Hugna 20: Usa ka Kasingkasing nga Puno sa Gugma ug Hugot nga Pagtuo: Mga Sulat sa Propeta ngadto sa Iyang Pamilya

HUGNA 20

Usa ka Kasingkasing nga Puno sa Gugma ug Hugot nga Pagtuo: Mga Sulat sa Propeta ngadto sa Iyang Pamilya

“Hinumdumi nga ako usa ka tinuod ug matinud-anon nga higala kanimo ug sa mga anak sa kahangturan. Ang akong kasingkasing nabugkos diha kanimo hangtud sa kahangturan. O, hinaut nga ang Dios manalangin kaninyo nga tanan.”

Gikan sa Kinabuhi ni Joseph Smith

Sa iyang mapanagnaon nga pagkatinawag, si Joseph Smith kinahanglan mobiyahe og kadaghan aron pagtubag sa mga panginahanglan sa kusog nga pagtubo sa organisasyon. Human niya makita ang Independence, Missouri, isip ang dapit nga angay tukuron ang Zion niadtong ting-init sa 1831, ang Simbahan dali nga mitubo didto, mao usab kini ang padayon nga pagtubo sa Kirtland, Ohio. Sugod sa 1831 hangtud sa 1838, ang Simbahan may duha ka mga sentro sa populasyon, usa sa Missouri ug ang lain sa Kirtland, diin ang Propeta nagpuyo. Atol niini nga panahon, ang Propeta nakahimo og malisud nga 1,448 ka kilometro nga biyahe ngadto sa Missouri sa lima ka mga higayon aron pagdumala sa pagtubo sa Simbahan didto.

Niadtong 1833 ug niadtong 1837, si Joseph Smith mibisita sa Upper Canada, nagsangyaw sa ebanghelyo ug nagpalig-on sa mga branches. Niadtong 1834 ug 1835, siya mibiyahe ngadto sa Michigan aron pagbisita sa mga miyembro sa Simbahan. Daghang milabay nga mga tuig, siya misangyaw sa ebanghelyo ug midumala og buluhaton sa Simbahan didto sa Springfield, Illinois; Boston ug Salem, Massachusetts; Monmouth County, New Jersey; New York City ug Albany, New York; Cincinnati, Ohio; Philadelphia, Pennsylvania; Washington, D.C.; ug nagkalain-laing mga dapit.

Ang mga pagbiyahe sa Propeta nakahimo kaniya nga kanunay nga mahilayo sa iyang pinuy-anan ug pamilya, mao usab ang mga pagpanglutos nga kanunay niyang nahiaguman. Siya walay hustisya nga gidakop ug nabilanggo sa daghang mga higayon, ug siya nabiktima sa may dosena ka walay basihanan nga mga kaso. Sama niini, niadtong Hulyo 27, 1837, ang Propeta ug daghan pa nga mga pangulo sa Simbahan mibiya sa Kirtland aron pagbisita sa mga Santos sa Canada. Dihang miabut sila sa Painesville, Ohio, sila “gitanggong tibuok adlaw sa mga dautan og tuyo ug makalagot nga mga kaso.” Tungod kay dili sila layo sa Kirtland, sila namauli sa panimalay aron makapahulay ug unya misugod sa ilang biyahe pag-usab pagkasunod adlaw. “Dihang misalop ang adlaw misakay ako sa karwahe aron mopauli sa panimalay sa Kirtland,” ang Propeta misulat. “Niining higayona ang mga pulis [sheriff] milukso ngadto sa karwahe, giilog ang mga renda ug gitunol ang lain nga subpoena ngari kanako.”¹

Ang daghang higayon nga wala ang Propeta sa panimaaly maoy kinapaitan nga pagsulay kaniya ug ngadto sa iyang pamilya. Ang iyang mga sulat ngadto ni Emma nagpakita sa kamingaw nga iyang nasinati ug ang paghandum nga iyang gibati alang sa asawa ug sa ilang mga anak. Siya nagsulat kanunay bahin sa iyang gugma alang sa iyang pamilya ug sa iyang hugot nga pagtuo sa Dios. Siya mipasalig sa makapadasig nga saad ngadto sa iyang pamilya, naghatag og paglaum alang sa umaabut bisan sa kalisdanan nga giatubang.

