Giunsa ni Siedah Pagkahimong Isog
Si Siedah mahadlok kaayo makig-istorya sa iyang mga classmate.
Miginhawa og lawom si Siedah ug mipaingon sa iyang bag-o nga lawak-klasehanan. Mao kadto ang iyang unang adlaw sa grade four.
Sa miaging tuig, si Siedah diha sa grade two. Maayo kaayo siya nga ang iyang eskwelahan wala na siya gipaadto sa grade three. Si Siedah naghinam-hinam nga mobuhat sa mas lisod nga mga problema sa math ug mobasa og dugang nga libro sa grade four. Apan wala siya malipay nga kinahanglan siyang mobiya sa iyang daang mga higala.
Sa iyang pagtan-aw libot sa kwarto, si Siedah mibati og kagamay. Ang tanan niyang mga classmate mas maguwang tan-awn ug mas taas kay kaniya. Unsa kon wala siya mahisakop?
Mipili siya og kalingkuran ug milingkod. Usa ka taas nga babaye mitupad niya og lingkod. “Hi,” miingon si Siedah.
“Unsay imong gibuhat dinhi?” nangutana ang babaye. “Abi ko tua ka sa grade three.”
“Ang eskwelahan mipa-skip nako og usa ka grado,” miingon si Siedah nga gikulbaan.
Ang babaye mipahiwi sa iyang nawng. “Aw, wala koy labot kon unsa ka ka-brayt. Bata pa gihapon ka.”
Mibati og kalisang si Siedah. Sa tibuok semana, nahadlok kaayo siya nga makigsulti ni bisan kinsa sa iyang mga classmate. Matag higayon nga makadungog siya nga may nangatawa o naghunghong, magmug-ot siya. Basin gilibak siya.
Sa dihang nakahunahuna siya nga dili gyud mamaayo iyang pagbati, mikuha og balik si Siedah og eksamen sa math. Gusto siyang mohilak pagkakita niya sa iyang iskor. Ang math mao ang iyang paborito nga subject. Wala pa gayud siya makasulay og ingon ini ka ubos nga iskor sukad.
Pag-uli niya, si Siedah wala kapugong sa iyang mga luha. “Wala koy mga higala,” miingon siya sa iyang mga ginikanan. “Dili ko angayan sa grade four. Dili ko ingon ka maayo.”
“Pasayloa ko nga lisod kaayo kini,” miingon ang mama ni Siedah. “Apan ikaw maalamon. Ug nagkat-on pa gihapon ka.”
Gipahiran ni Siedah iyang mga mata. “Unta didto na lang ko sa grade three.”
Nahilom og kadiyot si Papa. “Gusto ka ba og panalangin sa pagkapari?” siya nangutana.
Mitando si Siedah. Tingali usa ka panalangin gikan ni Papa makatabang kaniya nga moarang-arang ang pamati.
Si Siedah milingkod sa lingkuranan, ug si Papa mipandong sa iyang mga kamot sa iyang ulo.
“Mopanalangin ako nimo nga dili na ka mahadlok,” miingon si Papa. “Ug ako mopanalangin nimo nga mohigugma sa imong bag-o nga mga classmate. Kon makaila na sila nimo, mohigugma usab sila nimo.”
Usa ka kalma nga pagbati ang nabati ni Siedah. Iyang gibati nga ang mga pulong sa iyang papa mao ang gusto sa Langitnong Amahan nga iyang madunggan.
Human sa panalangin, si Mama mitabang ni Siedah sa pagsulbad sa iyang mga problema sa math. Sa wala madugay miarang-arang na ang pagbati ni Siedah.
Pagkasunod adlaw sa eskwelahan, gihinumdoman ni Siedah ang iyang panalangin ug naninguha nga magmaisog. Mipahiyom siya sa iyang mga classmate. Sa dihang mipakita siya og gugma, wala na kaayo siya mibati og kahadlok kanila! Ang pipila kanila gani maayo kaayo. Naningkamot siya aron makat-on, ug sa wala madugay ang iyang mga grado milambo usab.
Sa katapusan sa tuig ting-eskwela, daghan nag higala si Siedah. Nalipay siya nga gitabangan siya sa Langitnong Amahan nga magmaisog. Ug nagpasalamat siya nga matagaan gyud siya kanunay og panalangin sa gahom sa pagkapari sa pagtabang niya.
Mga paghulagway ni Susan Keeter