خود را با سَروَر عیسی مسیح مسلّح سازید
با وفادار بودن به پیمان‌های خود، در واقع ما به خدا این امکان را می‌دهیم تا انبوهی از برکات وعده داده شده را که مرتبط با آن پیمان‌ها هستند را بر ما جاری کند.
هنگامی که دو فرزند کوچکترم در حال رشد بودند ، کتاب‌هایی را پیدا می‌کردم که جذاب و سرگرم‌کننده بودند و در عین حال از نمادگرایی در داستان‌هایشان استفاده کرده بودند. وقتی ما شب‌ها با هم آنها را می‌خواندیم، دوست داشتم به فرزندانم کمک کنم تا نمادهایی که نویسنده برای آموزش مبانی عمیق‌تر، بخصوص مبانی مژده، استفاده کرده بود را درک کنند.
روزی که پسر کوچکترم در اوایل نوجوانی‌‌اش بود متوجه شدم که این موضوع را درک کرده است. او شروع به خواندنِ یک کتاب جدید کرده بود و تنها می‌خواست از داستان آن لذت ببرد، اما ذهنِ او مدام سعی می‌کرد تا معنای عمیق‌تری را در هر چیزی که می‌خواند پیدا کند. او در تقلا بود ولی من در دلم لبخند می‌زدم.
عیسی از طریق داستان‌ها و نمادها تعلیم می‌داد—یک دانهٔ خردل برای آموزش دادنِ قدرت ایمان، یک گوسفند گمشده برای آموزش دادنِ ارزش روان‌ها، یک پسر گمشده برای آموزش دادنِ خصلت و شخصیت خدا. مَثَل‌های او نمادهایی بودند که او از طریقِ آنها می‌توانست درس‌های عمیق‌تری را به آنانی که «گوشی شنوا» داشتند، آموزش دهد. اما کسانی که جویای معنای عمیق‌تری نیستند، درک نخواهند کرد، درست مانند بسیاری از افرادی که همان کتاب‌هایی را که من برای فرزندانم می‌خوانم، می‌خوانند، و هرگز متوجه نمی‌شوند که معانی عمیق‌تر و چیزهای بسیار بیشتری در آن داستان‌ها برای درک وجود دارد.
هنگامی که خدا پدرِ ما، پسر یگانه زادهٔ خود را به عنوان قربانی برای ما پیشکش نمود، خود عیسی مسیح تبدیل به بالاترین نماد عشقِ بی‌پایانِ پدرِ آسمانی به هر یک از ما شد. عیسی مسیح برّه خدا شد.
ما این امتیاز و برکت را داریم که به یک رابطه پیمانی با خدا دعوت شده‌ایم، که در آن زندگیِ ما می‌تواند تبدیل به نمادی از آن پیمان شود. پیمان‌ها نوعی از رابطه را بوجود می‌آورند که به خدا اجازه می‌دهد تا ما را در طول زمان شکل داده و تغییر دهد و به ما کمک کند تا بیشتر شبیه به منجی شویم، تا ما را به او و پدرمان نزدیک‌تر کرده و در نهایت ما را برای ورود به حضور آنها آماده کند.
هر فردی که به زمین می‌آید، پسر یا دختر با ارزشِ خدا می‌باشد. زمانی که ما تصمیم می‌گیریم پیمانی ببندیم، این رابطه ما را با او بهبود بخشیده و عمیق‌تر می‌کند. رئیس راسل ام. نلسون تعلیم داده است که زمانی که ما تصمیم می‌گیریم با خدا وارد پیمان شویم، رابطهٔ بسیار نزدیک‌تری نسبت به قبل از پیمان با او خواهیم داشت، و این او را قادر می‌سازد تا با میزانِ بیشتری از محبت و رحمت خود، به ما برکت دهد، یک عشق پیمانی که در زبان عبری به آن حِسِد (محبت پایدار)گفته میشود. مسیر پیمان در واقع دربارهٔ رابطهٔ ما با خدا می‌باشد—رابطه حِسِد(محبت پایدار) ما با او.
پدر ما خواهانِ رابطهٔ عمیق‌تری با همه پسران و دخترانِ خود می‌باشد، اما او ما را مجبور به این کار نخواهد کرد. وقتی ما تصمیم می‌گیریم از طریق یک رابطه پیمانی به او نزدیک‌تر شویم، این به او نیز اجازه می‌دهد تا به ما نزدیک‌تر شود و با قدرتش و با قابلیتِ بیشتری به ما برکت دهد.
