பரிபூரணமற்ற அறுவடை

மூப்பர் வெர்ன் பி. ஸ்டான்பில்

எழுபதின்மர்

ஒரு சிறுவனாக, நான் வளர்ந்த தென்மேற்கு மொன்டானாவில் ஆண்டின் பருவங்களின் வியக்கத்தக்க மாற்றங்களை நேசிக்க நான் கற்றுக்கொண்டேன். எனக்கு பிடித்த பருவம் இலையுதிர் காலம், அறுவடை நேரம். எங்களின் பல மாத கடின உழைப்புக்கு நல்ல பலன் கிடைக்கும் என்று எங்கள் குடும்பத்தினர் எதிர்பார்த்து ஜெபம் செய்தனர். வானிலை, விலங்குகள் மற்றும் பயிர்களின் ஆரோக்கியம் மற்றும் பல விஷயங்களைப்பற்றி என் பெற்றோர்கள் கவலைப்பட்டார்கள், அவற்றில் கொஞ்சம் கூட அவர்கள் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை.

நான் வளர வளர, அதில் உள்ள அவசரத்தை இன்னும் அதிகமாக உணர்ந்தேன். எங்கள் வாழ்வாதாரம் அறுவடையை நம்பியே இருந்தது. தானியங்களை அறுவடை செய்ய நாங்கள் பயன்படுத்தும் உபகரணங்களைப்பற்றி என் தந்தை எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தார். அவர் இயந்திரங்களை வயலுக்கு நகர்த்துவதை நான் பார்த்தேன், சிறிய அளவிலான தானியங்களை வெட்டி, அதன் பின் கட்டின் பின்னால் சரிபார்த்து, முடிந்தவரை தானியங்கள் வைத்திருக்கும் தொட்டியில் இறங்குவதையும், களையுடன் வெளியே எறியப்படாமல் இருப்பதையும் உறுதிசெய்வார். அவர் இந்த பயிற்சியை பல முறை மீண்டும் செய்தார், ஒவ்வொரு முறையும் இயந்திரத்தை சரிசெய்வார். நான் அவருடன் சேர்ந்து ஓடி, களையினூடாகச் சென்று, நான் என்ன செய்கிறேன் என்று எனக்குத் தெரிந்தது போல் பாசாங்கு செய்வேன்.

அவர் இயந்திரத்தின் சரிசெய்தல்களில் திருப்தியடைந்த பிறகு, நான் தரையில் உள்ள களையில் தானியத்தின் சில தானியமணிகளைக் கண்டுபிடித்து, அவற்றை ஒரு விமர்சனப் பார்வையுடன் அவருக்கு வழங்கினேன். “இது போதுமானது மற்றும் இந்த இயந்திரம் செய்யக்கூடிய சிறந்தது” என்று என் தந்தை என்னிடம் சொன்னதை நான் மறக்க மாட்டேன். அவரது விளக்கத்தில் உண்மையில் திருப்தி அடையாததால், இந்த அறுவடையின் குறைபாடுகளை நான் சிந்தித்தேன்.

சிறிது நேரம் கழித்து, மாலை நேரங்களில் வானிலை குளிர்ச்சியாக மாறியபோது, ஆயிரக்கணக்கான அன்னங்கள், வாத்துகள் மற்றும் தாராக்கள் தெற்கு நோக்கி தங்கள் நீண்ட பயணத்தில் தங்களை போஷித்துக் கொள்ள வயல்களில் இறங்குவதை நான் பார்த்தேன். எங்களின் பரிபூரணமற்ற அறுவடையில் எஞ்சிய தானியத்தை அவை சாப்பிட்டன. தேவன் அதை முழுமையாக்கினார். மேலும் ஒரு தானியமணி கூட இழக்கப்படவில்லை.

