همه چیز برای خوبی ما
در این زندگی میرایی و در زندگی بعدی، هدف خلقت و طبیعت خودِ خدا، گردِ هم آوردنِ همه چیز برای خوبی ماست.
امروز ۶ آوریل، سالروزی است که عیسی مسیح کلیسای آخرین زمان خود را احیا کرد، و بخشی از فصل عید پاک است که ما در آن با شادی از زندگی کاملِ عیسی مسیح، از رستاخیز پر شکوه و از کفاره‌ای که ایثارش را پیش می‌آورد، گواهی می‌دهیم.
یک داستان چینی با پسر یک مرد که اسب زیبایی پیدا کرد آغاز می‌گردد.
همسایه‌ها می‌گویند: «عجب خوشبختی».
آن مرد می‌گوید: «خواهیم دید».
سپس پسر از روی اسب می‌افتد و صدمهٔ دائمی می‌بیند.
همسایه‌ها می‌گویند: «عجب بدبختی».
آن مرد می‌گوید: «خواهیم دید».
یک ارتش خدمت اجباری می‌آید اما پسر مجروح را نمی‌پذیرد.
همسایه‌ها می‌گویند: «عجب خوشبختی».
آن مرد می‌گوید: «خواهیم دید».
این دنیای بی‌ثبات، اغلب متلاطم و متغیر، غیر قابل پیشبینی، گاهی اوقات خجسته، و بسیاری اوقات شوم بنظر می‌رسد. در عین حال، در این دنیای پر مصیبت، «ما می‌دانیم همه چیز برای خیریّت آنانی که خدا را دوست دارند … با هم در کار» هستند. در واقع، در حالی که ما شرافتمندانه گام برمی‌داریم و پیمان‌های خود را به خاطر داریم، «همه چیز برای خیریّت … با هم در کار» هستند.
همه چیز برای خوبی ما.
یک وعدهٔ برجسته! اطمینان دلگرم‌کننده از خود خدا! به نحو معجزه آسایی، هدف خلقت و طبیعت خدا این است که آغاز و پایان را بداند، تا همهٔ چیزهایی که برای خوبی ما است را پیش آورد، و به ما کمک کند از طریق رحمت و کفارهٔ عیسی مسیح پاک و مقدس می‌شویم.
کفارهٔ عیسی مسیح می‌تواند ما را از گناه رها کند و ضمانت دهد. اما عیسی مسیح همچنین صمیمانه هر زجر، درد و رنج و غم و جدایی ما را درک می‌کند. در این زندگی و در زندگی آینده، پیروزی او بر مرگ و جهنم می‌تواند همه چیز را درست کند. او کمک می‌کند که اشخاص درهم شکسته و تحقیر شده شفا یابند، اشخاص خشمگین و جدا شده آشتی کنند، او به تک افتادگان و بی کسان تسلی می‌بخشد، اشخاص دارای کاستی و دو دل را تشویق می‌کند، و معجزاتی به ارمغان می‌آورد که تنها با خدا مقدور است.
ما سرود می‌خوانیم هوشیانا و فریاد می‌زنیم خدا را حمد باد. با قدرت ابدی و خوبی بی‌پایان، در برنامه شادمانیِ خدا همه چیز می‌تواند با هم برای خوبیِ ما کار کند. ما می‌توانیم با اطمینان و نه با ترس با زندگی مواجه شویم.
اگر ما به حال خود گذاشته شویم، ممکن است نتوانیم آنچه برای خوبی ما است را تشخیص دهیم. وقتی که فقط «خودم را انتخاب» می‌کنم، همچنین محدودیت، ضعف و کمبود‌های خود را هم انتخاب می‌کنم. در نهایت، برای انجام بهترین کارها، ما باید نیکو باشیم. چون هیچ کسی جز خدا نیکو نیست، ما کامل بودن را در عیسی مسیح جستجو می‌کنیم. ما تنها زمانی‌که انسان طبیعی بودنِ خود را کنار گذاشته و فرزند خدا شویم به بهترین و حقیقی‌ترینِ خود تبدیل می‌شویم.