Pagka-Abril 1, 1832, ang Propeta mibiya sa panimalay alang sa iyang ikaduha nga biyahe ngadto sa Missouri, human lang sa usa ka semana sukad nga siya gibu-buan og alkitran ug balhibo sa manggugubot ug duha pa lamang ka adlaw sukad ang iyang sinagop nga anak lalaki namatay. Walay pagduda nga ang iyang kasingkasing mahimong napuno sa kasub-anan ug kahingawa alang sa iyang asawa, si Emma, ug alang sa iyang nahibilin nga buhing anak, si Julia. Dihang sa iyang pagpauli sa panimalay pagkasunod buwan, naghinam-hinam nga ikauban ang pamilya, siya natanggong sulod sa daghang mga semana didto sa Greenville, Indiana. Si Bishop Newel K. Whitney, usa sa mga kauban sa pagbiyahe sa Propeta, maayong pagkasamad sa iyang bitiis gumikan sa aksidente sa karwahe [stagecoach] ug nagkinahanglang maalim ang samad sa dili pa siya mobiyahe. Atol niini nga panahon, ang propeta gihiloan sa usa ka pamaagi, hinungdan nga siya nagsuka og grabe nga nalisa ang iyang apapangig. Siya miadto ni Bishop Whitney, kinsa, bisan og nagluya pa gihapon, mihatag ni Joseph og priesthood blessing. Ang Propeta dihadiha naayo dayon.

Wala madugay human niini nga kasinatian, ang Propeta misulat niini nga mga pulong ngadto sa iyang asawa: “Si Brother Martin [Harris] niabut diri ug nagdala og makapahimuot nga mga balita nga ang atong mga pamilya maayo og kahimtang gikan sa iyang pagbiya, nga nakalipay kaayo sa among mga kasingkasing ug nakapadasig sa among espiritu. Nagpasalamat kami sa atong Langitnong Amahan sa iyang kamaayo kanato ug nganha kaninyong tanan…. Ang akong kahimtang usa ka dili kaayo makapahimuot, bisan pa niini ako maninguha nga makontento, ang Ginoo nagpaluyo kanako…. Ako buot nga makakita sa bata nga si Julia ug sa makausa pa palingkuron ko siya sa akong tuhod ug makigsulti kanimo…. Ako nagmatinud-anon sa kaugalingon nga imong bana. Ang Ginoo manalangin kanimo, ang kalinaw magauban kanimo, busa manamilit ako, hangtud sa akong pagpauli.”²

Mga Pagtulun-an ni Joseph Smith

Ang mga sakop sa pamilya nag-ampo alang sa, kahupayan, ug paglinig-onay sa usag-usa.

Ngadto ni Emma Smith niadtong Oktubre 13, 1832, gikan sa New York City, New York: “Karon nga adlawa ako nakasuroy sa hilabihan kaanindot nga dapit sa siyudad sa New York. Ang mga bilding dagko gayud kaayo ug nindot, nga makapahingangha sa kada makakita…. Human makakita sa tanan nga buot nako nga makita, ako mipauli ngadto sa akong lawak aron mamalandong og paghatag og kalinaw sa akong hunahuna; ug tan-awa, ang paghandom sa panimalay, ni Emma ug Julia midasmag sa akong hunahuna sama sa usa ka baha ug ako nakapangandoy og kadiyot nga unta ako kauban nila. Ang akong dughan napuno sa tanan nga mga pagbati ug kamingaw sa usa ka amahan ug usa ka bana, ug kon karon ako anaa pa unta uban kaninyo ako buot mosugilon kaninyo og daghang mga butang….

