“Ang Pangutana sa Pag-ampo,” Higala, Abril 2024, 36–37.
Ang Pangutana sa Pag-ampo
Naminaw ba gayod ang Dios sa dihang nag-ampo si Xóchitl?
Kini nga istorya nahitabo sa USA.
Si Xóchitl naghigda sa iyang bunk bed, naghangad sa katre nga anaa sa ibabaw niya. Ang iyang pamilya bag-ohay lang nahuman sa pamilya nga pag-ampo, ug panahon na aron matulog. Wala pa siya makahimo sa iyang pag-ampo sa dili pa matulog.
Nganong kinahanglan man kita nga mag-ampo? naghunahuna siya. Ang iyang pamilya kanunay nga mosulti sa samang mga butang, sama sa pagpasalamat sa Dios ug pagpangayo Kaniya og maayo nga mga damgo. Gitubag ba gayod ang ilang mga pag-ampo? Usahay magdamgo gihapon siya og bati.
Unsa ang mahitabo kon mohunong siya sa pag-ampo? Andam nga mosulay sa iyang bag-ong ideya, mitakilid siya ug nakatulog.
Sa misunod nga pipila ka adlaw, wala mag-ampo si Xóchitl. Dayon ang mga adlaw nahimong mga semana. Sa tinuod walay nausab. Walay dakong kalainan sa iyang gibati.
Natapos niya ang tibuok tuig ting-eskwela, ug sa wala madugay miabot ang panahon sa ting-init. Nalingaw si Xóchitl sa pag-adto sa mga leksiyon sa swimming ug sa pagpakigdula sa iyang mga iro. Nakahimamat siya sa iyang mga ig-agaw didto sa dakong kapundokan sa pamilya.
Matag gabii, miapil siya sa iyang pamilya alang sa pag-ampo. Apan sa gihapon wala siya mag-ampo nga siya ra.
Sa wala madugay natapos na ang ting-init, ug nagsugod na si Xóchitl sa pagpangandam alang sa eskwela. Apan wala siya madasig bisan gamay. Pipila ka adlaw sa wala pa nagsugod ang eskwela, nahimamat niya ang iyang bag-ong titser, nakita ang iyang locker, ug adunay bag-ong backpack. Sa matag higayon nga maghunahuna siya bahin sa pag-eskwela, mora siyag magkasakit. Kada adlaw misamot ang maong pagbati.
Usa ka gabii nagmata siya diha sa iyang katre, naghunahuna bahin sa eskwela. Di ko gustong moadto. Makahadlok kini, naghunahuna siya. Dayon nahinumdom siya unsa ang gitudlo sa iyang mga ginikanan mahitungod sa pag-ampo. Miingon sila nga mahimo siyang mag-ampo bisan asa ug mahimo siyang mag-ampo alang sa tabang ug kahupayan.
Miluhod si Xóchitl sa kilid sa iyang katre ug miginhawa og lawom. Sa unang higayon sa daghang mga bulan, nag-ampo siya nga siya ra. Siya nag-ampo sa Langitnong Amahan. Nagpasalamat siya Kaniya ug nangayo Kaniya og maayong mga damgo sama sa ilang gihimo sa ilang mga pag-ampo sa pamilya. Dihang nahuman siya, dili kaayo lahi ang iyang gibati sa iyang kahiladman.
Pagkasunod gabii, gisulayan na usab niya. Ug gisulayan pag-usab. Gihangyo niya ang Langitnong Amahan nga panalanginan ang propeta ug ang iyang pamilya. Sa wala madugay gisultihan niya Siya sa iyang mga pagbati ug kon unsa ang iyang gilaoman didto sa iyang bag-ong eskwelahan.
“Langitnong Amahan,” miingon siya usa ka gabii niana, “nahadlok kaayo ko nga moeskwela. Dili na ko makatulog. Mahimo bang tabangan kon nimo nga dili na mobati og kahadlok?” Gibati niya ang kusganong pagbati sa kalinaw nga milibot kaniya, hapit mahisama sa init nga habol. Dihadiha dayon, nasayod siya nga mao kadto ang Espiritu Santo.
Mao diay kini ang hinungdan nga mag-ampo mi, naghunahuna siya. Aron mobati sa gugma sa Langitnong Amahan. Nindot kaayo kadto nga pagbati. Sa tanan niadto nga mga bulan nga wala siya mag-ampo, wala niya matagamtam kini nga pagbati.
Mipahiyom si Xóchitl. Nakulbaan gihapon siya nga magsugod sa pag-eskwela, apan gibati niya nga mas nalig-on ug nasayod nga ang Dios makahupay kaniya. Siya makaampo gayod alang sa kahupayan bisan kanus-a, bisan asa, kay ang Dios naminaw gayod.
Mga paghulagway pinaagi ni Kevin Fales