تضمین پیمانی به واسطهٔ عیسی مسیح
وقتی ما وارد خانه سَروَر می‌شویم، یک سفر مقدّسِ یادگیری برای تبدیل شدن به شاگردان والاتر و مقدّس‌ترِ مسیح آغاز می‌کنیم.
برادران و خواهران عزیزم، دعای من این است که با پیام‌های الهام‌بخشی که از رهبران خود آخر این هفته می‌شنویم، از نظر روحی تمدید شویم و در چیزی که دوست دارم آن را «تضمین پیمانی به واسطهٔ عیسی مسیح» بنامم، شادی کنیم. این تضمین آرامش‌بخش و در عین حال ضمانت قطعی برای دریافت برکاتی است که خدا وعده می‌دهد به کسانی که به پیمان‌های خود وفادار بمانند و این چیزی است که در شرایط چالش برانگیز روزگار ما بسیار مورد نیاز است.
ساخت خانه‌های جدیدی برای سَروَر در سرتاسر جهان، تحت رهبری الهام گرفتهٔ رئیس راسل اِم. نلسون، باعث شادی عظیمی در میان اعضای کلیسا شده است و به عنوان سمبل مهمی از گسترش ملکوت سَروَر عمل می‌کند.
با تأمل در تجربه الهام‌بخش خود در وقف معبد فِدِرریوِر کالیفرنیا در اکتبر گذشته، به این فکر کردم که شاید گاهی اوقات در هیجان داشتن معابد جدید در شهرها و جوامع خود غرق می‌شویم و از هدف مقدّس‌تر هدفِ پیمان‌های مقدسی که در معبد می‌بندیم غافل می‌شویم.
در جلوی هر معبد یک جملهٔ پر ابهت نوشته شده است: «تقدیس یافته برای سَروَر». این کلمات الهام‌گرفته شده دعوت روشنی است که وقتی ما وارد خانه سَروَر می‌شویم، سفر مقدّسی را برای یادگیری برای تبدیل شدن به شاگردان والاتر و مقدّس‌ترِ مسیح آغاز می‌کنیم. همانطور که در قدوسیت در برابر خدا پیمان می‌بندیم و به پیروی از منجی متعهد می‌شویم، این قدرت را دریافت می‌کنیم که دل‌های خود را تغییر دهیم، روان‌های خود را احیا کنیم، و رابطه خود را با او عمیق‌تر کنیم. چنین تلاشی روان‌های ما را تقدیس می‌کند و پیوندی مقدّس را با خدا و عیسی مسیح شکل می‌دهد، کسانی که به ما وعده می‌دهند که ما می‌توانیم هدیه زندگی جاویدان را به ارث ببریم. نتیجهٔ این سفر مقدّس این است که ما در پیمان‌هایی که از طریق عیسی مسیح بسته‌ایم، تضمینی مقدّس‌تر و بالاتر برای زندگی روزمره خود بدست می‌آوریم.
چنین تضمینی اوج ارتباط الهی ما با خدا است و می‌تواند به ما کمک کند که وفاداری و قدردانی خود را نسبت به عیسی مسیح و ایثار او که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد افزایش دهیم. این توانایی ما را به عشق ورزیدن و خدمت کردن به دیگران تقویت می‌کند و روان‌های ما را برای زندگی در دنیایی نامقدّس که به طور فزاینده‌ای تاریک و دلسرد‌کننده است، تقویت می‌کند. این به ما قدرت می‌دهد تا بر بذرهای شک و ناامیدی، ترس و در تقلا بودن، دل‌شکستگی و ناامیدی که دشمن سعی دارد به اعماق قلب ما رسوخ کند، غلبه کنیم، مخصوصاً وقتی زندگی سخت است، آزمایش‌ها طولانی است، یا شرایط دشوار است. وقتی با باد شدید و سخت چالش‌های دنیوی امروزی روبرو می‌شویم، یک آیه از کتاب مقدّس برای هر یک از ما توصیهٔ خوبی ارائه می‌دهد: «اعتماد خود را از دست ندهید.»
