« ថ្ងៃទី ២៧ ខែ មីនា–ថ្ងៃទី ២ ខែ មេសា ។ ម៉ាថាយ ១៤; ម៉ាកុស ៦; យ៉ូហាន ៥–៦ ៖ ‹ កុំឲ្យភ័យឡើយ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )

« ថ្ងៃទី ២៧ ខែ មីនា–ថ្ងៃទី ២ ខែ មេសា ។ ម៉ាថាយ ១៤; ម៉ាកុស ៦; យ៉ូហាន ៥–៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣

រូបភាព

ព្រះយេស៊ូវយាងដើរជាមួយនឹងពួកសិស្សដែលកំពុងតែកាន់កញ្រ្ចែងនំប៉័ង

ថ្ងៃទី ២៧ ខែ មីនា–ថ្ងៃទី ២ ខែ មេសា

ម៉ាថាយ ១៤; ម៉ាកុស ៦; យ៉ូហាន ៥–៦

« កុំឲ្យភ័យឡើយ »

នៅពេលបងប្អូនអាន ម៉ាថាយ ១៤; ម៉ាកុស ៦ និង យ៉ូហាន ៥–៦ សូមរកមើលសេចក្ដីពិតដែលមានអត្ថន័យចំពោះបងប្អូន ។ បងប្អូនអាចសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរដូចជា « តើដំណើររឿងនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះទាក់ទងនឹងខ្ញុំដូចម្ដេចខ្លះ ? » « តើសារលិខិតអ្វីខ្លះដែលខ្ញុំស្វែងរកសម្រាប់ជីវិតខ្ញុំ ? » ឬ « តើខ្ញុំចង់ចែកចាយនឹងគ្រួសារខ្ញុំ ឬអ្នកដទៃអំពីអ្វីខ្លះ ? »

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

តើមានអ្វីខ្លះអាចបំផុសគំនិតដល់ពេត្រុសឲ្យចាកចេញពីទូកសុវត្ថិភាពរបស់គាត់នៅកណ្ដាលសមុទ្រកាលីឡេ អំឡុងពេលមានព្យុះបក់បោកខ្លាំងនោះ ? តើអ្វីខ្លះដែលនាំឲ្យគាត់ជឿថា បើព្រះយេស៊ូវអាចយាងដើរលើទឹកបាន នោះគាត់ក៏អាចដើរបានដែរ ? យើងពុំដឹងច្បាស់ ប៉ុន្តែប្រហែលជាពេត្រុសយល់ថា ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះយាងមកពុំគ្រាន់តែធ្វើរឿងល្អៗសម្រាប់មនុស្សប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដើម្បីជួយមនុស្សដូចជាពេត្រុសឲ្យធ្វើរឿងដ៏អស្ចារ្យផងដែរ ។ ក្រោយមកមានការអញ្ជើញរបស់ព្រះយេស៊ូវថា « ចូរមកតាមខ្ញុំ » (លូកា ១៨:២២) ។ ពេត្រុសបានទទួលយកការអញ្ជើញនេះម្ដងហើយ រួចគាត់មានឆន្ទៈទទួលយកវាម្ដងទៀត ទោះជាវាមានន័យថាគាត់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការភ័យខ្លាច ហើយទៅធ្វើអ្វីមួយដែលហាក់ដូចជាមិនអាចធ្វើទៅបានក្ដី ។ ប្រហែលជាព្រះអម្ចាស់នឹងពុំសុំយើងឲ្យបោះជំហានចេញពីទូកនៅកណ្ដាលព្យុះ ឬបរិច្ចាគនំប៉័ងពុំគ្រប់គ្រាន់របស់យើង នៅពេលមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ត្រូវការទទួលទាននោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់អាចសុំឲ្យយើងទទួលយកការដឹកនាំ ទោះជាពេលដែលយើងពុំយល់ពេញលេញក្ដី ។ មិនថាការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ឲ្យយើងធ្វើអ្វីនោះទេ ពេលខ្លះវាអាចនឹងជាការភ្ញាក់ផ្អើល ឬភ័យខ្លាចផងដែរ ។ ប៉ុន្ដែអព្ភូតហេតុអាចកើតមាន បើយើង នឹងទុកភាពភ័យខ្លាច ការសង្ស័យ និងការយល់ដឹងមានកម្រិតរបស់យើងមួយអន្លើ ហើយដើរតាមទ្រង់ដោយជំនឿនោះ ដូចជាពេត្រុសដែរ ។

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

យ៉ូហាន ៥:១៦–៤៧

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគោរពព្រះវរបិតាទ្រង់ ។

ទំនាក់ទំនងរវាងព្រះវរបិតាសួគ៌ និងកូនចៅរបស់ទ្រង់ម្នាក់ៗ គឺជារឿងដ៏ពិដិស្ឋមួយ ។ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានដល់យើងនូវគំរូដ៏បំផុសគំនិតមួយដើម្បីធ្វើតាមនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមអាន យ៉ូហាន ៥:១៦–៤៧ ហើយគូសចំណាំ ឬកត់ចំណាំឧទាហរណ៍នីមួយៗនៃពាក្យ បិតា ។ តើព្រះរាជបុត្រាគោរពព្រះបិតាយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើបងប្អូនអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ? តើបងប្អូនបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលព្រះបិតាមានព្រះទ័យអំពីព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ? តើបងប្អូនត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់បងប្អូនជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌របស់បងប្អូន ?

សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ១៧; ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « The Grandeur of God » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៧០–៧៣ ។

រូបភាព

នំប៉័ង និងត្រី

ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានអាហារដោយអព្ភូតហេតុដល់មនុស្ស ៥,០០០ នាក់ ជាមួយនឹងនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរក្បាល ។

ម៉ាថាយ ១៤:១៥–២១; ម៉ាកុស ៦:៣៣–៤៤; យ៉ូហាន ៦:៥–១៤

ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចតម្កើងការថ្វាយដ៏រាបសារបស់ខ្ញុំដើម្បីសម្រេចនូវព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ ។

តើបងប្អូនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ពុំល្អគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការទាំងអស់ដែលបងប្អូនមើលឃើញនៅជុំវិញបងប្អូន—នៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់បងប្អូន នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់បងប្អូន ឬនៅក្នុងសង្គមដែរឬទេ ? ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ពុំល្អគ្រប់គ្រាន់ហើយ នៅពេលទ្រង់សុំឲ្យពួកគេផ្ដល់អាហារដល់មនុស្សស្រេកឃ្លានជាងប្រាំពាន់នាក់ ខណៈដែលមាននំប៉័ងតែប្រាំដុំ ហើយត្រីតែពីរក្បាលនោះ ។ នៅពេលបងប្អូនអានអំពីអព្ភូតហេតុដែលបានកើតឡើងក្រោយទៀត ចូរពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ប្រើការផ្ដល់ការបម្រើដ៏រាបសារបស់បងប្អូនដើម្បីប្រទានពរដល់អ្នកទាំងឡាយដែលនៅជុំវិញបងប្អូន ។ តើទ្រង់បានលើកតម្កើងកិច្ចខិតខំរបស់បងប្អូនដោយរបៀបណា ពេលដែលបងប្អូនបម្រើទ្រង់ ? សូមពិចារណាសេចក្ដីថ្លែងនេះ មកពីស៊ីស្ទើរ មីឈែល ឌី ក្រេហ្គ ៖ « បងប្អូន និងខ្ញុំអាចថ្វាយអ្វីដែលយើងមានជូនព្រះគ្រីស្ទ ហើយទ្រង់នឹងបង្កើនការខិតខំរបស់យើងទ្វេរដង ។ អ្វីដែលបងប្អូនមានគឺលើសពីគ្រប់គ្រាន់—សូម្បីតែជាមួយគុណវិបត្តិ និងភាពទន់ខ្សោយក្នុងនាមជាមនុស្សរបស់បងប្អូនក្ដី—ប្រសិនបើ បងប្អូនពឹងផ្អែកលើព្រះគុណនៃព្រះ » ( « Divine Discontent » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៥៤ ) ។

ម៉ាថាយ ១៤:២២–៣៣; ម៉ាកុស ៦:៤៥–៥២; យ៉ូហាន ៦:១៥–២១

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យដាក់ភាពភ័យខ្លាច និងការសង្ស័យរបស់ខ្ញុំទុកមួយអន្លើ ហើយឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើទ្រង់ ។

សូមគិតនៅក្នុងគំនិតអំពីរឿងលម្អិតអំពីទិដ្ឋភាពដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤:២២–៣៣; ម៉ាកុស ៦:៤៥–៥២; និង យ៉ូហាន ៦:១៥–២១ ។ សូមស្រមៃមើលថាតើពេត្រុស និងពួកសិស្សដទៃទៀតអាចនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះអំពីភាពជាសិស្សចេញមកពីព្រះបន្ទូល និងសកម្មភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ? តើបងប្អូនបានរៀនអ្វីខ្លះមកពីពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់ពេត្រុស ? ( សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី១ ៣:៧) ។ តើព្រះអម្ចាស់កំពុងអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះដែលអាចនឹងដូចជាការបោះជំហានចេញពីទូកនោះ ? តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលផ្ដល់ជាការលើកទឹកចិត្តដល់បងប្អូនឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

យ៉ូហាន ៦:២២–៧១

ក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំត្រូវតែមានឆន្ទៈជឿ ហើយទទួលយកសេចក្ដីពិត ទោះជាវាលំបាកដើម្បីធ្វើក្ដី ។