با اعتماد و ایمان به خدا، آزمون‌ها و مصیبت‌ها می‌توانند برای خوبی ما تخصیص داده شوند. یوسف، در مصر به بردگی فروخته شد، و سپس او خانواده و مردم خود را نجات داد. حبس بودن جوزف اسمیت در زندان لیبرتی به او آموزش داد که «همۀ این چیزها به تو تجربه خواهند داد، و برای خوبی تو خواهند بود.» وقتی که با ایمان زندگی می‌کنیم، آن آزمون‌ها و فداکاری‌هایی که هرگز انتخاب نمی‌کردیم، می‌توانند به ما و دیگران برکاتی برسانند که هرگز تصور نمی‌کردیم.
ایمان و اعتماد ما به سروَر، که همه چیز برای خوبی ما در کار خواهند بود وقتی افزایش می‌یابد که ما یک چشم انداز جاویدان به دست می‌آوریم؛درک می‌کنیم که آزمون‌های ما «برای یک لحظهٔ کوتاه» هستند.تشخیص می‌دهیم که مصیبت‌ها می‌توانند برای سود ما تخصیص داده شوند؛ ازعان می‌کنیم که تصادفات، مرگ ناگهانی، بیماری و مریضی ناتوان کننده، بخشی از زندگی میرایی هستند؛ و اعتماد می‌کنیم که پدر محبوب آسمانی ما، برای قضاوت یا تنبیه ما را آزمایش نمی‌کند. او هرگز به کسی که درخواست نان می‌کند، سنگ نمی‌دهد، و یا وقتی کسی که ماهی درخواست می‌کند، مار نمی‌دهد.
وقتی آزمون‌ها پیش می‌آیند، اغلب، آن چه که ما بیشتر نیاز داریم، کسی است که به ما گوش دهد و با ما باشد. در آن لحظه، پاسخ‌های کلیشه‌ای می‌توانند بی‌فایده باشند، هر چند نیت آنها آرامش بخشیدن باشد. گاهی ما خواستارِ کسی هستیم که با ما اندوهگین باشد، با ما درد بکشد، و زاری کند؛ به ما اجازه دهد تا درد، ناامیدی، یا حتی بعضی اوقات عصبانیت را ابراز کنیم؛ و با ما ازعان کند که چیزهایی وجود دارند که ما نمی‌دانیم.
وقتی که به خدا و مهر او برای خود اعتماد می‌کنیم، حتی بزرگ‌ترین دل‌شکستگی‌های ما در نهایت می‌توانند برای خوبی ما با هم کار کنند.
روزی را به یاد می‌آورم که خبری از یک تصادف وخیم اتومبیل که برای عزیزانم اتفاق افتاد، دریافت کردم. در این مواقع، در دوران پریشانی و ایمان، ما فقط می‌توانیم همراه با ایّوب بگوییم «[سروَر] داد و [سروَر] گرفت، نام [سروَر] متبارک باد!»
در سراسر کلیسای جهانی، حدود ۳۵۰۰ وتد، و محدوده و حدود ۳۰۰۰۰ بخش و شعبه، امنیت و پناهگاه‌هایی در برابر طوفان‌ها مهیا می‌کنند. اما در وتدها و بخش‌های ما، بسیاری از افراد و خانواده‌ها با وجود اینکه می‌دانند همه چیز برای خوبی آنها کار خواهد کرد (درحالیکه نمی‌دانند با چه روشی)، با چالش‌های دشواری روبرو هستند.
در هادرزفیلد انگلستان، برادر ساموئیل بریج‌استاک مدت کوتاهی قبل از فراخوانده شدن به عنوان رئیس وتد، تشخیصِ مرحلهٔ چهارم سرطان بر او گذاشته شد. با توجه به تشخیص وِخامَت بیماری، او از همسرش آنا پرسید برای چه دلیلی به مصاحبه برود.
خواهر بریج‌استاک گفت «برای اینکه تو به عنوان یک رئیس وتد فرا خوانده خواهی شد.»