برادران و خواهران عزیز، کسانی که به پیمان‌هایی که از طریق عیسی مسیح در خانه سَروَر بسته شده‌اند، اطمینانی واقعی و بی‌ریا پیدا می‌کنند، یکی از قدرتمندترین نیروهایی را دارند که ما می‌توانیم در این زندگی به آن دسترسی داشته باشیم.
هنگامی که در از پی من بیاامسال کتاب مورمون را درمطالعه کرده‌ایم، شاهد بوده‌ایم که چگونه نیفای هنگامی که برای گرفتن ورقه‌ها که توسط سَروَر به او فرمان داده شده بود، با مشکلات و چالش‌هایی مواجه شد، به زیبایی مثالی از قدرت این نوع اعتماد به پیمان را نشان داد. نیفای، علیرغم اینکه از ترس و عدم ایمان لامان و لموئیل بسیار اندوهگین بود، مطمئن بود که سَروَر ورقه‌ها را به آنها خواهد داد. او به برادران خود گفت، «به هستی سَروَر، و به هستی خودمان سوگند، ما پایین به نزد پدرمان در بیابان نخواهیم رفت تا اینکه آنچه را که سَروَر به ما فرمان داده است به انجام رسانده باشیم.» به دلیل اطمینان نیفای به وعده‌های سَروَر، او توانست آنچه را که به او دستور داده شده بود، انجام دهد. بعدها، نیفای، در رویایش، تأثیر این نوع اطمینان را مشاهده کرد، او نوشت، «من، نیفای، قدرت برّۀ خدا را دیدم که بر مقدّسین کلیسای برّه و بر مردم پیمان بستۀ سَروَر … فرود آمد، و آنها با پرهیزکاری و با قدرت خدا در شکوهی بزرگ مجهّز بودند.»
من از نزدیک شاهد بوده‌ام که وعده‌ها و قدرت مهرآمیز سَروَر در زندگی فرزندان خدا جاری شده، و آنها را برای رویارویی با شرایط زندگی تقویت می‌کند. پریروز همسرم بعد از نیایشش در معبد به خانه آمد و به من گفت که چقدر با آنچه در آنجا تجربه کرده بود تحت تأثیر قرار گرفته است. وقتی او وارد خانه سَروَر شده بود، مردی را دیده بود که روی صندلی چرخدار بسیار آهسته حرکت می‌کرده و زنی که با عصا به سختی راه می‌رفته است، هر دو با عزمی راسخ برای پرستش سَروَر به خانه او آمده بودند. هنگامی که همسرم وارد قسمتِ مقدماتی می‌شود، خواهر نازنینی را می‌بیند که یک بازویش را از دست داده بوده و تنها بخشی از بازوی دیگرش را داشته که به زیبایی و سِلِستیالی هر وظیفه‌ای که به او داده می‌شده را انجام می‌داده است.
وقتی من و همسرم در مورد آن تجربه صحبت می‌کردیم، ما به این نتیجه رسیدیم که تنها اطمینانی پاک و از صمیم دل به وعده‌های جاویدانی که خدا از طریق پیمان‌های مقدّسی که با او در خانه‌اش بسته می‌شود است که می‌تواند باعث شود آن شاگردان شگفت‌انگیز مسیح علیرغمِ شرایط زندگی شخصیِشان، خانه‌های خود را در آن روز یخبندان ترک کنند.
دوستان عزیزم، اگر بتوانیم تنها صاحب یک چیز باشیم — و تنها بتوانیم یک چیز را به فرزندان و نوه‌های خود انتقال دهیم که به هر یک از آنها در آزمایش‌ها و امتحان‌های پیش رو کمک کند — آن اطمینان به وعده‌های پیمانی است که از طریق عیسی مسیح بسته می‌شود. بدست آوردن چنین دارایی الهی به آنها کمک خواهد کرد تا همانطور که سَروَر به پیروان وفادارش وعده داده است زندگی کنند: «پیروان من در مکان‌های مقدّس خواهند ایستاد و جابجا نخواهند شد.»
