Samowystarczalność
Nauka

„10. Nauka”, Znajdowanie siły w Panu. Odporność emocjonalna (2020)

„10. Nauka”, Znajdowanie siły w Panu. Odporność emocjonalna

Nauka — maksymalny czas: 60 minut

1. Zauważanie naszych postępów

Do przeczytania:

Dzięki sile Pana i Jego łasce możemy zostać pobłogosławieni, aby robić, znosić i przezwyciężać wszystko. W ciągu ostatnich kilku tygodni znaleźliśmy siłę w Panu i zdobyliśmy wiele umiejętności, które ulepszą naszą odporność emocjonalną.

Do omówienia:

Przedstaw grupie przemyślenia, które zapisałeś w powyższym zadaniu. Co poszło dobrze?

Z jakimi wyzwaniami mierzyłeś się w swoich wysiłkach zmierzających do zmiany i w jaki sposób przez nie przeszedłeś?

2. Uczenie się na podstawie naszych niepowodzeń

Do przeczytania:

Niepowodzenia są normalną częścią życia i spodziewanym elementem wszelkich wysiłków zmierzających do zmiany. Dzięki swoim niepowodzeniom możesz dowiedzieć się, jak kontynuować swój postęp. Kiedy napotykasz na niepowodzenia, pomocne jest skupienie się na doskonaleniu, anie na doskonałości. Starszy Kim B. Clark nauczał: „Nikt z nas nie jest doskonały. Czasami zdarza się nam utknąć. Rozpraszamy się i zniechęcamy. Potykamy się. Jednakże, gdy spojrzymy na Jezusa Chrystusa ze skruchą w sercu, On nas podniesie, oczyści z grzechu, przebaczy nam i uzdrowi nasze serca. Jest cierpliwy i życzliwy. Jego niosąca odkupienie miłość nigdy nie ustaje ani nie zawodzi” („Radź się Jezusa Chrystusa”, Liahona, maj 2019, str. 56).

Pisma święte nauczają: „Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan wyzwala go ze wszystkich” (Ks. Psalmów 34:20).

Jeśli zwrócisz się do Zbawiciela w czasie niepowodzeń, możesz dostrzec perspektywę postępu zamiast perspektywy doskonałości. Jednym ze sposobów radzenia sobie z niepowodzeniami jest porównanie ich do wyprawy. Wyobraź sobie, na przykład, że podróżujesz do sąsiedniego miasta. Po drodze przebijasz sobie oponę. Czy zaczynasz swoją podróż od początku, aby naprawić oponę? Nie. Znajdujesz sposób, aby naprawić oponę tam, gdzie jesteś, po czym kontynuujesz podróż. Podobnie, kiedy doświadczasz niepowodzeń, możesz czuć, że cały twój postęp jest wymazany i musisz zacząć od początku. Ale to nieprawda. Możesz znaleźć sposoby naprawienia błędu w miejscu, w którym jesteś, i ruszyć dalej naprzód. Ponadto, dzięki niepowodzeniom możesz nawet zobaczyć obszary, w których musisz się udoskonalić.

Do omówienia:

Czego nauczyłeś się na podstawie własnych niepowodzeń?

3. Dobrze znosić nasze wyzwania

Do przeczytania:

W życiu doczesnym musimy nauczyć się żyć w obliczu wyzwań i cierpień. Możemy usilnie pragnąć uwolnić się od wyzwań emocjonalnych i dążyć do doskonałości, ale nawet jeśli dołożymy wszelkich starań, symptomy problemów emocjonalnych pozostaną. Nie musimy się jednak poddawać. Musimy nauczyć się żyć z tymi wyzwaniami, krocząc naprzód z wiarą. Dzięki temu odczujemy spokój i będziemy bardziej odporni.

Starszy Dieter F. Uchtdorf nauczał: „Ważna myśl jest zawarta w zdaniu: cierpliwość nie jest pasywną rezygnacją ani brakiem działania z powodu strachu. Cierpliwość oznacza aktywne czekanie i wytrwanie. Oznacza ona obstawanie przy czymś i robienie wszystkiego, co możemy — pracę, ufność i rozwijanie wiary, przyjmowanie mężnie trudności, nawet gdy pragnienia naszych serc nie spełniają się. Cierpliwość nie jest tylko trwaniem, jest ona wytrwaniem w dobrym stylu!” („Nie ustawajcie w cierpliwości”, Liahona, maj 2010, str. 57).

