៅក្នុងដួងចិត្ត ។ សូមឲ្យសមាជិកគ្រួសារដឹងតាមរយៈពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់បងប្អូនថា បងប្អូនចង់ស្ដាប់ពួកគេ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ១៦ ) ។

ព្រះយេស៊ូវជាមួយបុរសឈឺនៅលើគ្រែដែលបានទម្លាក់ចុះមកតាមដំបូល — ព្រះគ្រីស្ទ និងមនុស្សស្លាប់ដៃជើង ដោយ ជេ ខឺក រីឆាដ