“Kahasol sa Pagbiyahe sa Kalsada,” Higala, Abril 2024, 4–5.
Kahasol sa Pagbiyahe sa Kalsada
“Mag-ampo kita og usab,” miingon si Emma.
Kini nga istorya nahitabo sa Germany.
Gibutang ni Emma ang kataposang bag nga pangkatulog ngadto sa sakyanan nga pangkamping. Ang iyang pamilya nagmaneho padulong sa Italy alang sa tapos sa semana nga holiday. Nalipay kaayo silang tanan!
Miadto siya sa iyang lingkoranan nga nagdala og habol ug pipila ka meryenda. Ang iyang manghod, si Max, mitupad niya og lingkod.
“Andam na ba ang tanan?” Nangutana si Papa.
“Oo!” Miingon si Emma ug Max.
Nagmaneho sila agi sa mga gambalay ug mga kahoy. Ang mga kalsada puno kaayo. Human sa pipila ka oras, kini naghuot na kaayo nga ang tanan nga sakyanan nanghunong.
Si Emma milantaw sa bintana ngadto sa mga tawo diha sa mga sakyanan nga tupad nila. Ang uban makita nga gilaay na. Ang uban makita nga nasagmuyo.
Usa ka tawo nga naa sa ilang luyo ang migawas sa iyang sakyanan. Miduol siya og nanuktok sa bintana ni Papa.
Gipaubos ni Papa ang iyang bintana. “Kumusta. Makatabang ba ako kanimo?”
Gitudlo sa tawo ang ilang van. “Usa sa imong mga ligid ang nihiyos.”
“Hala!” Miingon si Papa. Migawas siya aron motan-aw ug makig-istorya sa tawo.
Si Papa mibalik sa van. “Kita adunay duha ka kapilian. Mohunong kita sa sunod nga dapit nga pahulayanan. O mainampingon kita nga magmaneho padulong sa labing duol nga kampinganan. Mag-ampo kita kabahin niini.”
Si Mama ang militok sa pag-ampo. Siya mihangyo sa Langitnong Amahan nga tabangan sila nga makahibalo unsa ang ilang angay nga buhaton.
Hilom silang tanan. Si Emma naminaw og maayo aron makadungog sa Espiritu Santo. “Seguro kinahanglan kita nga momaneho padulong sa kampinganan,” miingon siya.
“Ako usab,” miingon si Papa.
Pag-abot nila didto, si Mama ug si Papa nanawag og usa ka tawo alang sa tabang. Pipila ka oras human niana, usa ka trabahante ang miabot aron tan-awon ang ligid.
“Lisod mangita og ligid nga mohaom,” miingon siya. “Mag-order kita og bag-o, apan ang tanan nga shop sirado kay holiday. Dili nato makuha ang ligid hangtod sa Martes.”
Nagmug-ot si Emma. Ang Martes layo pa—ug unsaon na lang kon ang ligid madugay? Naghinam-hinam na siya nga moadto sa Italy. Apan karon tingali dili na sila makaadto!
“Mag-ampo kita og usab,” miingon si Emma.
“Nindot nga ideya,” miingon si Mama. “Hinumdomi lang nga bisan og dili kita mapanalanginan og ligid, ang Langitnong Amahan kanunay nga maminaw sa atong mga pag-ampo. Maaduna gihapon kitay nindot nga biyahe.”
Mitando si Emma. “Minahal nga Langitnong Amahan,” nag-ampo siya, “salamat Kanimo sa paghimo namong luwas sa among biyahe. Kon posible, palihog tabangi kami nga makakita og eksakto nga ligid alang sa among sakyanan nga pangkamping.”
Pagkasunod buntag ang trabahante mibalik. Siya nagpaligid og dako nga ligid padulong nila.
“Mora og makaadto gayod kita niini og Italy!” Miingon si Papa. Si Emma ug si Max namakpak.
“Giunsa nimo sa pagkakita og bag-ong ligid nga dali kaayo?” Si Max nangutana sa trabahante.
“Nangutana ko sa pipila ka tawo dinhi kon aduna ba silay reserba nga ligid nga mohaom,” ang trabahante miingon. “Ug may usa ka tawo gayod nga aduna!”
Ang trabahante mitaod sa bag-o nga ligid. Andam na sila sa pagbiyahe! Si Emma militok og hilom nga pag-ampo sa pasalamat. Ang ilang biyahe sa pamilya dili mao kon unsay ilang giplano, apan ang Langitnong Amahan naminaw sa ilang mga pag-ampo.
Mga paghulagway pinaagi ni Greg Paprocki