Valaauliaina o Ema
Sa manao Samu e faamafanafana ia Ema. O le a se mea e mafai ona ia faia?
Sa tulei atu e Samu faitotoa o le faleaiga. Sa gogolo lona manava. Sa matuai fiaai lava o ia! O lenei faleaiga na sili ona lelei i le falaiina o le moa. Sa masani ona o mai lona aiga iinei pe a uma le toleniga soka.
Sa savavali atu Samu ma Tina i le laulau e fai le oka. “Talofa, Ema!” o le tala lea a Samu. O Ema o le latou tagata faigaluega lea e sili ona fiafia i ai. Sa faauo ma agalelei o ia i taimi uma.
“Na a mai toleniga soka?” Sa fesili atu ai Ema ma se ataata tele.
“Sa manaia tele. O le a matou manumalo i le isi a matou taaloga!” Na fai atu ai Samu.
“E tatau ona e ta’u mai ia te a’u mea uma e uiga i ai,” o le tala lea a Ema.
Sa ataata Samu, ma sa oka e lona aiga a latou meaai.
O le vaiaso na sosoo ai na manumalo ai le au a Samu! Sa le mafai ona ia faatali e ta’u atu ia Ema. Ae sa le’i i ai Ema i le faleaiga.
Sa le’i i ai foi o ia iina i le vaiaso na sosoo ai. Sa misia e Samu le vaai atu ia te ia.
I ni nai vaiaso mulimuli ane, na toe o mai ai le aiga o Samu i le faleaiga. Sa vaai Samu ia Ema o faamamaina laulau. Sa faatopetope atu o ia e faatalofa atu.
“Ua e toe foi mai!” o le tala lea a Samu. “Sa matou misia oe.”
“Ua matou fiafia lava e toe vaai ia te oe,” o le tala lea a Tina.
“Faafetai lava.” Sa tau ataata Ema. Ae sa foliga faanoanoa tele ona mata.
“O a mai oe?” O le fesili lea a Samu.
“Leai. Na maliu lo’u toalua. O le mafuaaga lena ou te lei i ai iinei.”
Sa fusi e Tina ia Ema. O le vaaia o le faanoanoa o Ema na faanoanoa ai foi Samu.
Ina ua saunia a latou meaai, sa fesoasoani Samu e ave le fata i le latou laulau. Sa le mafai ona ia taofia le mafaufau e uiga i le faanoanoa o foliga o Ema. Sa nofo o ia i lalo ae sa le’i lagonaina le fiaai i se mea. Sa manao o ia e fesoasoani ia te ia ia maua se lagona lelei. Ae o le a se mea e mafai ona ia faia?
Ona manatuaina lea e Samu se mea. Sa tuuina atu e lo latou epikopo ni kata laiti i aiga uma i le lotu. Sa faaali mai e kata ia taimi e mafai ai e tagata ona matamata i le konafesi aoao i luga o le TV pe faalogologo foi i le leitio. Fai mai le epikopo o le konafesi o se taimi matagofie lea e lagona ai le filemu.
“Tina, e mafai ona tatou tuuina atu ia Ema se kata mo le konafesi aoao?” O le fesili lea a Samu. Afai e matamata Ema i le konafesi, atonu o le a fesoasoani ia te ia e maua ai sina lagona lelei teisi atu.
“O se manatu lelei lena.” Sa aapa atu Tina i totonu o lana ato tupe ma aumai i fafo se kata. “Lea,” na ia fai ane ai. “E mafai ona e tuuina atu ia te ia le kata lea.”
Sa ave e Samu le kata mai ia Tina. Sa ia savali atu i le laulau ma fesili atu i le tagata faigaluega pe mafai ona ia talanoa ia Ema.
“Ou te faamalie atu, ae o loo pisi o ia i le taimi nei,” o le tala lea a le tamaloa.
“E le afaina lena mea,” o le tala lea a Samu. “E mafai ona e tuuina atu lenei kata ia te ia? O se valaaulia e matamata i se konafesi faapitoa mo la’u ekalesia.” Sa tuu atu e Samu i le tamaloa le kata. “E mafai ona e matamata foi, pe a e manao ai.”
Sa ataata le alii. “Faafetai! O le a ou mautinoa e avatu lenei mea ia te ia.”
Ina ua toe savali atu Samu i le latou laulau, sa ia lagona le mafanafana i totonu.
“Na a mai?” O le fesili lea a Tina.
“Sa pisi Ema, o lea sa ou tuuina atu ai le kata i se isi tagata faigaluega e avatu ia te ia,” o le tala lea a Samu. “O le a vaai nei ni tagata se toalua i le kata! Atonu o le a la matamata uma i le konafesi ma lagonaina le filemu.”
Ata na tusia e Christine M. Schneider