Do obejrzenia:

Film pt. „Będzie, co ma być, więc pokochaj to”, dostępny na https://churchofjesuschrist.org/study/video/self-reliance-videos [3:31].

3:34

Do omówienia:

Jaką radę z tego filmu możemy zastosować w naszym życiu?

4. Wyznaczanie celów związanych z osobistą zmianą

Do przeczytania:

Podczas tego kursu zdobyłeś umiejętności, dzięki którym będziesz mógł dokonać zmian w swoim życiu. Ustaliłeś cele, pracowałeś nad nimi i zdawałeś z nich sprawozdania, ćwicząc te umiejętności. Prezydent M. Russell Ballard nauczał: „Stawiajcie cele krótkoterminowe, które możecie zrealizować. Stawiajcie sobie cele, które są dobrze zrównoważone — nie może być ich zbyt wiele ani zbyt mało, nie mogą być zbyt trudne ani zbyt łatwe. Zapisujcie osiągalne cele i pracujcie nad nimi wedle ich ważności. Módlcie się o boskie przewodnictwo podczas ich ustalania” („Keeping Life’s Demands in Balance” [Życie w równowadze], Ensign, maj 1987, str. 14).

Prezydent Heber J. Grant często powtarzał: „To, czego nie przestajemy robić, staje się dla nas łatwiejsze do robienia; nie dlatego, że sama natura tej rzeczy się zmienia, ale ponieważ wzrasta nasza moc do robienia tego” (autor i źródło nieznane).

Do przeczytania:

„Naszym zadaniem w tym życiu nie jest wyprzedzanie innych, ale wyprzedzanie samych siebie. Chodzi o bicie własnych rekordów, naszego wczoraj przez nasze dzisiaj, o znoszenie prób w piękniejszy sposób, niż możemy sobie wymarzyć, dawanie z siebie tyle, ile nie dawaliśmy wcześniej, pracowanie z jeszcze większą siłą i lepszym efektem końcowym — to jest prawdziwy cel” (Thomas S. Monson, „The Lighthouse of the Lord: A Message to the Youth of the Church” [Latarnia Pana. Przesłanie dla młodzieży Kościoła], Ensign, luty 2001, str. 5).

Do omówienia:

W jaki sposób wyznaczanie celów jest częścią planu Boga dla nas?

5. Zabieganie o pomoc Zbawiciela

Do przeczytania:

Brat Tad R. Callister nauczał o Panu w następujących słowach:

„Zadośćuczynienie Zbawiciela daje nam życie zamiast śmierci, ‘zawój zamiast popiołu’, uzdrowienie zamiast zranień i udoskonalenie zamiast słabości. Jest to niebiańskie lekarstwo na przeszkody i zmagania tego świata.

W ostatnim tygodniu doczesnego życia Zbawiciel powiedział: ‘Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat’ [Ew. Jana 16:33]. Ponieważ Zbawiciel dokonał Zadośćuczynienia, nie ma takiej zewnętrznej siły, wydarzenia lub osoby — ani grzechu, śmierci lub rozwodu — które mogą uniemożliwić nam osiągniecie wywyższenia, jakie otrzymamy, gdy będziemy przestrzegać przykazań Boga. Dzięki tej wiedzy możemy iść naprzód z ufnością i absolutną pewnością, że Bóg jest z nami podczas tej niebiańskiej wyprawy” („Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa”, Liahona, maj 2019, str. 87).

Pan pragnie nas pocieszać i wspierać. Obiecał On: „Bądź pokorny, a Pan, twój Bóg, powiedzie cię za rękę i da ci odpowiedź na modlitwy twoje” (Doktryna i Przymierza 112:10). Oto kilka sposobów, na jakie możesz zabiegać o boską pomoc:

  • Wybaczaj sobie i bliźnim.

  • Módl się z wiarą, pokorą i wdzięcznością.

