Si Kristo Moayo Nianang Naguba
Siya makaayo sa naguba nga mga relasyon uban sa Dios, naguba nga mga relasyon sa uban, ug naguba nga mga bahin sa atong kaugalingon.
Pipila ka tuig nang milabay, samtang dinha sa panagpundok sa pamilya, ang akong otso anyos nga pag-umangkon nga si William nangutana sa among kinamagulangan nga anak nga lalaki, si Briton, kon gusto ba siyang makigdula og bola uban kaniya. Si Briton madasigon nga mitubag, “Oo! Ganahan gayod ko!” Human sila nagdula og taudtaod, ang bola nalagpot gikan ni Briton, ug wala gituyo niya nabuak ang usa sa karaan nga mga kaang sa iyang mga apohan.
Si Briton mibati og kahadlok. Samtang siya misugod og pamunit sa mga buak, si William miduol sa iyang ig-agaw ug mahigugmaon nga mipikpik sa iyang likod. Siya dayon mihupay, “Ayaw kabalaka, Briton. Ako nakabuak og usa ka butang sa balay nila ni Lola ug Lolo sa una, ug si Lola migakos kanako ug miingon, ‘OK ra na, William. Ikaw singko anyos pa lang.’”
Niini si Briton mitubag, “Apan, William, 23 na ko!”
Kita daghan og makat-onan gikan sa mga kasulatan mahitungod kon sa unsang paagi ang atong Manluluwas, si Jesukristo, motabang kanato sa malamposon nga paagi sa pag-atubang sa mga butang sa atong kinabuhi nga nangapusgay, bisan unsa pay edad nato. Siya makaayo sa naguba nga mga relasyon uban sa Dios, naguba nga mga relasyon sa uban, ug naguba nga mga bahin sa atong kaugalingon.
Naguba nga mga Relasyon uban sa Dios
Samtang ang Manluluwas nagtudlo didto sa templo, usa ka babaye ang gidala ngadto Kaniya sa mga escriba ug mga Pariseo. Kita wala nahibalo sa iyang tibuok istorya, mao lang kadto nga siya “nasakpan nga nanapaw.”1 Kasagaran ang mga kasulatan mohatag lamang og gamay nga porsiyon sa kinabuhi sa usa ka tawo, ug base niana nga porsiyon, kita usahay daw mopadako o mohukom dayon. Walay kinabuhi sa usa ka tawo nga masabtan pinaagi sa usa lamang ka higayon o usa ka kabasolan nga publikong kahigawad. Ang katuyoan niining mga istorya sa kasulatan mao ang pagtabang kanato sa pagtan-aw nga si Jesukristo mao ang tubag sa una, ug Siya mao ang tubag karon. Siya nasayod sa atong tibuok kinabuhi ug unsa gayod ang atong giantos, ingon man usab sa atong mga kasarang ug mga kahuyang.
Ang tubag ni Kristo niini nga bililhon nga babaye nga anak sa Dios “Kon mao kana, bisan ako dili usab mosilot kanimo: lakaw, ug ayaw na pagpakasala.”2 Laing paagi sa pagsulti og “lakaw, ug ayaw na pagpakasala” mahimong “lakaw ug pagbag-o na.” Ang Manluluwas nagdapit kaniya sa paghinulsol: sa pagbag-o sa iyang kinaiya, sa iyang mga kaila, sa iyang pagtagad sa iyang kaugalingon, sa iyang kasingkasing.
Tungod ni Kristo, ang atong desisyon sa “[pag]lakaw ug pagbag-o na” mahimong makatugot usab kanato sa “[pag]lakaw ug pagpaayo,” tungod kay Siya ang tinubdan sa kaayohan sa tanan nga naguba sa atong kinabuhi. Isip ang halangdon nga Tigpataliwala ug Mangatubang sa Amahan, si Kristo nagbalaan ug nagpahiuli sa naguba nga mga relasyon—ilabi na, ang atong relasyon uban sa Dios.
Ang Hubad ni Joseph Smith nagklaro nga ang babaye nakahimo sa pagsunod sa tambag sa Manluluwas ug nagbag-o sa iyang kinabuhi: “Ug ang babaye mihimaya sa Dios gikan niana nga takna, ug mituo sa iyang ngalan.”3 Kini subo lang nga wala kita mahibalo sa iyang ngalan o sa ubang detalye mahitungod sa iyang kinabuhi human niini nga higayon tungod kay magkinahanglan kini og dakong determinasyon, pagpaubos, ug hugot nga pagtuo diha ni Jesukristo aron nga siya maghinulsol ug magbag-o. Ang atong nahibaloan mao nga siya usa ka babaye kinsa “mituo sa iyang ngalan” uban sa pagsabot nga siya nahilakip sa Iyang walay kinutoban ug mahangtoron nga sakripisyo.