இது பெரும்பாலும் நம் உலகத்திலும், சபையின் கலாச்சாரத்திலும் கூட பரிபூரணத்தைப்பற்றிய எண்ணம் பழக்கமாகிவிட்டது. சமூக ஊடகங்கள், நம்பத்தகாத எதிர்பார்ப்புகள் மற்றும் பெரும்பாலும் நமது சொந்த சுயவிமர்சனம் ஆகியவை போதாமை போன்ற உணர்வுகளை உருவாக்குகின்றன, நாம் போதுமானவர்களாக இல்லை, ஒருபோதும் இருக்க மாட்டோம் என்று. “நீங்களும் பூரண சற்குணராயிருக்கக்கடவீர்கள்” என்ற இரட்சகரின் அழைப்பையும் சிலர் தவறாகப் புரிந்துகொள்கிறார்கள்.¹

பரிபூரணவாதம் கிறிஸ்துவில் பூரணப்படுத்தப்படுவதைப் போன்றது அல்ல என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.² பரிபூரணவாதத்திற்கு நம்மை மற்றவர்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் சாத்தியமற்ற, சுயமாக ஏற்படுத்திய தரநிலை தேவைப்படுகிறது. இது குற்ற உணர்வையும், பதட்டத்தையும் ஏற்படுத்துகிறது, மேலும் நம்மை பின்வாங்கவும் தனிமைப்படுத்தவும் விரும்பச் செய்ய முடியும்.

கிறிஸ்துவில் பரிபூரணமடைவது மற்றொரு விஷயம். இது பரிசுத்த ஆவியால் அன்புடன் வழிநடத்தப்படும் செயல்முறையாகும், இரட்சகர் போல் அதிகமாக ஆகுதலாகும். தரநிலைகள் ஒரு அன்புடைய மற்றும் அனைத்தையும் அறிந்த பரலோக பிதாவால் அமைக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் நாம் பின்பற்ற அழைக்கப்பட்ட உடன்படிக்கைகளில் தெளிவாக வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது. இது குற்ற உணர்வு மற்றும் போதாமையின் சுமைகளிலிருந்து நம்மை விடுவிக்கிறது, தேவனின் பார்வையில் நாம் யார் என்பதை எப்போதும் வலியுறுத்துகிறது. இந்த செயல்முறை நம்மை உயர்த்தி, நம்மை மேம்படுத்தும் அதே வேளையில், தேவன் மீதான நமது தனிப்பட்ட பக்தியால் நாம் அளவிடப்படுகிறோம், அது அவரை விசுவாசத்தில் பின்பற்றுவதற்கான முயற்சிகளில் வெளிப்படுகிறது. அவரிடம் வருவதற்கான இரட்சகரின் அழைப்பை ஏற்றுக்கொள்வதன் மூலம், நம்முடைய சிறந்ததே போதுமானது என்பதையும், அன்பான இரட்சகரின் கிருபையானது நம்மால் கற்பனை செய்ய முடியாத வழிகளில் பற்றாக்குறையை சரிப்படுத்தும் என்பதையும் விரைவில் உணர்ந்து கொள்கிறோம்.

இரட்சகர் ஐயாயிரம் பேருக்கு உணவளித்தபோது இந்த கொள்கை நடைமுறையில் இருப்பதை நாம் காணலாம்.

“இயேசு தம்முடைய கண்களை ஏறெடுத்து, திரளான ஜனங்கள் தம்மிடத்தில் வருகிறதைக் கண்டு, பிலிப்புவை நோக்கி: இவர்கள் சாப்பிடத்தக்கதாக அப்பங்களை எங்கே கொள்ளலாம் என்று கேட்டார்.

“பிலிப்பு அவருக்குப் பிரதியுத்தரமாக, இவர்களில் ஒவ்வொருவன் கொஞ்சங்கொஞ்சம் எடுத்துக்கொண்டாலும், இருநூறு பணத்து அப்பங்களும் இவர்களுக்குப் போதாதே என்றான்.

“அப்பொழுது அவருடைய சீஷரிலொருவனும், சீமோன் பேதுருவின் சகோதரனுமாகிய அந்திரேயா அவரை நோக்கி:

“இங்கே ஒரு பையன் இருக்கிறான், அவன் கையில் ஐந்து வாற்கோதுமை அப்பங்களும் இரண்டு மீன்களும் உண்டு, ஆனாலும் அவைகள் இத்தனை ஜனங்களுக்கு எம்மாத்திரம் என்றான்.”³

ஒரு பிள்ளையின் நம்பிக்கையுடன், கையில் இருக்கும் பணியின் அளவிற்கு பரிதாபகரமாக போதுமானதாக இல்லை என்று தெரிந்திருக்க வேண்டியதை அவன் கொடுத்தபோது, இந்தச் சிறுவனைப்பற்றி இரட்சகர் எப்படி உணர்ந்திருப்பார் என்று நீங்கள் எப்போதாவது யோசித்திருக்கிறீர்களா?