درحالیکه اوایل برایش یک یا دو سال فرصت زندگی را پیشبینی کرده بودند، رئیس بریج‌استاک (که امروز اینجا حضور دارد) در حال حاضر در چهارمین سال خدمتش است. گاهی روزهای خوب و گاهی روزهای سختی را تجربه می‌کند. اعضای وتد او، با افزایش ایمان، خدمت و محبت متحد می‌شوند. آسان نیست، ولی همسر و خانوادهٔ او با ایمان، قدردانی و غم قابل درکی زندگی می‌کنند و اعتماد دارند که از طریق کفارهٔ احیا شدهٔ عیسی مسیح، شادی جاویدان را خواهند داشت.
وقتی که ما آرام، محترم و پذیرا باقی می‌مانیم، احتمال دارد که ما هدف، زیبایی و آرامشِ تعلق به پیمانی که سروَر به ما ارزانی می‌کند را احساس کنیم. در لحظه‌های مقدس، امکان دارد او به ما اجازه دهد که از حقیقت بزرگ جاودانگی که زندگی ما قسمتی از آن است، در جایی که چیزهای کوچک و ساده با هم برای خوبی بخشندگان و دریافت‌کنندگان کار می‌کنند، یک نگاه گذرایی داشته باشیم.
ربکا، دختر رئیس حوزهٔ تبشیری، در میان گذاشت که سروَر چگونه دعایِ او برای آرامش را با فرصتی غیرمنتظره برای پاسخ دادن به دعایِ شخصِ دیگری پاسخ داد.
یک شب دیر وقت، ربکا، در حال غصه خوردن به خاطر درگذشت مادرش، احساس واضحی داشت که برود و برای ماشین خود بنزین بخرد. وقتی که به پمپ بنزین رسید، با یک خانم مسن آشنا شد که با یک مخزن اکسیژن به سختی در تلاش بود، نفس بکشید. سپسِ ربکا توانست دستگاه اکسیژن قابل حمل مادرش را به این خانم بدهد. این خواهر عزیز با سپاسگزاری گفت «تو آزادی من را به من پس دادی.» وقتی که مانند عیسی مسیح خدمت می‌کنیم، چیزها برای خوبی با هم کار می‌کنند.
پدری که با پسرش، که به سن معلمی رسیده بود، به عنوان همراهان خدمتگزار وظیفه داشت، توضیح داد، «خدمتگزاری آن چیزی است که ما از همسایگانی که کلوچه می‌آورند تبدیل می‌شویم به دوستان قابل اطمینان، و اولین کسانی که در مواقع اورژانس روحی به امداد می‌آیند.» تعلق پیمانی با عیسی مسیح، آرامش‌بخش، وصل کننده، و تقدیس کننده است.
حتی در میان فاجعه، آمادگی روحی می‌تواند به ما یاد آوری کند که پدر آسمانیِ دلسوزِ ما، در زمانی که بیشتر احساس تنهایی و آسیب‌پذیری می‌کردیم، شرایط ما را می‌دانست. برای مثال، خانواده‌ای که فرزند آنها با آمبولانس به بیمارستان برده می‌شد، بعداً آرامش پیدا کردند چون به یاد آوردند که روح‌القدس از قبل به آنها نجوا کرد که انتظار چه چیزی را داشته باشند.
گاهی حقیقتِ جاویدانِ بزرگتری که سروَر اجازه می‌دهد ما احساس کنیم، خانواده‌های درگذشته ما هستند. خواهری در تحول به مژدهٔ احیا شدهٔ عیسی مسیح، شادی پیدا کرد. با این حال دو ضربه عمیقاً بر زندگی او تأثیر گذاشته بود — دیدن یک تصادف قایق سواری و از دست دادن غم‌انگیز مادرش که جان خود را گرفته بود.
با این حال، این خواهر بر ترس خود از آب تا اندازه‌ای غلبه کرد تا با فرو برده شدن در آب تعمید یابد. و در روزی که به یک روز شاد تبدیل شد، او شاهد بود که یک نفر از جانب مادر درگذشته‌اش در معبد تعمید یابد. این خواهر گفت «تعمید معبد، مادرم را شفا داد، و من را آزاد کرد.» «این اولین باری بود که بعد از فوت مادرم احساس آرامش می‌کردم.»
سرودهای مقدس ما، اطمینان او را پژواک می‌کند که همه چیز برای خوبی ما با هم می‌تواند کار کند.