Naguba nga mga Relasyon sa Uban
Diha sa Lucas kapitulo 15 atong mabasa ang sambingay sa usa ka tawo kinsa adunay duha ka anak nga lalaki. Ang manghod nga anak nga lalaki mihangyo sa iyang amahan sa iyang kabilin, misugod sa iyang paglangyaw ngadto sa layong nasud, ug giusik-usikan ang iyang salapi sa mga kahilayan.4
“Ug sa nahurot na niya ang tanan, miabot ang usa ka dakong gutom niadtong dapita; ug nahimo siyang walay nahot.
“Busa mialagad na lang siya sa usa sa mga lumolupyo niadtong dapita; ug gipadala siya ngadto sa uma aron pag-atiman sa mga baboy.
“Tungod sa kagutom buot na lang unta siyang mokaon sa bunga sa kahoy nga gilawog ngadto sa mga baboy tungod kay walay mihatag kaniya.
“Sa kataposan nakaamgo siya sa dako niyang sayop, ug miingon siya, Nagsobra ang pagkaon sa mga sinuholan sa akong amahan, samtang ako ania hapit na mamatay sa kagutom!
“Busa mopauli ako ngadto sa akong amahan, ug sultihan ko siya, Tay, nakasala ako sa Dios ug kanimo,
“Dili na ako angayng ilhon nga imong anak: isipa na lang ako nga usa sa imong mga sinuholan.
“Busa milakaw siya, ug mipauli ngadto sa iyang amahan. Apan layo pa gani kaayo siya sa ilang balay, nakakita na ang iyang amahan kaniya, ug naluoy siya sa iyang anak, ug midagan aron pagtagbo kaniya, ug unya migakos ug mihalok kaniya.”5
Ang kamatuoran nga ang amahan midagan paingon sa iyang anak, ako nagtuo, makahuloganon. Ang personal nga kasakit nga gidapat sa anak ngadto sa iyang amahan sigurado nga lawom ug tulokibon. Maingon usab, ang amahan mahimong bug-os nga nasagmuyo sa mga buhat sa iyang anak.
Sa ingon niana nganong ang amahan wala man maghulat sa iyang anak nga mangayo og pasaylo? Nganong wala man siya maghulat nga mahitabo ang halad sa pagpahiuli ug pakigdait sa dili pa mohatag og pasaylo ug gugma? Mao kini ang usa ka butang nga kasagaran nakong pamalandongan.
Ang Ginoo nagtudlo kanato nga ang pagpasaylo sa uban usa ka tibuok kalibotan nga sugo: “Ako, ang Ginoo, mopasaylo kinsa Ako mopasaylo, apan kamo gikinahanglan nga mopasaylo sa tanan nga mga tawo.”6 Ang paghatag og pasaylo mahimong magkinahanglan og talagsaon nga kaisog ug pagpaubos. Kini usab mahimong magkinahanglan og panahon. Kini nagkinahanglan nga atong ibutang ang atong hugot nga pagtuo ug pagsalig diha sa Ginoo samtang kita moangkon og pagka-may tulubagon sa unsay atong gibati. Dinhi makita ang kamahinungdanon ug ang gahom sa atong kabubut-on.
Sa paghulagway niining amahan diha sa sambingay sa anak nga nawala, ang Manluluwas mihatag og gibug-aton nga ang pagpasaylo mao ang usa sa mga gasa nga labing halangdon nga atong mahatag sa usag usa ug ilabi na sa atong kaugalingon. Ang pagtangtang sa mga kabudlay sa atong mga kasingkasing pinaagi sa pagpasaylo dili kanunay nga sayon, apan pinaagi sa makapasarang nga gahom ni Jesukristo, kini posible.
Naguba nga mga Bahin sa atong mga Kaugalingon
Diha sa Mga Buhat kapitulo 3 atong makat-onan ang mahitungod sa usa ka tawo nga natawo nga bakol ug “matag adlaw ihatod siya ngadto sa ganghaan sa templo nga ginganlag Matahom, aron magpakilimos sa mga tawo nga manulod sa templo.”7
Ang bakol nga makililimos sobra na sa 40 anyos ang pangedaron8 ug naggahin sa iyang tibuok kinabuhi diha sa maingon og walay kataposan nga kondisyon sa panginahanglan ug pagpaabot, tungod kay siya nagsalig sa kamanggihatagon sa uban.