خدا شرایط و تعهداتِ این پیمان را مشخص می‌کند. زمانی که تصمیم می‌گیریم به آن رابطه وارد شویم، بواسطهٔ کارهای نمادین آن پیمان، به او شهادت می‌دهیم که ما خواهانِ پایبند بودن به شرایطی که او تعیین کرده است هستیم. با وفادار بودن به پیمان‌های خود، در واقع ما به خدا این امکان را می‌دهیم تا انبوهی از برکات وعده داده شدهٔ مرتبط با آن پیمان‌ها را، از جمله افزایش قدرتِ تغییر یافتن و بیشتر شبیه به منجی شدن را، بر ما جاری کند. عیسی مسیح در مرکز همهٔ پیمان‌هایی که ما می‌بندیم قرار دارد و برکاتِ پیمانی از طریقِ ایثار او که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد امکان‌پذیر شده است.
تعمید از طریق فرو برده شدن زیر آب، مانند دروازهٔ نمادینی است که از طریق آن به یک رابطهٔ پیمانی با خدا وارد می‌شویم. فرو برده شدن در آب و بالا آمدنِ دوباره سمبلی از مرگ منجی و رستاخیز در زندگی تازه‌ای است. وقتی ما تعمید می‌گیریم، ما به طور نمادین می‌میریم و در خانواده مسیح از نو زاده می‌شویم و نشان می‌دهیم که خواهان آن هستیم تا نام او را بر خود گیریم. ما خود تجسم نمادینِ آن پیمان هستیم. در عهد جدید می‌خوانیم که: «چرا که همگی شما که در مسیح تعمید یافته‌اید، همفکر او شده‌اید» با تعمیدِ خود، ما به طور نمادین مسیح را در بر کرده [همفکرِ او می‌شویم].
آیینِ عشای مقدّس نیز به منجی اشاره می‌کند. نان و آب نشان‌هایی [نمادی] از بدن و خون مسیح که برای ما ریخته شد هستند. هر هفته وقتی که یک دارنده کشیشی، به نمایندگی از خودِ منجی، نان و آب را به ما پیشکش می‌کند، به طور نمادین هدیه کفّارهٔ او به ما پیشکش میشود. هنگامی که ما عمل خوردن و نوشیدن نشانهای بدن و خون او را انجام می‌دهیم، به طور نمادین مسیح جزئی از ما میشود. هر هفته با بستن پیمان جدیدی ما دوباره مسیح را در بر کرده [جزئی از او می‌شویم].
وقتی که در خانه سَروَر با خدا پیمان می‌بندیم، ما رابطهٔ‌مان را با او عمیق‌تر می‌کنیم. هر کاری که ما در معبد انجام می‌دهیم به برنامهٔ پدر برای ما اشاره دارد، که در قلب آن منجی و ایثار او که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد قرار دارد. وقتی ما دل‌هایمان را باز کرده و با دعا جویای درکِ معانی عمیق‌تر هستیم، سَروَر از طریق نمادهای آیین‌ها و پیمان‌ها، به ما سطری بعد از سطر دیگر خواهد آموخت.
به عنوان بخشی از مراسم موهبت معبد، هم مردان و هم زنان مجاز به پوشیدن جامهٔ مقدّس کشیشی می‌شوند. این هم یک تعهد و هم یک امتیاز مقدّس است.
در بسیاری از سنت‌های مذهبی، لباس بیرونیِ ویژه‌ای به عنوان نماد اعتقادات و تعهد شخص نسبت به خدا پوشیده میشود، و لباس رسمیِ مراسم مذهبی اغلب توسط افرادی که مسئول رهبریِ مراسم عبادی هستند، پوشیده میشود. آن لباس‌های مقدّس برای اشخاصی که آنها را به تن می‌کنند، معنای عمیقی دارند. ما در متون مقدّس می‌خوانیم که در زمان باستان، لباس‌های مراسم مقدّس همراه با رسوم معبد نیز پوشیده می‌شده‌اند.
به عنوان اعضای کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان، کسانی از ما که انتخاب کرده‌ایم با خدا در خانهٔ سَروَر پیمان ببندیم، در هنگام پرستش در معبد لباس مراسمیِ بیرونی مقدّسی را می‌پوشیم، که نمادی از لباس‌هایی است که در مراسم‌های معبد باستانی پوشیده می‌شده است. ما همچنین جامه مقدس کشیشی را، هم در طول پرستش معبد و هم در زندگی روزمرهٔ خود می‌پوشیم.
جامهٔ مقدّس کشیشی نیز عمیقا نمادین است و همچنین به منجی اشاره دارد. وقتی آدم و حوا از میوه درخت نیکی و پلیدی خوردند و مجبور شدند از باغ عدن بیرون بروند، به آنها لباسی از پوست داده شد تا پوشش آنها باشد. برای درست کردن آن پوشش از پوست حیوانات، احتمالاً یک حیوان قربانی شده بود—که این نمادی از قربانی خود منجی برای ما است. کافار کلمهٔ اصلی عبری برای کفاره است، و یکی از معانی آن «پوشاندن» است. جامهٔ مقدّسِ معبدِ ما به ما یادآوری می‌کند که منجی و برکات کفارهٔ او ما را در طول زندگیمان می‌پوشانند. هر روز که جامهٔ مقدّس کشیشی را به تن می‌کنیم، آن نماد زیبا جزئی از وجودِ ما میشود.