کتاب مورمون مدرکی است که ما می‌توانیم در دست داشته باشیم که عیسی همان مسیح است و خدا نبوت‌های خود را برآورده می‌کند. نوشته شده توسط پیامبران الهام یافته که روزگار ما را دیدند، کتاب مورمون با دِرامِ خام شروع می‌شود - یعنی خانواده‌ای با تفاوت نظرات عمیق. به هر حال، وقتی که از اول نیفای فصل ۱ تا مورونی فصل ۱۰ را مطالعه و تعمق می‌کنیم، با گواهی محکمی به سمتِ عیسی مسیح جذب می‌شویم که آن چیزی که در آنجا و در آن زمان اتفاق افتاد، می‌تواند ما را در اینجا و امروز برکت دهد.
در حالی که سروَر توسط پیامبر زنده، خانه‌های بیشتری از سرور را به مکان‌های بیشتر و نزدیک‌تر به ما می‌آورد، ما می‌بینیم که برکات معبد با هم برای خوبی ما کار می‌کنند. به روشی شخصی، ما از طریق پیمان و آیین، به طرفِ خدا، پدرمان و عیسی مسیح می‌آییم و دیدگاهی جاویدان نسبت به زندگی میرایی به دست می‌آوریم. ما یک به یک، نام به نام، به اعضای عزیزِ خانواده یعنی به نیاکان [مان]، آیین مقدس و برکات پیمان را بر اساسِ الگوی سَروَر از منجیان بر کوه صهیون، تقدیم می‌کنیم.
در حالی که معابد در نقاط بسیاری به ما نزدیک‌تر می‌شوند، یک قربانیِ معبد که ما می‌توانیم ارائه دهیم این است که دفعات بیشتری تقدس را در خانهٔ سروَر جستجو کنیم. سال‌ها، ما پس انداز کردیم، برنامه‌ریزی کردیم و فداکاری کردیم تا به معبد بیاییم. اکنون، با فراهم شدنِ شرایط، لطفاً به دفعات بیشتری به سوی سروَر در خانهٔ مقدس او آیید. اجازه دهید که ستایش و خدمت منظم در معبد، به شما و خانوادهٔ شما برکت، محافظت، و انگیزه دهد — به خانواده‌ای که دارید یا خانواده‌ای که روزی خواهید داشت و به آن تبدیل خواهید شد.
همچنین، در جایی که شرایط شما اجازه می‌دهد، لطفاً برکاتِ داشتن لباس معبد برای خود را در نظر بگیرید. مادر بزرگی از یک خانوادهٔ فروتن گفت چیزی که بیشتر از هر چیز دیگری در این دنیا می‌خواهد، داشتنِ لباس‌های معبدِ شخصیِ خود می‌باشد. نوهٔ او گفت، «مادر بزرگ نجوا کرد، ’من با لباس خودم خدمت می‌کنم، و وقتی که مٌردم، با آنها دفن می‌شوم.’» و وقتش که رسید، چنین شد.
همان‌طوری که رئیس راسل اِم. نلسون آموزش می‌دهد، «ما اعتقاد داریم همه چیز و هر قولی که خدا به فرزندان پیمان بستهٔ خود داده است، در معبد با هم می‌آیند.»
در این زندگی میرایی و در زندگی بعدی، هدف خلقت و طبیعت خودِ خدا، گردِ هم آوردنِ همه چیز برای خوبی ماست.
این هدفِ جاودانیِ سروَر است. این دیدگاه جاودانی اوست. این وعدهٔ جاودانی اوست.
وقتی زندگی به هم ریخته شده است، وقتی هدف واضح نیست، وقتی شما می‌خواهید بهتر زندگی کنید اما نمی‌دانید چگونه، لطفاً به سوی خدا، پدر ما و عیسی مسیح آیید. اعتماد کنید که ذی‌حیات هستند، شما را دوست دارند، و همه چیز را برای خوبی شما می‌خواهند. من گواهی می‌دهم که آنها جاویدان و بی‌نهایت هستند، به نام مُنزّه و مقدّس عیسی مسیح، آمین.