چگونه چنین تضمینی را بواسطهٔ عیسی مسیح بدست می‌آوریم؟ این امر از طریق فروتنی، تمرکز زندگیمان بر منجی، زندگی بر اساس مبانی مژدهٔ عیسی مسیح، دریافت آیین‌های رستگاری و بلندمرتبگی، و ارج نهادن به پیمان‌هایی که با خدا در خانه مقدّس او می‌بندیم، حاصل می‌شود.
پیامبر عزیزمان در سخنان پایانی خود در همایش عمومی اکتبر ۲۰۱۹، در مورد گام مهمی برای دستیابی به تضمین پیمانی به ما یادآوری کرد، او گفت: «شایستگی فردی برای ورود به خانهٔ سَروَر، مستلزم آمادگی روحانی فردیِ بسیاری است. … شایستگی فردی مستلزم تحوّل کلّی ذهن و دل است تا بیشتر مانند سَروَر باشید، تا یک شهروند صادق باشید، تا یک نمونۀ بهتر، و یک شخص مقدّس‌تر باشید. بنابراین، اگر ما به آمادگی خود برای ورود به معبد تمرکز کنیم، تجربهٔ درونِ معبدِ خود را تغییر خواهیم داد، که همین امر، زندگیِ ما در خارج از معبد را نیز دستخوش تغییرات خواهد کرد. «آنگاه اعتماد به نفسِ تو در حضور خدا شکوفا خواهد شد؛ و اصول کشیشی بر جان تو خواهد چکید همچون شبنم‌ها از آسمان.»
اسقفی را می‌شناسم که به قدیمی‌ترین کلاسِ دوره ابتدایی کلاس «ابتدایی» نمی‌گوید، بلکه به آن به عنوان کلاس «آمادگی برای معبد» اشاره می‌کند. در ژانویه، آن اسقف از اعضای کلاس و معلمانشان می‌خواهد به دفتر او بیایند و در آنجا در مورد اینکه چگونه تمام آن سال را برای آماده شدن برای ورود به معبد خواهند گذارند، صحبت کنند. اسقف وقت می‌گذارد برای بررسی سؤالات مرتبط مصاحبهٔ توصیهنامهٔ معبد که بعداً در درس‌های ابتدایی‌شان گنجانده می‌شوند. او از بچه‌ها دعوت می‌کند که آماده شوند تا وقتی سال بعد به دفتر اسقف می‌آیند، اعتماد به نفس داشته باشند، اطمینان خاطر به پیمان‌ها را داشته باشند، آمادهٔ دریافت توصیهنامهٔ معبد و ورود به خانهٔ سَروَر باشند. امسال اسقف چهار دختر نوجوان داشت که برای رفتن به معبد بسیار هیجان‌زده، آماده، و مطمئن بودند که می‌خواستند اسقف توصیه‌نامه‌های آنها را در روز سال نو در ساعت ۱۲:۰۱صبح چاپ کند.
آمادگی فقط برای کسانی که برای اولین بار به معبد می‌روند، نیست. همهٔ ما باید دائماً در حال آماده شدن برای رفتن به خانه سَروَر باشیم. یکی از وَتَدهایی را که من می‌شناسم، شعار «خانه محور، با حمایت کلیسا، و با مقصد نهایی معبد [یا temple bound به انگلیسی]» را اقتباس کرده است. [واژه انگلیسی Bound] باوند واژه جالبی است که به معنای تمرکز بر یک جهت است، اما همچنین به معنای بسته شدن به یا ایمن شدن با چیزی، حل شدن مشکل، و عزم راسخ داشتن، مطمئن بودن نیز است. بنابراین مقصدِ نهایی بودنِ معبد [یا temple bound بودن]، ما را به منجی ایمن می‌کند، به ما جهت و ثبات مناسب می‌دهد و در عین حال به ما اطمینان می‌دهد که بواسطهٔ عیسی مسیح تضمین پیمانی داریم. بنابراین، همهٔ ما باید آگاهانه، با برنامه‌ریزیِ ملاقات بعدی خود با سَروَر، در خانهٔ مقدّسش، خواه معبد نزدیک باشد یا دور، به چنین پیوندی فزونی بخشیم.