“Akong gibati nga ingon nga buot ako nga mosulti og mga butang nganha kanimo aron paglingaw kanimo sa imong talagsaong pagsulay ug sa karon nga gibati [si Emma nagmabdos niini nga higayona]. Ako nanghinaut nga ang Dios mohatag kanimo og kalig-on nga dili ikaw maluya. Nag-ampo ako sa Dios sa pagtandog sa mga kasingkasing sa mga naglibut kanimo nga unta buotan nganha kanimo ug mokuha sa palas-anon gikan sa imong mga abaga kutob sa mahimo ug dili magsakit kanimo. Ako mibati niini alang kanimo, kay nahibalo ako sa imong kahimtang ug ang uban wala, apan kinahanglan imong dasigon ang kaugalingon kay nahibalo ikaw nga ang Dios imong higala sa langit ug nga ikaw adunay usa ka tinuod ug buhi nga higala, ang imong bana.”³

Ngadto ni Emma Smith niadtong Nobyembre 12, 1838, gikan sa Richmond, Missouri, diin siya gihimong binilanggo: “Akong nadawat ang imong sulat, nga akong gibasa pagbalik-balik ug sa makadaghan; kadto usa ka matam-is nga butang alang kanako. O Dios, itanyag nga ako unta may kahigayunan nga makakita sa makausa pa sa akong minahal nga pamilya nga magmalipayon sa katam-is sa pagkagawasnon ug katilingbang angay. Buot nako silang gakson og hugot sa akong dughan ug halokan ang ilang maanindot nga mga aping nga makatagbaw sa akong kasingkasing sa dili mahubit nga pagpasalamat. Sultihi ang mga bata nga ako buhi ug naglaum nga ako mopauli ug makita sila sa dili madugay. Hupaya ang ilang mga kasingkasing kutob sa mahimo, ug paningkamoti nga may kalinaw ang imong kaugalingon kutob sa mahimo….

“P.S. Sulati ako kanunay kon mahimo, ug kon posible lakaw ngari ug pakigkita kanako, ug dad-a ang mga bata kon mahimo. Buhata sigun sa imong mga gibati ug gituohan gayud nga maoy tukma, ug paningkmoti nga may kalinaw, kon mahimo, ug ako misalig nga ang tanan may maayong paingnan nga kinamaayohan.”⁴

Ngadto ni Emma Smith niadtong Abril 4, 1839, gikan sa bilanggoan sa Liberty, sa Missouri: “Akong minahal nga Emma, ako naghunahuna kanimo ug sa mga bata sa kanunay…. Ako buot makakita sa gamay’ng Frederick, Joseph, Julia, ug Alexander, Johanna [usa ka ilo nga giipon pagpuyo sa mga Smith], ug sa tigulang Major [ang iro sa pamilya]. Ug nganha kanimo, kon buot ikaw nga mahibalo kon unsa kadako ang akong tinguha nga makigkita kanimo, pangutan-a ang imong mga pagbati, unsa kadako ang imong tinguha sa pakigkita kanako, ug ikaw ang mohukom. Akong ikalipay sa paglakaw gikan diri nganha kanimo nga magtiniil ug walay pandong ug hapit walay gisul-ob aron makakita kanimo ug maghunahuna niini nga dakong kalipay, ug dili gayud niini mag-isip nga malisud…. ako magpabilin nga malig-on sa tanan nakong pagkadinaug-daug; maingon man usab niining akong mga gikauban. Wala pay usa kanamo nga mitalaw.”⁵

Ngadto ni Emma Smith niadtong Enero 20, 1840, gikan sa Chester County, Pennsylvania: “Ako mibati og talagsaong paghi-nam-hinam nga makakita kaninyong tanan sa makausa pa niining kalibutana. Ingon nga sa dugay nang panahon nga ako nahikawan sa pagpakig-uban kaninyo, apan sa panabang sa Ginoo, ako mahiuli sa panimalay. Akong iampo sa Dios nga ikaw kaloy-an hangtud nga ako makapauli sa panimalay. Akong minahal nga Emma, ang akong kasingkasing lig-on nga pagkabugkos nganha kanimo ug sa gagmay’ng mga bata. Buot ako nga ikaw mahinumdom kanako. Sultihi ang tanang mga bata nga gihigugma ko sila ug ako mopauli sa panimalay sa labing madali nga akong mahimo. Kanimo ako nabugkos sa gugma, ang imong bana.”⁶

Ang responsibilidad sa pagtudlo sa atong mga bata anaa kanunay kanato.