ពេលដែលព្រះយេស៊ូវសំដៅដល់អង្គទ្រង់ថាជា « នំបុ័ងជីវិត » ( យ៉ូហាន ៦:៤៨ ) មនុស្សជាច្រើនបានយល់ថា « ពាក្យនេះពិបាកស្តាប់ណាស់ » ( យ៉ូហាន ៦:៦០ ) ។ តើពាក្យសម្ដីរបស់ពេត្រុសនៅក្នុង យ៉ូហាន ៦:៦៨–៦៩ ជួយបងប្អូនអំឡុងពេលដែលគោលលទ្ធិរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហាក់ដូចជាពិបាកដើម្បីទទួល ឬរស់នៅតាមយ៉ាងដូចម្តេច ? តើមានអ្វីខ្លះបានបំផុសគំនិតដល់បងប្អូនអំពីទីបន្ទាល់របស់ពេត្រុស ? តើ « ព្រះបន្ទូលនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » មួយចំនួនមានអ្វីខ្លះ ( យ៉ូហាន ៦:៦៨ ) ដែលជួយបងប្អូនឲ្យបន្ដតាំងចិត្តធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?

សូមមើលផងដែរ អិម រ័សុល បាឡឺដ « To Whom Shall We Go? » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៩០–៩២ ។

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាជាគ្រួសារ

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

ម៉ាថាយ ១៤:១៥–២១ ។សូមពិចារណាពីរបៀបដែលបងប្អូនអាចជួយគ្រួសាររបស់បងប្អូន ស្រមៃមើលថាតើយើងត្រូវការនំប៉័ង និងត្រីប៉ុន្មាន ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្សប្រាំពាន់នាក់ ។ តើអព្ភូតហេតុនៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤:១៥–២១ អាចបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? សូមពិចារណាចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ នៅពេលដែលបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថាពុំមានអ្វីគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្ដល់ឲ្យ ហើយព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្កើនការខិតខំរបស់បងប្អូនទ្វេដង ។

ម៉ាថាយ ១៤:២២–៣៣ ។គ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចនឹងរីករាយក្នុងការធ្វើសកម្មភាពឡើងវិញតាមដំណើររឿងនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ ហេតុអ្វីពួកសិស្សភ័យខ្លាច ? ហេតុអ្វីពេត្រុសអាចយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចរបស់គាត់ ហើយចាកចេញពីទូកបាន ? តើគាត់បានបង្ហាញពីសេចក្ដីជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលគាត់ចាប់ផ្ដើមលិចទៅក្នុងទឹក ? តើពេលខ្លះយើងដូចជាពេត្រុសដោយរបៀបណា ?

យ៉ូហាន ៥:១–១៦ ។សូមអញ្ជើញសមាជិកគ្រួសារឲ្យកត់ចំណាំឧទាហរណ៍នៃឃ្លា « បានជា » នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ តើព្រះយេស៊ូវអាចធ្វើឲ្យមនុស្សបានជាតាមរបៀបណា ? តើទ្រង់ធ្វើឲ្យយើងបានជានៅពេលណា និងដោយរបៀបណា ?

យ៉ូហាន ៦:២៨–៥៨ ។សូមផ្ដល់នំប៉័ងមួយចំណិតដល់សមាជិកគ្រួសារម្នាក់ៗ ហើយពិភាក្សាអំពីអត្ថប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលបានមកពីនំប៉័ង និងអាហារសុខភាពដទៃទៀត ។ បន្ទាប់មកស្រាវជ្រាវខគម្ពីរទាំងនេះជាមួយគ្នា រកមើលមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទហៅអង្គទ្រង់ថាជា « នំប៉័ងជីវិត » ( យ៉ូហាន ៦:៣៥ ) ។ តើការ « បរិភោគ » នំប៉័ងជីវិតមានន័យយ៉ាងណា ? ( សូមមើល ឌី ថត គ្រីស្ដូហ្វឺសិន « The Living Bread Which Came Down from Heaven » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៣៦–៣៩ ) ។

ចំពោះគំនិតបន្ថែម សម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ។

ទំនុកតម្កើងដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « ឱ! ប្រាជ្ញា និងក្តីស្នេហ៍ដ៏អស្ចារ្យ » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១១៧ ។

ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

ស្វែងរកគំនិតយោបល់ខាងវិញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួនរបស់បងប្អូន ។ នៅក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងការសិក្សាជាគ្រួសាររបស់បងប្អូន ចូរកុំដាក់ដែនកំណត់សម្រាប់ខ្លួនបងប្អូនចំពោះវគ្គបទគម្ពីរដែលបានចែងនៅក្នុងគម្រោងទាំងនេះឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់ទំនងជាមានសារលិខិតសម្រាប់បងប្អូននៅក្នុងជំពូកទាំងឡាយដែលពុំបានរៀបរាប់នៅទីនេះផងដែរ ។ សូមស្វែងរកប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។