پیامبر گرامی‌ما، رئیس راسل ام. نلسون این اصول حیاتی یادآوری را می‌کرد با گفتن: «معبد در مرکز توان بخشی ایمان و مقاومت روحی ما قرار دارد چون ژرفای جان معبد منجی و اصول او هستند. هر آنچه در معبد تعلیم داده می‌شود، از طریق آموزش و از طریق روح، درک ما را از عیسی مسیح افزایش می‌دهد. آئین‌های اساسی او ما را از طریق پیمان‌های مقدّس کشیشی به او متصل می‌کنند. پس، تا هنگامی که به پیمان‌های خود وفادار هستیم، او به ما قدرت شفابخش و تقویت کنندۀ خودش را اِعطا می‌کند. و آه، چقدر ما در روزهای آینده به قدرت او نیاز خواهیم داشت.»
منجی می‌خواهد که ما با وضوح بالایی، آمادهٔ درک این شویم که دقیقاً وقتی با پدر آسمانیمان به نام او پیمان می‌بندیم چگونه عمل کنیم. او می‌خواهد تا ما آمادهٔ تجربهٔ امتیازات، وعده‌ها، و مسئولیت‌هایمان باشیم؛ تا برای داشتن بینش‌ها و بیداریِ روحانی که در این زندگی به آن نیاز داریم، آماده باشیم. من می‌دانم که وقتی سَروَر حتی جرقه‌ای از علاقه یا سوسو زدن تلاش پرهیزکارانه را در خواستار بودن ما برای متمرکز کردن زندگی‌هایمان بر وی و بر آیین‌ها و پیمان‌هایی که در خانه‌اش می‌بندیم، ببیند، به روش عالی خودش با معجزات و رحمت‌های مهرآمیزی که به آن نیاز داریم، به ما برکت خواهد داد.
خانهٔ سَروَر جایی است که در آن ما می‌توانیم به روش‌های والاتر و مقدّس‌تری متحول شویم. بنابراین، وقتی از معبد بیرون می‌رویم، متحوّل شده با امیدمان به وعده‌های پیمان، مسلح شده با قدرت از والا، ما معبد را با خود به خانه‌ها و زندگی‌هایمان می‌بریم. من به شما اطمینان می‌دهم که داشتن روح مقدّسِ خانهٔ سَروَر در ما، ما را کاملاً تغییر می‌دهد.
ما در معبد یاد گرفته‌ایم که اگر می‌خواهیم روح مقدّس سَروَر در زندگیمان آزاد شود، نمی‌توانیم و نباید نسبت به کسی احساسات نامهربان داشته باشیم. جا دادن به احساسات یا افکار نامهربانانه در دل‌ها یا ذهن‌هایمان، منجر به کلمات و اعمال نامهربانانه می‌شود، چه در رسانه‌های اجتماعی و چه در خانه‌هایمان، و باعث می‌شود روح مقدّس سَروَر دل‌هایمان را ترک کند. بنابراین، لطفاً اعتماد [اطمینان] خود را از دست ندهید، بلکه اجازه دهید اعتماد [اطمینان] شما بطوری افزون تقویت شود.
ساخت و ساز مداوم و با سرعت معابد به هیجان زده کردن، الهام بخشیدن و برکت دادن به ما ادامه خواهد داد. اما مهم‌تر، وقتی ما آماده شدنِ خود برای ورود به معبد را تغییر دهیم، ما تجربهٔ درونِ معبدِ خود را تغییر خواهیم داد، که همین امر، زندگیِ خارج از معبد ما را نیز دستخوش تغییرات خواهد کرد. باشد که این تحوّل ما را سرشار از اطمینان به پیمان‌های مقدّسمان کند که بواسطهٔ عیسی مسیح با خدا بسته شده است. خدا زنده است، عیسی منجی ما است، و این کلیسای احیا شدهٔ او بر روی زمین است. من با احترام این حقایق را به نام مقدّس منجی‌مان، عیسی مسیح، اعلام می‌کنم، آمین.