Ngadto ni Emma Smith niadtong Nobyembre 12, 1838, gikan sa Richmond, Missouri, diin siya gitanggong nga binilanggo: “Sultihi ang bata nga si Joseph nga siya kinahanglan nga magbi-nuotan nga bata; ang iyang Amahan nahigugma kaniya sa usa ka hingpit nga gugma. Siya ang kinamaguwangan ug dili gayud pasakitan sila nga iyang mga manghod, hinoon panglingawon sila. Sultihi ang gamay’ng Frederick nga ang iyang Amahan nahigugma kaniya sa tibuok niyang kasingkasing; siya usa ka buotan nga bata. Si Julia usa ka buotan nga bata. Sultihi siya nga ang iyang Amahan buot nga siya makahinumdum kaniya ug kinahanglan nga magbinuotan. Sultihi ang tanan nga ako naghunahuna kanila ug nag-ampo alang kanilang tanan…. Ang gamay’ng Alexander anaa sa akong hunahuna kanunay. O akong mahigugmaong Emma, buot ako nga ikaw mahinumdom nga ako usa ka tinuod ug matinud-anong higala kanimo ug sa mga bata sa kahangturan. Ang akong kasingkasing magpabilin nga mahigugma kanimo hangtud sa hangtud. O, hinaut ang Dios manalangin kaninyong tanan, amen. Ako nga imong bana ug ania gikadinahan ug nag-antus.”⁷

Ngadto ni Emma Smith niadtong Abril 4, 1839, gikan sa bilaggoan sa Liberty, Missouri: “Ako buot nga ikaw dili motugot nga ang mga anak mahikalimot kanako. Sultihi sila nga ang ilang Amahan nahigugma kanila sa usa ka hingpit nga gugma, ug nga iyang gibuhat ang tanan aron makabuhi gikan sa mga manggugubot aron makapauli nganha kanila. Buhata ang pagtudlo [sa mga bata] kutob sa imong mahimo, nga sila makabaton unta og maayong panghunahuna. Pagmapinanggaon ug pagmakiloy-on ngadto kanila, apan ayaw pagkamasuk-anon ngadto kanila, apan patalinghugi ang ilang mga panginahanglan. Sultihi sila nga ang ilang Amahan nag-ingon nga sila kanahanglan nga magbinuotan ug magmasinugtanon sa ilang inahan. Akong minahal nga Emma, anaay dakong responsibilidad nga gisangon kanimo sa pagpabilin nga dungganan ug mabugnawon nganha kanila ug pagtudlo kanila sa maayong mga butang, aron paghulma sa ilang pagkabata ug linghod nga mga hunahuna nga magsubay sa husto nga dalan ug dili makakat-on og dautan samtang bata pa pinaagi sa pagkakita og dili diosnon nga mga panig-ingnan.”⁸

Ngadto ni Emma Smith niadtong Nobyembre 9, 1839, gikan sa Springfield, Illinois: “Mapuno ako kanunay sa kabalaka kanimo ug sa mga anak gawas kon ako makadungog gikan kanimo ug, ilabi na, sa gamay’ng Frederick. Sakit gayud kaayo sa pagbiya kaniya nga masakiton. Ako nanghinaot nga imong bantayan ang mga bata nga ingon sa angay’ng pagabuhaton sa usa ka inahan ug usa ka santos ug paninguhaon ang pagpalambo sa ilang mga panghunahuna ug [tudloi] sila sa pagbasa ug pagma-bugnawon. Ayaw sila pasagdi nga matun-ugan sa gawas aron dili masakit, ug paninguhaa nga makapahulay ka og maayo. Kini mahimong usa ka hataas ug makapaguol nga panahon nga mahi-layo kaninyo…. Pagmapailubon hangtud ako makapauli, ug buhata ang labing maayo nga mahimo. Ako dili makasulat unsay akong gusto apan tuhoi ako, ang akong mga pagbati mao ang kinamaayohang matang alang kaninyo ug sa tanan.”⁹

Ang Dios atong higala, ug makasalig kita Kaniya sa mga panahon sa atong kalisud.

