Տերը երբեք թույլ չի տա, որ ես կամ որևէ այլ մարդ, որը կանգնած է որպես այս Եկեղեցու Նախագահ, մոլորեցնի ձեզ: Դա ընգրկված չէ ծրագրի մեջ: Դա Աստծո մտադրությունը չէ: Եթե ես փորձեի դա անել, Տերն ինձ կհեռացներ իմ տեղից, և նույնը նա կանի որևէ այլ մարդու հետ, որը կփորձի մարդկանց զավակներին հեռացնել Աստծո պատգամներից և իրենց պարտականություններից: (Եկեղեցու վաթսունմեկերորդ կիսամյա Գերագույն համաժողով, 1890թ. հոկտեմբերի 6, երկուշաբթի, Սոլթ Լեյք Սիթի, Յուտա: Տպագրվել է «Deseret Evening News» լրագրում, 1890թ. հոկտեմբերի 11, էջ 2):

Նշանակություն չունի, թե ով է ապրում կամ ով է մեռնում, կամ ով է կանչված առաջնորդելու այս Եկեղեցին, նրանք պետք է այն առաջնորդեն Ամենազոր Աստծո ոգեշնչմամբ: Եթե նրանք չեն անում այդ ձևով, ապա չեն կարողանա անել դա ընդհանրապես….

Վերջերս մի քանի հայտնություններ եմ ստացել՝ շատ կարևոր ինձ համար, և ես կպատմեմ ձեզ, թե ինչ է ասել ինձ Տերը: Թույլ տվեք ձեր միտքն ուղղել նրան, ինչը կոչում ենք հռչակագիր….

Տերը խնդրել է ինձ մի հարց տալ Վերջին Օրերի Սրբերին, և Նա ասել է նաև, որ եթե նրանք լսեն, թե ինչ եմ ես ասում նրանց և Աստծո Հոգով ու զորությամբ պատասխանեն իրենց տրված հարցին, ապա բոլորը կպատասխանեն միևնույն ձևով, և նրանք բոլորը միևնույն ձևով կհավատան, ինչ վերաբերում է այս խնդրին:

Հարցը հետևյալն է. Ո՞րն է ամենաիմաստուն ուղին, որին պետք է հետամուտ լինեն Վերջին Օրերի Սրբերը,– շարունակել բազմամուսնություն կիրառելու փորձերը, ունենալով երկրի օրենքները դրա դեմ և վաթսուն միլիոն ժողովրդի ընդդիմությունը, և որի հետևանքն է բոլոր Տաճարների բռնագրավումն ու կորուստը, և թե՛ ապրողների, թե՛ մահացածների համար դրանցում կատարվող բոլոր արարողությունների դադարեցումը, և Առաջին Նախագահության ու Տասներկուսի և Եկեղեցու ընտանիքների ղեկավարների բանտարկումը, և ժողովրդի մասնավոր սեփականության բռնագրավումը (որն ինքնին կդադարեցներ այդ գործունեությունը). թե՞, նրանից հետո, ինչ մենք արել ենք ու տառապել, ինչը եղել է այդ սկզբունքին կառչած մնալու հետևանքով, դադարեցնել այդ գործունեությունը և ենթարկվել օրենքին, և այդպիով թողնել, որ Մարգարեները, Առաքյալները և հայրերը մնան տանը, որպեսզի նրանք հրահանգեն ժողովրդին և մասնակցեն Եկեղեցական պարտականություններին, և նաև թողնել, որ Տաճարները մնան Սրբերի ձեռքում, այնպես որ նրանք կարողանան մասնակցել Ավետարանի արարողություններին՝ թե՛ ապրողների, թե՛ մահացածների համար:

Տերն ինձ տեսիլքով ու հայտնությամբ ճշգրիտ ցույց տվեց, թե ինչ տեղի կունենար, եթե մենք չդադարեցնեինք այդ գործունեությունը: Եթե մենք չդադարեցնեինք այն, դուք այս մարդկանցից ոչ մեկի կարիքը չէիք ունենա…. Լոգանի այս տաճարում. քանզի բոլոր արարողությունները կդադարեցվեին ողջ Սիոնի հողով մեկ: Խառնաշփոթություն կտիրեր Իսրայելով մեկ, և շատ մարդիկ կբանտարկվեին: Այս անախորժությունը կգար ողջ Եկեղեցու վրա, և մենք ստիպված կլինեինք դադարեցնել այդ գործունեությունը: Արդ, հարցը սա է, արդյոք այն պիտի դադարեցվի նման ձևով, թե այն ձևով, ինչպես Տերն է հռչակել մեզ, և թույլ տրվի, որ մեր Մարգարեներն ու Առաքյալները և հայրերը մնան ազատ մարդիկ, իսկ տաճարները՝ ժողովրդի ձեռքին, այնպես որ մահացածներին հնարավոր լինի փրկագնել: Արդեն այս ժողովրդի միջոցով բավական մեծ թվով մահացածներ են ազատվել հոգիների աշխարհի բանտից, և արդյոք աշխատանքը պետք է շարունակվի, թե՞ դադարեցվի: Սա է այն հարցը, որը ես դնում եմ Վերջին Օրերի Սրբերի առաջ: Դուք ինքներդ պետք է դատեք: Ես ցանկանում եմ, որ դուք ինքներդ պատասխանեք: Ես չեմ տա դրա պատասխանը. բայց ասում եմ ձեզ, որ սա է իրական այն իրավիճակը, որում մենք կհայտնվեինք, որպես ժողովուրդ, եթե ընտրած չլինեինք այս ուղին:

….Ես ճշգրիտ տեսա, թե ինչ տեղի կունենար, եթե ոչինչ չարվեր: Այս հոգին ինձ վրա էր երկար ժամանակ: Բայց ես ուզում եմ ասել հետևյալը. Ես թույլ կտայի բոլոր տաճարները գնային մեր ձեռքից. ես ինքս կգնայի բանտ և կթողնեի, որ մյուս բոլոր տղամարդիկ գնային այնտեղ, եթե երկնքի Աստվածն ինձ պատվիրած չլիներ անել այն, ինչ ես արեցի. և երբ եկավ ժամը, երբ ինձ պատվիրվեց անել այն, ինձ համար ամեն ինչ պարզ էր: Ես գնացի Տիրոջ առաջ և գրեցի այն, ինչ Տերը պատվիրեց ինձ գրել….

Ես թողնում եմ ձեզ, որ դուք խորհեք և մտածեք: Տերը գործակից է մեզ: (Քեյչ ցցի համաժողով, Լոգան, Յուտա, 1891թ. նոյեմբերի 1, կիրակի: Տպագրվել է «Deseret Weekly» շաբաթաթերթում, 1891թ. նոյեմբերի 14-ին):

Այժմ ես կասեմ ձեզ, թե ինչ էր հայտնի դարձվել ինձ և ինչ արեց Աստծո Որդին այս բանով…. Ինչպես կենդանի է Ամենազոր Աստված, բոլոր այս բաները տեղի կունենային, եթե այդ Հռչակագիրը չտրվեր: Ուստի, Աստծո Որդին հարկ համարեց այդ բանը ներկայացնել Եկեղեցուն և աշխարհին՝ նպատակ ունենալով իր մտքում: Տերը հռչակել էր Սիոնի հաստատումը: Նա հռչակել էր այս տաճարի ավարտը: Նա հռչակել էր, որ ապրողների և մահացածների փրկությունը պիտի տրվի սարերի այս հովիտներում: Եվ Ամենազոր Աստված հռչակեց, որ Դևը չպետք է այն խափանի: Եթե կարողանաք ըմբռնել, սա է բանալին: (Սոլթ Լեյքի Տաճարի նվիրագործման վեցերորդ նիստի ելույթից, 1893թ. ապրիլ: Նվիրագործման ծառայությունների մեքենագրություններից, Արխիվներ, Եկեղեցու Պատմական Բաժանմունք, Սոլթ Լեյք Սիթի, Յուտա):