Saba Kaayo!
Saba kaayo ang tanan. Asa si Luke makakita og kalinaw?
Mireklamo si Luke. Saba kaayo ang tanan. Ang iyang mga igsoong lalaki, si Tadd ug John, naglalis na usab. Bisan gikan sa ubos nga hawanan, siya makadungog sa ilang mga siyagit nga migawas sa pultahan sa ilang lawak. Ug ang iyang igsoong babaye, si Lizzie, nagpakusog na usab og patukar sa iyang musika. Thump. Thump. Thump. Siya permi makadungog sa gabalik-balik nga kompas sa ubos nga mga nota.
Si Luke misulay sa paghangyo sa iyang mga igsoong lalaki sa paghunong. “Palayo dinhi,” si Tadd miingon kaniya. Dayon si Luke mihangyo ni Lizzie sa pagpahinay sa iyang musika. Iya hinoon nga mas gipakusgan ang musika.
Si Luke gusto nga moadto sa gawas diin siya makahunahuna. Apan nag-ulan.
Hinoon, adunay usa ka hilom nga dapit diin makaadto si Luke. Kagahapon ang iyang mga ginikanan mihatag kaniya og iyang kaugalingon nga lawak—usa nga dili niya kauban sila si Tadd ug John. Anaa kini sa basement. Igo ra gayod ang gidak-on niini alang sa usa ka kama ug usa ka lamesa. Apan sa iyang lawak si Luke makasira sa pultahan ug makalikay gikan sa kasaba.
Mikanaog si Luke padulong sa iyang bag-o nga lawak. Gilibot niya ang panan-aw ngadto sa mga kahon nga iyang ginaog sa sayo pa. Iyang nakit-an ang litrato ni Jesus nga nagtapot sa kahon. Si Luke nakakuha niana nga litrato sa adlaw nga siya gibunyagan. Ang pagtan-aw niini kanunay nakapahimo niya nga mobati og kalinaw.
Gikuha ni Luke ang litrato gikan sa kahon. Iya kining gipahimutang sa lamesa. Dayon, miluhod siya aron mag-ampo. “Langitnong Amahan,” si Luke miingon, “usahay saba kaayo dinhi. Palihog tabangi ko nga makakaplag og gamay nga kalinaw.”
Si Luke mihigda sa iyang kama. Siya naghunahuna mahitungod ni Jesus. Iyang nakat-onan sa Primary nga si Jesus mahimong kanunay nga mopaduol kaniya. Ug ang Espiritu Santo mahimong kanunay nga makadala og kalinaw.
Sa dili madugay mauli na si Mama ug Papa gikan sa trabaho. Sila makig-istorya ni Tadd ug John. Ang panag-away mahunong. Sa makadiyot. Sila makig-istorya ni Lizzie. Si Lizzie mopahinay sa iyang musika. Sa makadiyot. Hangtod nga si Mama ug Papa mawala na usab.
Apan sa pagkakaron, si Luke mihigda sa kama. Siya mitan-aw sa litrato ni Jesus. “Palihog Langitnong Amahan,” si Luke mihunghong. “Palihog tabangi ko nga mobati og kalinaw bisan unsa pa man ang mahitabo sa ubang dapit sa balay.”
Sa wala madugay, adunay nanuktok sa pultahan sa iyang lawak nga higdaanan. “Mahimo ba akong mosulod?” Nangutana si Mama. “Kumusta na man ka?”
“Si Tadd ug John nag-away na usab,” miingon si Luke. “Ug si Lizzie kusog kaayo nga nipatukar sa iyang musika.”
“Nakahibalo ko. Lisod kini, di ba?” Miingon si Mama. “Si Papa nakig-istorya na karon sa imong mga igsoong lalaki. Ug makig-istorya ko ni Lizzie karong gabii. Apan una, gusto nakong makita kon kumusta ka.”
OK ra ko. Nalipay ko nga mao kini akong lawak,” miingon si Luke.
“Ako sad,” miingon si Mama. “Akong nakita nga imong gibutang ang litrato ni Jesus sa lamesa.”
Mipahiyom si Luke. “Akong gibutang. Ug Siya motabang nako nga mahimo ang akong lawak nga usa ka dapit sa kalinaw.”
Mga paghulagway pinaagi ni Bryan Beach