Ngadto ni Emma Smith niadtong Hunyo 6, 1832, gikan sa Greenville, Indiana: “Ako nakaadto og gamay nga lasang nga diha ra sa luyo sa lungsod hapit kada adlaw, diin ako mahilayo gikan sa mga mata ni bisan kinsa nga mortal ug didto magtug-an sa tanang mga gibati sa akong kasingkasing diha sa pagpamalandong ug pag-ampo. Miduaw sa akong hunahuna ang tanang nanglabay nga higayon sa akong kinbabuhi ug ako nag-inusara nga nagmagul-anon ug nagpatulo sa mga luha sa kaguol sa akong kabuang sa pagtugot sa kaaway sa akong kalag nga makabaton og dakong gahum batok kanako sama kaniadto sa una nga nanlabay’ng mga panahon. Apan ang Dios maloloy-on ug nakapasaylo sa akong mga sala, ug ako nalipay nga iyang gipadala ang Maghuhupay ngadto sa daghan nga mituo ug nagpaubos sa ilang kaugalingon diha sa atubangan kaniya….

“Akong paningkamutan nga malipay sa akong kahimtang, kay nakahibalo ako nga ang Dios akong higala. Diha kaniya ako makakita og kahupayan. Ako nang gitugyan ang akong kinabuhi sa iyang mga kamot. Ako andam sa pagsanong sa iyang pagtawag. Ako nagtinguha nga ikauban si Kristo. Ako wala mag-isip sa akong kinabuhi nga bililhon kanako [gawas] sa pagbuhat sa iyang kabubut-on.”¹⁰

Ngadto ni Emma Smith niadtong Hunyo 4, 1834, gikan sa mga tampi sa Mississippi River sa kasadpan sa Illinois; si Propeta Joseph mipanaw uban sa Zion’s Camp: “Matag karon ug unya ang among mga hunahuna gisamok sa dili mahubit nga kabalaka alang sa among mga asawa ug among mga anak—sa among kaliwat nga maingon nga kadugo nga kinsa mga duol sa among mga kasingkasing—ug usab sa among kaigsoonan ug kahigalaan…. Sultihi ang Amahang Smith ug ang tanan nga pamilya ug si igsoong Oliver [Cowdery] nga magmalinawon ug maghandum niadtong adlaw kanus-a ang tanang mga pagsulay ug kalisdanan niini nga kinabuhia matapos na, ug kita nga tanan [mahimo] nga magpahimulos sa mga bunga sa atong gihimo kon kita magpabilin nga masinugtanon hangtud sa katapusan, nga maoy akong giampo ang malipayon unta nga kapalaran natong tanan.”¹¹

Ngadto ni Emma Smith niadtong Nobyembre 4, 1838, gikan sa Independence, Missouri, diin siya gitanggong nga binilanggo: “Akong minahal ug gihigugma nga kapikas sa akong dughan nga anaa sa pag-antus ug kalisdanan, ako buot nga ikaw mahibalo nga ako maayo ug nga kaming tanan anaa sa maayong espiritu nga kabahin sa among dangatan…. Ako adunay dako nga kabalaka diha kanimo ug sa atong buotang mga anak. Ang akong kasingkasing nagmasulob-on ug mibati og kalooy alang sa kaigsoonan nga mga lalaki ug mga babaye ug sa pagpamatay sa katawhan sa Dios…. Kon unsay buot buhaton sa Dios kanamo ako wala mahibalo, apan ako nanghianaut alang sa kaayohan kanunay sa tanang mga pagkabutang. Bisan og ako mabanlod sa kamatayon, ako mosalig sa Dios. Bisan unsa nga pagdaugdaog nga tingali buhaton sa mga manggugubot ako walay nahibaloan, apan laumi nga adunay gamay ra o walay pagpugong. Oh, hinaut nga ang Dios malooy kanamo…. Ang Dios malooy sa uban kanamo sa pagkakaron; tingali siya magpakita og gamay nga kalooy ngari kanamo bisan karon man lamang….

