“Akong Unang Puasa,” Higala, Peb. 2024, 12.
Imong Sinulat
Akong Unang Puasa
Sa semana human sa Pasko, ang akong mama ug papa nakigsulti nako mahitungod sa pagpuasa sa unang higayon. Ang akong papa mipasabot nga magpuasa kita aron mangayo sa Langitnong Amahan og dugang nga tabang o aron mosulti Kaniya nga mapasalamaton kaayo kita. Nakahukom ko nga magpuasa alang sa akong gamay nga igsoong lalaki aron moarang-arang ang iyang pamati kay nagngipon siya ug dili maayo ang iyang pamati.
Sa gabii sa wala pa ang Dominggo sa puasa, gitabangan ko sa akong papa aron magsugod sa akong puasa. Sa pagsugod gikulbaan ko, apan gitabangan ko niya aron mahibalo kon unsay isulti dihang nag-ampo ko. Miingon ang akong papa nga magbantay ko sa unsay akong gibati sa tibuok nga panahon sa akong puasa. Nindot kaayo ang akong gibati sa wala pa ako matulog.
Sa pagkasunod buntag, nagsugod na ang akong kagutom. Apan misaad ko nga dili mokaon, mao nga akong gituman ang akong saad kutob sa akong mahimo. Naningkamot gyod ko nga dili moreklamo. Ug mihimo ko og mga kalihokan aron makatabang nako nga makat-on mahitungod ni Jesus aron dili lang ko maghunahuna bahin sa pagkaon. Ang akong papa nagpuasa dungan nako, ug nakatabang kaayo kadto.
Pagkadugayan, gigutom na gyod ko kaayo ug kinahanglan nga akong humanon ang akong puasa nga mas sayo kay sa akong giplanohan. Naguol ko, apan ang akong mga ginikanan misulti nga gusto lang sa Langitnong Amahan nga maningkamot kita. Nasayod ako nga Siya nahigugma kanato ug malipay kon mosulay ako.
Mga paghulagway ni Kiersten Eagan