កណ្ឌទី ១២៩
ការបង្គាប់ទាំងឡាយដែលត្រូវបានឲ្យមកដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ជាព្យាការី នៅទីក្រុងណៅវូ រដ្ឋអិលលីណោយ ថ្ងៃទី៩ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៨៤៣ ដោយបានប្រាប់ឲ្យដឹងអំពីកូនសោដ៏ធំបី ដែលអាចស្គាល់នូវលក្ខណៈត្រឹមត្រូវនៃពួកទេវតាដែលបម្រើ និងវិញ្ញាណទាំងឡាយ (History of the Church, ៥:២៦៧)។
១–៣, នៅស្ថានសួគ៌មានទាំងរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ និងរូបកាយដែលជាវិញ្ញាណ; ៤–៩, កូនសោទាំងឡាយត្រូវបានប្រទានឲ្យមក ដើម្បីឲ្យអាចបានស្គាល់ពួកសារទូតនៅម្ខាងវាំងនន។
១នៅស្ថានសួគ៌មានតួពីរយ៉ាងគឺ ៖ ពួកទេវតាដែលជាអង្គដែលបានរស់ឡើងវិញ ដោយមានរូបកាយជាសាច់ និងឆ្អឹង —
២ឧបមាដូចជាកាលព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ៖ ចូរពាល់ខ្ញុំមើល ត្បិតខ្មោចគ្មានសាច់ឬឆ្អឹង ដូចជាឃើញខ្ញុំនេះទេ។
៣ទីពីរគឺ វិញ្ញាណនៃពួកអ្នកសុចរិតដែលត្រូវបានធ្វើឲ្យល្អឥតខ្ចោះ ពួកគេនេះហើយដែលពុំបានរស់ឡើងវិញទេ ប៉ុន្តែគ្រងសិរីល្អដូចគ្នាទុកជាមរតក។
៤កាលណាមានសារទូតមកប្រាប់ថា គាត់មានសារមកពីព្រះ នោះចូរហុចដៃអ្នក ហើយសូមឲ្យគេចាប់ដៃនឹងអ្នក។
៥បើគេជាទេវតាមែន គេនឹងធ្វើតាម ហើយអ្នកនឹងចាប់ដៃគេ។
៦បើគេជាវិញ្ញាណនៃមនុស្សសុចរិត ដែលបានធ្វើឲ្យល្អឥតខ្ចោះ នោះគេនឹងមកក្នុងសិរីល្អរបស់គេ ត្បិតតាមតែផ្លូវនេះម្យ៉ាងគត់ ដែលគេអាចលេចមកបាន —
៧ចូរសូមឲ្យគេចាប់ដៃនឹងអ្នក ប៉ុន្តែគេនឹងមិនកម្រើកឡើយ ពីព្រោះជាការផ្ទុយទៅនឹងរបៀបនៃស្ថានសួគ៌ដែលមនុស្សសុចរិតចេះបញ្ឆោត ប៉ុន្តែគេនៅតែប្រគល់សាររបស់គេដដែល។
៨បើវាជាអារក្ស ក្លែងជាទេវតានៃពន្លឺវិញ កាលណាអ្នកសូមចាប់ដៃ នោះវានឹងហុចដៃវា ហើយអ្នកនឹងមិនបានប៉ះដៃវាសោះ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបអ្នកអាចស្គាល់វា។
៩នេះហើយជាកូនសោបីយ៉ាង ដែលអ្នកអាចស្គាល់ពីការចាត់ចែងណាមួយមកពីព្រះ។