“Ako wala kaayo’y nahibaloan nga kasiguroan niini nga sitwasyon nga akong nasudlan, ug maoy bugtong mahimo ang pag-ampo alang sa kaluwasan hangtud nga kini ihatag ug pagdawat sa tanan kon kini moabut uban ang pagpailub ug pagkalig-on. Ako maglaum nga ikaw magmatinud-anon ug kasaligan sa tanang kamatuoran. Dili kaayo ako mosulat og taas niini nga higayona. Buhata ang tanang butang sigun sa imong kahimtang ug mga panginahanglan nga gikinahanglan. Hinaut nga ang Dios mohatag kanimo og kaalam ug kabuotan ug kamabugnawon, diin ako adunay daghan nga rason sa pagtuo nga ikaw [aduna] niini.

“Kanang mga bata maoy anaa kanunay sa akong hunahuna. Sultihi sila nga si Amahan buhi pa. Ang Dios motugot nga siya mahimo nga igkita nila pag-usab. O Emma…. ayaw ako talikdi ingon man ang kamatuoran, apan hinumdumi ako; kon ako dili na kanimo igkita pag-usab niini nga kinabuhia, hinaut nga ang Dios motugot nga kita magkakita sa langit. Dili ako makasulti sa akong mga gibati; naghuot ang akong dughan. Manamilit ako, O akong buotan ug mahigugmaon nga Emma. Ako imoha sa kahangturan, imong bana ug tinuod nga higala.”¹²

Ngadto ni Emma Smith niadtong Marso 21, 1839, gikan sa bilanggoan sa Liberty, Missouri: “Akong minahal nga Emma, ako nasayud kaayo sa imong pagpaninguha ug misabut ako kanimo, Kon ang Dios molugway sa akong kanabuhi sa makausa pa nga may kahigayunan nga makaamuma kanimo, ako mopagaan sa imong kahasol ug pagpaningkamot aron paghupay sa imong kasingkasing. Ako buot nga ikaw mag-alima sa pamilya sa labing maayo nga imong mahimo. Ako nagtuo nga imong buhaton kutob sa imong mahimo. Akong gikasubo sa pagkahibalo nga si Frederick nasakit, apan ako misalig nga mamaayo siya pag-usab ug nga ikaw maayo og kahimtang. Ako buot nga mangita ka usab og panahon ug mosulat kanako og taas nga sulat ug suginlan ako nimo og daghan ug kon buhi pa ang tigulang Major ug unsa ang gipanulti sa gagmay’ng mga bata nga mangabyon sa imong liog…. Sultihi sila nga ania ako sa bilanggoan nga nanghinaut nga ang ilang mga kinabuhi maluwas….

“Ang Dios magbuot sa tanan sigun sa tambag sa iyang kaugalingon nga kabubut-on. Ang akong pagsalig anaa kaniya. Ang kaluwasan sa akong kalag maoy labing importante kanako nga tungod niana ako nahibalo sa kasiguroan sa mahangturong mga butang. Kon ang kalangitan malangay, kini walay sapayan kanako. Kinahanglang matngunan ko ang akong kalag, nga maoy akong buot buhaton. Buot nako nga mao usab ang imong buhaton. Imo sa kahangturan.”¹³

Ngadto ni Emma Smith niadtong Agosto 16, 1842, duol sa Nauvoo, Illinois; si Propeta Joseph mitago palayo sa mga kaaway: “Ako may kagawasan sa pagtanyag sa akong kinasingkasing nga mga pasalamat tungod sa duha ka makalingaw ug makapahimuot nga mga pagduaw nga imong gibuhat kanako atol sa ingon nga gi-exile nga sitwasyon. Ang dila dili makahubit sa pagpasalamat sa akong kasingkasing, tungod sa mainit ug katiunay sa panaghigala nga imong gipakita niining mga higayona ngari kanako. Ang panahon milabay na, sukad ikaw mibiya kanako, makapahimuot kaayo sa pagkakaron; ang akong huna-huna hingpit nga nagkauyon sa akong gidangatan, pasagdi kon unsay mosunod….

