Ny bokin’i Enôsa

1 Indro, ny zava-nitranga, izaho Enôsa, noho ny fahalalako ny raiko fa izy dia lehilahy marina—fa izy dia nampianatra ahy tamin’ny fiteniny ary koa tamin’ny fanabeazana sy ny fananarana araka ny Tompo—ary hotahiana anie ny anaran’ny Andriamanitro noho izany—

2 Ary izaho dia hilaza aminareo ny amin’ny tolona izay nataoko teo anoloan’ Andriamanitra, talohan’ny nahazoako ny famelana ny fahotako.

3 Indro, nandeha nihaza bibidia tany an’ala aho; ary ny teny izay efa reko matetika notenenin-draiko momba ny fiainana mandrakizay sy ny fifalian’ny olomasina dia tafalatsaka lalina tao am-poko.

4 Dia mosarena ny fanahiko; ary nandohalika teo anoloan’ny Mpanao ahy aho ary nitalaho taminy sady nahery nivavaka no nitaraina ho an’ny fanahiko ihany; ary nandritra ny manontolo andro no nitalahoako taminy; eny, ary rehefa tonga ny alina dia mbola nanandratra avo ny feoko aho ka nahatakatra ny lanitra izany.

5 Ary nisy feo tonga tamiko, nanao hoe: Ry Enôsa, voavela ny fahotanao ary hotahiana ianao.

6 Ary izaho Enôsa dia nahafantatra fa tsy afaka mandainga Andriamanitra; noho izany, dia nofafana ny hadisoako.

7 Ary hoy aho: Ahoana no mahatò izany, Tompo ô?

8 Ary hoy Izy tamiko: Noho ny finoanao an’i Kristy izay tsy mbola henonao na hitanao na oviana na oviana. Ary taona maro no ho lasana mialoha ny hanehoany ny tenany ao amin’ny nofo; koa mandehana, ny finoanao no efa namonjy anao.

9 Ankehitriny, ny zava-nitranga, nony efa nandre ireo teny ireo aho, dia nanomboka nahatsapa faniriana ho an’ny fiadanan’ny Nefita rahalahiko; koa, ho azy no namborahiko tamin’ Andriamanitra ny tao am-poko manontolo.

10 Ary raha mbola nitolona am-panahy toy izany aho, indro tonga tao an-tsaiko indray ny feon’ny Tompo, nanao hoe: Izaho hamangy ny rahalahinao araka ny fahazotoany mitandrina ny didiko. Efa nomeko azy ity tany ity, ary tany masina izany; ary Izaho tsy hanozona azy raha tsy noho ny amin’ny heloka; noho izany Aho dia hamangy ny rahalahinao araka izay efa nolazaiko; ary ny fandikany lalàna dia haidiko miaraka amin’alahelo eo ambony lohany ihany.

11 Ary rehefa nandre ireo teny ireo izaho Enôsa dia nanomboka ho tsy azo hozongozonina ny finoako ny Tompo; ary nitolona am-bavaka maro sy naharitra taminy aho ho an’ny Lamanita rahalahiko.

12 Ary ny zava-nitranga, rehefa avy nivavaka sy niasa tamin’ny fahazotoana rehetra aho, dia hoy ny Tompo tamiko: Hotoviko aminao araka ny fanirianao noho ny finoanao.

13 Ary ankehitriny, indro izao no faniriana izay niriako taminy—fa raha toa ka ho lavo ao amin’ny fandikany lalàna ny Nefita oloko ary mety ho fongotra, ary tsy ho fongotra kosa ny Lamanita, dia ny mba hitsimbinan’ny Tompo Andriamanitra ny rakitsoratry ny Nefita, oloko, na dia ho amin’ny herin’ny sandriny masina aza izany mba hahazoana mamoaka izany ho an’ny Lamanita amin’ny andro ho avy, ka angamba ho azo tarihina ho amin’ny famonjena izy—

14 Fa zava-poana amin’izao fotoana izao ny fikelezanay aina amin’ny fampodiana azy ho amin’ny finoana marina. Ary miozonozona izy ao amin’ny fahatezerany, fa raha azo atao, dia ho nofongorany miaraka izahay sy ny rakitsoratray, ary koa ny fomban-drazanay rehetra.

15 Koa, noho ny fahalalako fa afaka nitsimbina ny rakitsoratray ny Tompo Andriamanitra dia nitalaho Taminy lalandava aho, fa hoy Izy tamiko: Na inona na inona zavatra angatahinao amin’ny finoana, rehefa mino fa hahazo ianao amin’ny anaran’i Kristy, dia ho azonao izany.