“இயேசு அந்த அப்பங்களை எடுத்து, ஸ்தோத்திரம்பண்ணி, சீஷர்களிடத்தில் கொடுத்தார்; சீஷர்கள் பந்தியிருந்தவர்களுக்குக் கொடுத்தார்கள்; அப்படியே மீன்களையும் அவர் எடுத்து அவர்களுக்கு வேண்டிய மட்டும் கொடுத்தார்.

அவர்கள் திருப்தியடைந்தபின்பு, அவர் தம்முடைய சீஷர்களை நோக்கி: ஒன்றும் சேதமாய்ப் போகாதபடிக்கு மீதியான துணிக்கைகளைச் சேர்த்துவையுங்கள் என்றார்.”⁴

இரட்சகர் தாழ்மையான காணிக்கையை முழுமையாக்கினார்.

இந்த அனுபவத்திற்குப் பிறகு, இயேசு தம் சீடர்களை ஒரு படகில் முன்னமே அனுப்பினார். அவர்கள் விரைவில் நள்ளிரவில் ஒரு புயல் அடிக்கும் கடலில் தங்களைக் கண்டார்கள். தண்ணீரில் ஒரு பேய் உருவம் தங்களை நோக்கி செல்வதைக் கண்டு அவர்கள் பயந்தார்கள்.

“உடனே இயேசு அவர்களோடே பேசி: திடன்கொள்ளுங்கள், நான்தான், பயப்படாதிருங்கள் என்றார்.

“பேதுரு அவரை நோக்கி: ஆண்டவரே! நீரேயானால் நான் ஜலத்தின்மேல் நடந்து உம்மிடத்தில் வரக் கட்டளையிடும் என்றான்.

“அதற்கு அவர்: வா என்றார். அப்பொழுது, பேதுரு படவை விட்டிறங்கி, இயேசுவினிடத்தில் போக கடலின்மேல் நடந்தான்.

“காற்று பலமாயிருக்கிறதைக் கண்டு, பயந்து அமிழ்ந்துபோகையில்: ஆண்டவரே, என்னை இரட்சியும், … என்று கூப்பிட்டான்.

“உடனே இயேசு கையை நீட்டி அவனைப்பிடித்து: அற்பவிசுவாசியே, ஏன் சந்தேகப்பட்டாய்?”⁵ என்றார்.”

சகோதர சகோதரிகளே, அது உரையாடலின் முடிவாக இருக்காது. பேதுருவும் இரட்சகரும் கப்பலுக்கு கைகோர்த்துக் கொண்டு திரும்பிச் செல்லும்போது, பேதுரு நனைந்து, ஒருவேளை முட்டாள்தனமாக உணரும்போது, இரட்சகர் இப்படிச் சொல்லியிருக்கலாம்: “பேதுருவே, பயப்படாதே, கவலைப்படாதே. நான் உன்னைப் பார்ப்பது போல் நீ உன்னைப் பார்க்க முடிந்தால், உன் சந்தேகம் மறைந்து, உன் விசுவாசம் அதிகரிக்கும். நான் உன்னை நேசிக்கிறேன், அன்பான பேதுருவே; நீ படகில் இருந்து வெளியேறினாய். உன் விருப்பம் ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்கது, நீ தடுமாறினாலும், உன்னை ஆழத்திலிருந்து உயர்த்த நான் எப்போதும் இருப்பேன், உன் விருப்பம் சரியானதாக இருக்கும்.”

மூப்பர் டியட்டர் எப். உக்டர்ப் போதித்தார்:

இரட்சகராகிய இயேசு கிறிஸ்து அவர் உங்கள் பெலன் என்பதை நீங்கள் பார்க்கவும், உணரவும், அறியவும் விரும்புவார் என்று நான் நம்புகிறேன். அவருடைய உதவியால், நீங்கள் எதைச் சாதிக்க முடியும் என்பதற்கு வரம்புகள் இல்லை. உங்கள் ஆற்றல் வரம்பற்றது என்று. அவர் உங்களைப் பார்க்கும் விதத்தில் நீங்கள் உங்களைப் பார்க்க வேண்டும் என்று அவர் விரும்புகிறார். உலகம் உங்களைப் பார்க்கும் விதத்திலிருந்து இது மிகவும் வித்தியாசமானது.