“Sultihi ang mga bata nga maayo ang kahimtang sa ilang amahan sa pagkakaron; ug nga siya kanunay mainiton nga nag-ampo ngadto sa Gamhanang Dios alang sa pagpalayo kaniya sa kadaot; ug alang kanimo, ug alang kanila. Sultihi ang inahang Smith nga maayo ang kahimtang sa iyang anak, bisan sa kinabuhi o diha sa kamatayon; tungod kay nag-ingon ang Ginoong Dios. Sultihi siya nga ako naghunahuna kaniya sa tanang higayon, maingon man ni Lucy [igsoong babaye ni Joseph], ug ngadto sa tanan. Silang tanan angay nga magmalipayon…. Labing mainit kanimo, ang imong mahigugmaong bana hangtud sa kamatayon, hangtud sa mga kahangturan; nga walay katapusan.”¹⁴

Mga Sugyot alang sa Pagtuon ug Pagtudlo

Hunahunaa kini nga mga ideya samtang kamo magtuon niini nga hugna o samtang kamo mangandam sa pagtudlo. Alang sa dugang nga tabang, tan-awa sa mga pahina vii–xiii.

Ribyuha makadiyut kini nga hugna, timan-i ang pagbati ni Joseph Smith ngadto ni Emma ug sa ilang mga anak. Unsay gikatudlo sa iyang ehemplo kon unsaon gayud nato pagsulti ug paglihok diha sa atong mga pamilya? Unsay atong makat-unan gikan sa pagpaninguha nila ni Joseph ug Emma Smith sa pagsinulatay sa usag-usa ug pagkinitaay sa usag-usa? Unsa ang ubang mga butang nga inyong nahimo aro pagpakita sa mga sakop sa pamilya nga gihigugma ninyo sila?
Si Propeta Joseph miingon ngadto ni Emma nga siya “usa ka tinuod ug matinud-anong higala ngadto [kaniya] ug sa mga bata sa hangtud, “ug siya nagpasalamat kaniya tungod sa iyang “mainit ug katiunay nga pagkahigala” (mga pahina 291, 295). Unsay mahimo sa mga bana ug mga asawa aron mapalambo ang ilang panaghigalaay?
Sa iyang mga sulat, si Joseph Smith mipahayag og pagsalig kang Emma, nagpasabut og pagsalig nga siya makahimo og maayong mga desisyon ug nga siya mobuhat kutob sa iyang mahimo sa pag-alima sa pamilya (pahina 294.) Unsaon kaha niini nga pagpahayag og pagsalig sa pag-impluwensya sa relasyon taliwala sa usa ka bana ug usa ka asawa?
Basaha ang mensahe ni Propeta Joseph ngadto sa iyang mga anak sa unang paragrap sa pahina 295. Unsa kaha ang ikatabang niini sa mga bata nga makadawat niini nga balita? Sa mga panahon sa pagsulay, unsay mahimo sa mga ginikanan sa pag-pakita ngadto sa ilang mga anak nga sila adunay hugot nga pagtuo sa Dios?
Ribyuha ang gipakita ni Joseph Smith nga pagslig sa Dios nga mabasa sa mga pahina 292–95. Pilia ang daghan niini nga pahayag nga nakatandog gayud kaninyo. Unsaon ninyo sa paggamit niini nga mga kamatuoran sa inyong kinabuhi?

May Kalabutan nga mga Kasulatan: Genesis 2:24; 1 Mga Taga-Corinto 11:11; Mga Taga-Efeso 5:25; Mosiah 4:14–15; D&P 25:5, 9, 14; 68:25–28

Joseph’s family at Liberty Jail — Ang daghang responsibilidad sa Propeta, maingon man sa mga pagpanglutos nga iyang nahiaguman kanunay makapalayo kaniya sa iyang pamilya. Samtang siya ug ang iyang igsoon nga si Hyrum nangabilanggo sa Bilanggoan sa Liberty, ang asawa sa Propeta nga si Emma ug ang ilang anak lalaki nga si Joseph miabut aron pagduaw kaniya.

letter from Joseph to Emma — Gamay nga bahin sa sulat nga gisulat ni Propeta Joseph Smith ngadto ni Emma Smith gikan sa Bilanggoan sa Liberty niadtong Marso 21, 1839.