در کتاب رومیان عهد جدید، می‌خوانیم: «شب تقریباً گذشته و روز نزدیک است، پس كارهای تاریکی را مانند لباس كهنه از خود دور اندازیم و زِرِه نور را بپوشیم. … خود را با سَروَر عیسی مسیح مسلّح سازید.»
من برای امتیاز پوشیدنِ جامهٔ مقدّس کشیشی، روز و شب، در طول زندگیِ خود در زیر لباس بیرونی‌ام بسیار شکرگزار هستم که به من یادآوری می‌کند که منجی و برکات کفّارهٔ بیکران او در طول سفر دنیوی‌ام همواره من را پوشانده است. همچنین به من یادآوری می‌کند که با وفای به پیمان‌هایی که با خدا در خانه سروَر بسته‌ام، به طور نمادین مسیح را پوشیده‌ام، کسی که خود زرهی از نور است. او مرا از پلیدی محافظت می‌کند، به من قدرت و ظرفیت بیشتری می‌دهد، و نور و راهنمای من در برابر تاریکی و مشکلات این جهان خواهد بود.
معنای نمادینِ عمیق و زیبایی، در جامهٔ مقدس کشیشی و رابطه آن با مسیح وجود دارد. من معتقدم که تمایلمن برای پوشیدن جامهٔ مقدس، به نمادی برای او تبدیل میشود. این نشانهٔ شخصیِ من برای خداست، نه نشانهای برای دیگران.
من برای منجی خودمان، عیسی مسیح بسیار سپاسگزارم. ایثار مسیح که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد به بزرگترین نماد محبت بی‌پایان پدر آسمانی‌مان به هر یک از ما تبدیل شد با نمادهای قابل لمسِ آن محبت و ایثار — نشانِ میخ‌ها که در دست‌ها، پاها و سوراخ پهلوی منجی — که حتی پس از رستاخیز او باقی می‌ماند.
با وفای به پیمان‌های معبد و تعهداتم، از جمله پوشیدن جامهٔ مقدّس کشیشی، زندگی خودِ من می‌تواند به نمادی شخصی از عشق و قدردانی عمیق من نسبت به منجی‌ام، عیسی مسیح، تبدیل شود، و تمایل من به اینکه همواره او را با خود داشته باشم.
اگر هنوز این کار را انجام نداده‌اید، از شما دعوت می‌کنم با پیمان بستن با خدا در خانهٔ سَروَر رابطه عمیق‌تری را با خدا انتخاب کنید. سخنان پیامبرمان را مطالعه کنید(از جمله تعالیم زیبای پاورقی سخنان او، که اکثر سخنرانی‌های همایش آنها را دارند) او از زمانی که ریاست کلیسا را بر عهده گرفته است، و برای سالها، بارها دربارهٔ پیمان‌ها صحبت کرده است. از تعالیم او درباره برکات زیبا و قدرت و ظرفیت بیشتری که از طریق بستنَ پیمان‌ها و نگه داشتن آنها با خدا می‌تواند به شما تعلق یابد، بیاموزید
کتابچهٔ دستورالعمل کلیتوضیح می‌دهد که برای بستنِ پیمان در معبد نیازی به گمارش برای مأموریت تبشیری و یا نامزد بودن برای ازدواج نیست. برای بستن پیمان‌های معبد، هر فرد باید حداقل ۱۸ سال سن داشته باشد، دیگر دانش آموز دبیرستان یا معادل آن نباشد و حداقل برای یک سال عضو کلیسا باشد. همچنین استانداردهایی برای پرهیزکاریِ فردی مورد نیاز است. اگر تمایل دارید تا با بستن پیمان‌های مقدس در خانه سرور، رابطه خود را با پدر آسمانی و عیسی مسیح عمیق‌تر کنید، از شما دعوت می‌کنم با اسقف یا رئیس شعبهٔ خود صحبت کنید و او را از خاسته‌های خود آگاه سازید. او به شما کمک خواهد کرد تا بدانید چگونه خود را برای دریافت و ادای احترام به آن پیمان‌ها آماده کنید.
از طریق رابطه پیمانی با خدا، زندگی‌های خودِ ما می‌تواند به نماد زنده‌ای از تعهد و عشق عمیق ما به پدر آسمانی‌مان تبدیل شود، حِسِد (محبت پایدار) ما برای او، و خواست ما برای رشد و در نهایت مانند منجی‌مان شدن،و آمادگی برای اینکه روزی به حضور آنان وارد شویم. گواهی من این است که برکات عظیم رابطه پیمانی نسبت به بهای آن بسیار می‌ارزد. به نام عیسی مسیح، آمین.