“சோர்வுற்றோருக்கு வல்லமை கொடுக்கிறார்; மேலும் வல்லமையற்றவர்களாக உணருபவர்களுக்கு, அவர் பலத்தை அதிகரிக்கிறார்.”⁶

நம்முடைய சிறந்த ஆனால் நிறைவற்ற காணிக்கை எதுவாக இருந்தாலும், இரட்சகரால் அதை பரிபூரணமாக்க முடியும் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். நமது முயற்சிகள் எவ்வளவு அற்பமானதாக தோன்றினாலும், இரட்சகரின் வல்லமையை நாம் ஒருபோதும் குறைத்து மதிப்பிடக்கூடாது. இரக்கத்தின் எளிய வார்த்தை, ஒரு சுருக்கமான ஆனால் உண்மையுள்ள ஊழிய வருகை, அன்புடன் கற்பிக்கப்பட்ட ஒரு முதன்மை பாடம், இரட்சகரின் உதவியால், ஆறுதல் அளிக்கவும், இருதயங்களை மென்மையாக்கவும், நித்திய வாழ்க்கையை மாற்றவும் முடியும். நமது அழகற்ற முயற்சிகள் அற்புதங்களுக்கு வழிவகுக்கும், மேலும் செயல்பாட்டில், நாம் சரியான அறுவடையில் பங்கேற்கலாம்.

பெரும்பாலும், நம்மை கஷ்டப்படச் செய்யும் சூழ்நிலைகளில் நாம் நீட்டிக்கப்படுகிறோம். நாம் பணிக்குத் தகுந்தவராக உணராமல் இருக்கலாம். நாம் நம்முடன் சேவை செய்பவர்களைப் பார்த்து, நாம் ஒருபோதும் தகுந்தவரல்ல என்று உணரலாம். சகோதர சகோதரிகளே, நீங்கள் இப்படி உணர்ந்தால், எனக்குப் பின்னால் இருக்கும் ஆண்களையும் பெண்களையும் பாருங்கள்.

உங்கள் வலியை உணர்கிறேன்.

எவ்வாறாயினும், பரிபூரணவாதம் கிறிஸ்துவில் பூரணப்படுத்தப்படுவதைப் போலவே இல்லை என்பதை நான் கற்றுக்கொண்டேன், சுய-ஒப்பீடு என்பது முன்மாதிரியாக இருக்காது. நாம் மற்றவர்களுடன் நம்மை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது, இரண்டு முடிவுகள் மட்டுமே இருக்க முடியும். ஒன்று நாம் மற்றவர்களை விட நம்மை சிறந்தவர்களாகக் கருதி, அவர்களுக்கு தீர்ப்பளிப்பவர்களாகவும் விமர்சிப்பவர்களாகவும் இருப்போம், அல்லது மற்றவர்களை விட நம்மைக் குறைவாகக் கண்டு, கவலையும், சுயவிமர்சனமும், ஊக்கமும் இல்லாமல் போவோம். மற்றவர்களுடன் நம்மை ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பது அரிதாகவே பலன் தரக்கூடியது, மேம்படுத்துவது அல்ல, சில சமயங்களில் மனச்சோர்வை ஏற்படுத்துவது. உண்மையில், இந்த ஒப்பீடுகள் ஆவிக்குரிய ரீதியில் அழிவை ஏற்படுத்தும், நமக்குத் தேவையான ஆவிக்குரிய உதவியைப் பெறுவதைத் தடுக்கிறது. மாறாக, கிறிஸ்துவைப் போன்ற பண்புகளை வெளிக்காட்டுகிறவர்களை நாம் மதிக்கிறவர்களை பின்பற்றுவது போதனையாகவும், மேம்படுத்துவதாகவும், இயேசு கிறிஸ்துவின் சிறந்த சீஷர்களாக ஆகுவதற்கு நமக்கு உதவுவதாகவும் இருக்கலாம்.