16 Ary nanana finoana aho, ary izaho dia nitalaho tamin’ Andriamanitra mba hitsimbinany ny rakitsoratra; ary nanao fanekempihavanana tamiko Izy fa hamoaka izany ho an’ny Lamanita amin’ny fotoana mahamety izany Aminy.

17 Ary izaho Enôsa dia nahalala fa izany dia ho araka ny fanekempihavanana izay efa nataony; noho izany dia nitony ny fanahiko.

18 Ary hoy ny Tompo tamiko: Ny razanao koa efa nangataka tamiko izany zavatra izany; ary dia hotanterahina aminy araka ny finoany izany; fa ny finoany dia toy ny anao.

19 Ary ankehitriny ny zava-nitranga, izaho Enôsa dia nivezivezy tany anivon’ny vahoakan’i Nefia, naminany ny amin’ny zavatra ho avy ary nanambara ny amin’ny zavatra izay efa reko sy hitako.

20 Ary izaho dia vavolombelona manambara fa ny vahoakan’i Nefia dia nikatsaka tamim-pahazotoana tokoa ny hampody ny Lamanita ho amin’ny tena finoana an’ Andriamanitra. Saingy zava-poana ny asanay; lalim-paka ny fankahalany, ary nentanin’ny toetra ratsiny izy ka zary olon-dia sy loza-be ary lian-dra, feno fanompoan-tsampy sy fahalotoana; homana bibidia; mitoetra anaty lay ary mirenireny any an-tany foana ka hodibiby no sikina fohy eo am-balahany, ary mangadihady ny lohany; ary ao amin’ny fampiasana tsipika sy sabatra ary famaky ny hakingany. Ary maro taminy no tsy nihinana na inona na inona afa-tsy hena manta; ary nikatsaka lalandava ny hamongotra anay izy.

21 Ary ny zava-nitranga dia niasa ny tany ny vahoakan’i Nefia ary nikolo ny karazana rehetra tamin’ny voamaina sy ny voankazo, ary andiana karazam-biby fiompy rehetra, ary osy sy osy dia, ary koa soavaly maro.

22 Ary nisy mpaminany maro izaitsizy tokoa teo aminy. Ary vahoaka mafy hatoka ny vahoaka, malaina hanakatra.

23 Ary tsy nisy afa-tsy ny fihenjanana mihoa-pampana, ny fitoriana ary ny faminaniana momba ny ady, mbamin’ny fifandirana sy ny faharavana, ary ny fampahatsiahivana azy lalandava ny fahafatesana sy ny faharetan’ny mandrakizay, ary ny famaliana sy ny herin’ Andriamanitra, ary ireo zavatra rehetra ireo—no hanairana azy lalandava ka hitanana azy amin’ny fahatahorana ny Tompo. Ambarako fa tsy misy afa-tsy ireo zavatra ireo sy ny fahatsoram-pitenenana lehibe izaitsizy tokoa no hihazona azy tsy hivarina faingana tokoa any amin’ny famongorana. Ary araka izany fomba izany no anoratako ny momba azy.

24 Ary nahita ady teo amin’ny Nefita sy ny Lamanita aho nandritra ny androko.

25 Ary ny zava-nitranga dia nandroso fahanterana aho ary sivy amby fitopolo amby zato taona no efa lasana hatramin’ny fotoana nandaozan’i Lehia rainay an’i Jerosalema.

26 Ary hitako fa tsy ho ela dia tsy maintsy midina any am-pasako aho, rehefa avy nentanin’ny herin’ Andriamanitra fa tsy maintsy mitory sy mamin’ny amin’ity vahoaka ity ary manambara ny teny araka ny fahamarinana izay ao amin’i Kristy. Ary efa nanambara izany aho nandritra ny androko rehetra ka nifaly tamin’izany mihoatra noho ny tamin’ny zavatr’izao tontolo izao.

27 Ary tsy ho ela aho dia handeha any amin’ny toerana hialako sasatra, izay hiarahako amin’ny Mpanavotra ahy, satria fantatro fa ao Aminy no hialako sasatra. Ary mifaly amin’ny andro izay hitafian’ny tenako mety maty ny tsy fahafatesana aho sy hijoroako eo anoloany; ary amin’izany aho dia ho finaritra hahita ny tavany, ary Izy hiteny amiko hoe: Avia aty Amiko, ianao notahiana, fa efa misy toerana voavoatra ho anao ao an-tranon-dRaiko. Amena.