  • Delektuj się pismami świętymi i naukami żyjących proroków.

  • Uczęszczaj do świątyni.

  • Pamiętaj o dniu sabatu i święć go.

  • Przyjmuj sakrament i zawsze pamiętaj o Zbawicielu.

  • Zrozum, że zadawanie pytań jest ważną częścią procesu otrzymywania objawienia.

  • Pamiętaj, że Zbawiciel chce ci pomóc w realizacji twoich celów.

Do omówienia:

W jaki sposób zostałeś wzmocniony przez Pana podczas tego kursu?

6. Zabieganie o pomoc innych ludzi

Do przeczytania:

Bóg nie chce, abyśmy przechodzili przez nasze próby samotnie. Często zaspokaja nasze potrzeby poprzez drugiego człowieka. W zasięgu Boga są ludzie, których postawi On na naszej drodze, by nam pomagać i wspierać nas w czasie prób. Do kogo i gdzie można się zwrócić po pomoc:

  • Rodzina i zaufani przyjaciele.

  • Przywódcy Kościoła oraz posługujące siostry lub posługujący bracia.

  • Miejsca spotkań z ludźmi w społeczności lokalnej, „zasoby” społeczności.

  • Profesjonalna pomoc.

Do omówienia:

W jaki sposób inne osoby pomogły ci podczas tego kursu?

Zabieganie o pomoc profesjonalistów

Do przeczytania:

Trudno jest określić, czy należy szukać profesjonalnej pomocy, czy też nie. Sytuacje opisane poniżej to znaki ostrzegawcze, które mogą wskazywać na potrzebę profesjonalnej pomocy.

  • Cierpisz z powodu uporczywego uczucia przytłaczającego gniewu, smutku, strachu, emocjonalnego bólu lub beznadziei. Niezależnie od tego, co robisz, te uczucia trwają i często powodują wyniszczenie umysłowe i fizyczne.

  • Pomimo że te uczucia czasami przychodzą i odchodzą, problem trwa przez wiele miesięcy.

  • Czujesz fizyczne obezwładnienie, zmienia się twój apetyt i przyzwyczajenia związane ze snem.

  • Masz niekontrolowane poczucie zatroskania i niepokoju.

  • Myślisz o skrzywdzeniu siebie lub innych ludzi.

  • Twoja zdolność codziennego funkcjonowania jest zmieniona, ograniczając twoją produktywność.

Jeśli zauważasz niektóre z tych znaków ostrzegawczych i martwisz się o swoje zdrowie, porozmawiaj z lekarzem specjalistą lub z osobą, której ufasz.

Uwaga: Dodatkowe informacje na temat wybierania odpowiedniego lekarza znajdują się w części „Zasoby” na końcu tego rozdziału.

7. Podsumowanie

Do przeczytania:

Gratulacje z powodu ukończenia tego kursu! Wielu z tych zagadnień, które omawialiśmy, nie da się wprowadzić w życie w ciągu 10 tygodni. Jednakże wyrobiłeś w sobie pewne nawyki, dzięki którym będziesz zwiększał emocjonalną odporność. Często przeglądaj rozdziały w tym podręczniku, aby zapamiętać i ćwiczyć te zasady i umiejętności.

Do omówienia:

Jako grupa wymieńcie się doświadczeniami z tego kursu. Możecie opowiedzieć o najbardziej pomocnych umiejętnościach, których się nauczyliście, o duchowych doświadczeniach, o tym, w jaki sposób się zmieniliście lub jak Pan pobłogosławił was podczas tego kursu.

Do przeczytania:

Po zakończeniu kursu niektóre grupy decydują się na rzadsze dalsze spotkania. Niektóre osoby cenią sobie stałą, wspólną naukę, wzajemne wsparcie i pracę nad pokonaniem wyzwań. Inne osoby regularnie okazują wsparcie i udostępniają podnoszące na duchu artykuły, filmy i inne treści przy użyciu SMS-ów lub portali społecznościowych.

Do omówienia:

Jako grupa omówcie, czy chcecie pozostać ze sobą w kontakcie. Jeśli tak, to w jaki sposób chcecie to osiągnąć?