இரட்சகர் பிதாவைப் பின்பற்றியதைப் போலச் செய்வதற்கு நமக்கு ஒரு மாதிரியைக் கொடுத்தார். “அதற்கு இயேசு: பிலிப்புவே, இவ்வளவுகாலம் நான் உங்களுடனேகூட இருந்தும் நீ என்னை அறியவில்லையா? என்னைக் கண்டவன் பிதாவைக் கண்டான்; அப்படியிருக்க, பிதாவை எங்களுக்குக் காண்பியும் என்று நீ எப்படி சொல்லுகிறாய்?”⁷

பின்பு அவர் போதித்தார், “மெய்யாகவே மெய்யாகவே நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்; என்னை விசுவாசிக்கிறவன் நான் செய்கிற கிரியைகளைத் தானும் செய்வான்.”⁸

நம்முடைய முயற்சிகள் எவ்வளவு அற்பமானதாகத் தோன்றினாலும், நாம் உண்மையாக இருந்தால், இரட்சகர் தம் வேலையைச் செய்ய நம்மைப் பயன்படுத்துவார். நம்மால் இயன்றதைச் செய்து, மாற்றத்தை ஏற்படுத்த அவரை நம்பினால், நம்மைச் சுற்றியுள்ள அற்புதங்களின் ஒரு பகுதியாக நாம் மாறலாம்.

மூப்பர் டேல் ஜி. ரென்லண்ட், “நீங்கள் பரிபூரணராக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை, ஆனால் எங்களுக்கு நீங்கள் தேவை, ஏனென்றால் விருப்பமுள்ள அனைவரும் ஏதாவது செய்ய முடியும்.”⁹

தலைவர் நெல்சன் நமக்குக் கற்பிப்பது போல, “கர்த்தர் முயற்சியை விரும்புகிறார்.”¹⁰

இரட்சகர் நம்முடைய தாழ்மையான காணிக்கைகளை ஏற்றுக்கொள்ளவும், அவருடைய கிருபையின் மூலம் அவற்றைப் பூரணப்படுத்தவும் தயாராக இருக்கிறார். கிறிஸ்துவுடன், நிறைவற்ற அறுவடை இல்லை. அவருடைய கிருபை நமக்கானது என்றும், அவர் நமக்கு உதவுவார் என்றும், நாம் தத்தளிக்கும் போது ஆழத்திலிருந்து நம்மை மீட்டெடுப்பார் என்றும், நமது குறைவான முயற்சிகளை முழுமைப்படுத்துவார் என்றும் நம்பும் தைரியம் நமக்கு இருக்க வேண்டும்.

விதைப்பவரின் உவமையில், நல்ல நிலத்தில் விதைக்கப்பட்ட விதைகளை இரட்சகர் விவரிக்கிறார். சில நூறு மடங்கு, சில அறுபது, மற்றும் மற்றவைகள் முப்பது உற்பத்தி செய்கின்றன. அனைத்தும் அவருடைய பரிபூரண அறுவடையின் ஒரு பகுதி.¹¹

தீர்க்கதரிசி மரோனி அனைவரையும் அழைத்தான், “ஆம், கிறிஸ்துவினிடத்தில் வந்து, அவரில் பூரணப்பட்டிருங்கள், நீங்கள் எல்லா அசுத்தங்களிலிருந்தும் உங்களை விலக்கிக் காத்து, தேவனில் உங்கள் முழு ஊக்கத்தோடும் பெலத்தோடும் மனதோடும், அன்புகூருவீர்களானால் அவருடைய கிருபை உங்களுக்குப் போதுமானதாயிருக்கும். அவருடைய கிருபையினிமித்தம் நீங்கள் பூரணப்படுவீர்கள்.” ¹²

சகோதர சகோதரிகளே, நம்முடைய மிகவும் தாழ்மையான காணிக்கையைக் கூட பரிபூரணமாக்கும் வல்லமையுள்ள கிறிஸ்துவைப்பற்றி நான் சாட்சி கூறுகிறேன். நம்மால் இயன்றதைச் செய்வோம், நம்மால் இயன்றதைக் கொண்டு வருவோம், நம்பிக்கையுடன், அவருடைய பாதத்தில் நம்முடைய அபூரண காணிக்கையை வைப்போம். பரிபூரணமான அறுவடைக்கு எஜமானராகிய, இயேசு கிறிஸ்துவின் நாமத்திலே, ஆமென்.