Usa ka adlaw “sa pagkakita niya kang Pedro ug kang Juan nga mosulod na sa templo [ug] nagpakilimos siya kanila.
“Mitutok sila kaniya ug unya miingon si Pedro, Tan-awa kami.
“Busa mitutok ang bakol kanila ug nagpaabot nga hatagan siyag limos.
“Apan miingon si Pedro, Wala akoy salapi o bulawan; apan ihatag ko kanimo ang ania kanako: Sa ngalan ni Jesukristo nga Nazaretnon tindog ug lakaw.
“Unya gigunitan ni Pedro ang tuong kamot sa bakol, ug gitabangan siya pagpatindog, dihadiha nalig-on ang mga tiil ug lutahan sa bakol.
“Milukso siya sa iyang pagtindog, ug milakaw kuyog kanila sulod sa templo, siya naglakaw nga nagluksolukso ug nagdayeg sa Dios.”9
Kasagaran atong makit-an ang atong mga kaugalingon, sama sa bakol nga makililimos sa ganghaan sa templo, mapailubon—o usahay walay pailob—“[nga] mosalig sa Ginoo.”10 Mosalig nga maayo sa pisikal o sa emosyonal nga paagi. Mosalig alang sa mga tubag nga modulot sa labing lawom nga bahin sa atong mga kasingkasing. Mosalig alang sa usa ka milagro.
Ang pagsalig sa Ginoo mahimong usa ka sagrado nga dapit—usa ka dapit sa paghashas ug paghapsay diin kita makaadto sa pagkahibalo sa Manluluwas diha sa lawom ug personal nga paagi. Ang pagsalig sa Ginoo mahimo usab nga usa ka dapit diin kita makakita sa atong mga kaugalingon nga mangutana, “O Dios, hain ba ikaw?”11—usa ka dapit diin ang espiritwal nga kamalungtaron nagkinahanglan kanato sa paggamit sa hugot nga pagtuo diha ni Kristo pinaagi sa tinuyo nga pagpili Kaniya og usab ug usab ug usab. Ako nahibalo niini nga dapit, ug ako nakasabot niining matang sa pagsalig.
Ako naggahin og dili maihap nga mga oras sa pasilidad sa pagpang-ayo sa cancer, nahiusa sa akong pag-antos kauban sa daghan pang uban kinsa nangandoy nga mamaayo. Ang uban nabuhi; ang uban wala gayod. Ako nakat-on sa tataw nga paagi nga ang pagkalingkawas gikan sa atong mga pagsulay managlahi alang sa matag usa kanato, ug busa ang atong tutokan kinahanglan nga mas minos ang mahitungod sa paagi nga kita nakalingkawas ug mas dugang mahitungod sa Tigluwas Mismo. Ang atong gipatigbabaw kinahanglan kanunay nga diha ni Jesukristo!
Ang paghupot og hugot nga pagtuo diha ni Kristo nagpasabot og pagsalig dili lamang sa kabubut-on sa Dios apan usab sa Iyang tiyempo. Tungod kay Siya nasayod gayod unsa ang atong gikinahanglan ug kanus-a nato kini gikinahanglan. Kon kita motugyan sa kabubut-on sa Ginoo, kita sa kataposan makadawat sumala sa gikinahanglan og labaw pa niana nga atong gitinguha.
Akong minahal nga mga higala, kitang tanan adunay usa ka butang sa atong kinabuhi nga naguba nga nagkinahanglan nga tul-iron, tarongon, o ayohon. Samtang kita modangop ngadto sa Manluluwas, samtang kita mopahiangay sa atong mga kasingkasing ug mga hunahuna uban Kaniya, samtang kita maghinulsol, Siya moabot kon hain kita “uban ang pagpang-ayo diha sa iyang mga pako,”12 mogakos Siya kanato, ug moingon, “OK ra kini. Ikaw 5 anyos lamang—o 16, 23, 48, 64, 91. Kita makaayo niini og dungan!”
Ako mopamatuod nga walay butang sa inyong kinabuhi nga naguba nga dili maayo, matubos, ug mahimo sa gahom ni Jesukristo. Sa sagrado ug balaan nga ngalan Kaniya kinsa gamhanan nga moayo, si Jesukristo, amen.