«آرام باشید و بدانید که من خدا هستم»
ما می‌توانیم آرام باشیم و بدانیم که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما است.
در طی یک روز رسانه و بازدید عمومی اخیر از یک خانۀ جدید سَروَر، من گروهی از روزنامه نگاران را در توری از [آن] بنای مقدس هدایت کردم. من اهداف معابد را در کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان شرح دادم و به سؤالات متعدد و عالی آنها پاسخ دادم.
قبل از ورود به اتاق سِلِستیال، توضیح دادم که این اتاق خاص در خانۀ سَروَر به طور نمادین نمایشگر آرامش و زیبایی خانهٔ بهشتی‌ای است که ما می‌توانیم پس از این زندگی به آن بازگردیم. به مهمانان اظهار کردم که در حین حضور در اتاق سِلِستیال صحبت نخواهیم کرد، اما خوشحال خواهم شد که بعد از رسیدن به مقصد بعدی تور به هر سؤالی پاسخ دهم.
پس از خروج از اتاق سِلِستیال و در حالی که در مکان بعدی جمع شدیم، از مهمانانمان پرسیدم که آیا مشاهداتی دارند که می‌خواهند به اشتراک بگذارند. یکی از روزنامه‌نگاران با هیجانِ زیاد گفت، «تا به حال در تمام زندگی‌ام چنین تجربه‌ای نداشته‌ام. من نمی‌دانستم که چنین سکوتی در جهان وجود دارد؛ به سادگی باور نمی‌کردم که چنین آرامشی امکان‌پذیر باشد.»
من تحت تأثیر صداقت و صراحت اظهارات این شخص قرار گرفتم. و واکنش آن روزنامه‌نگار یک جنبه‌ٔ مهم از آرامش را پررنگ کرد، یعنی غلبه بر و عدم توجه به همهمه‌های اطرافمان.
هنگامی که بعداً درباره‌ٔ گفته‌ٔ آن روزنامه‌نگار تعمق کردم و در مورد شتاب غالباً پرتلاطم زندگی مدرن ما یا همان مشغله‌ها، سر و صداها، انحرافات، حواس پرتی‌ها و بیراهه‌ها که به نظر می‌رسد اغلب توجه ما را می‌طلبند تأمل کردم، یک آیه به ذهنم رسید: «آرام باشید و بدانید که من خدا هستم.»
من دعا می‌کنم که روح‌القّدس هر یک از ما را با واقعیت روشن کند در حالی که یک بُعد بالاتر و مقدس‌تر از آرامش را در زندگی‌هایمان در نظر می‌گیریم، یعنی یک آرامش معنوی درونی که ما را قادر می‌سازد که بدانیم و به یاد داشته باشیم که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما است. این برکت قابل توجه برای همهٔ اعضای کلیسا که با خلوص نیت در تلاش هستند تا «مردم پیمان بستۀ سَروَر» شوند، قابل دسترس است.
آرام باشید
در سال ۱۸۳۳، مقدّسین در میسوری هدف آزار و اذیت شدید قرار گرفتند. اراذل و اوباش آنها را از خانه‌هایشان در شهرستان جکسون بیرون کرده و برخی از اعضای کلیسا سعی کردند در سایر شهرستان‌های مجاور مستقر شوند. اما آزار و اذیت ادامه یافت و تهدیدات به مرگ نیز فراوان بودند. در این شرایط چالش برانگیز، سَروَر به پیامبر جوزف اسمیت در کیرتلند، اوهایو، رهنمود زیر را آشکار کرد:
«بنابراین، بگذارید دل‌هایتان دربارۀ صهیون تسلّی یابد؛ زیرا همۀ بشرّیت در دست‌های من است؛ آرام باشید و بدانید که من خدا هستم.»
من معتقدم که توصیه سَروَر که «آرام باشید»، بسیار فراتر از صحبت نکردن یا حرکت نکردن است. شاید مقصود او این باشد که «در همۀ زمان‌ها و در همۀ چیزها، و در همۀ جاهایی که [ما باشیم]» ، او و قدرت او را به یاد بیاوریم و به آن تکیه کنیم. بنابراین، «آرام باشید» ممکن است راهی برای یادآوری به ما باشد که بی‌وقفه بر روی منجی به‌عنوان منبع نهایی آرامش معنوی روان که ما را برای انجام و غلبه بر چیزهای سخت تقویت می‌کند، تمرکز کنیم.
بر روی صخره بسازید
ایمان واقعی همیشه به و بر سَروَر عیسی مسیح متمرکز است، یعنی به او به عنوان پسر الهی و یگانه زادهٔ پدر جاویدان و بر او و مأموریت ضمانت کننده‌ای که برآورده ساخت.
«زیرا او خواسته‌های قانون را پاسخ داده است، و او همۀ آن کسانی که به او ایمان دارند را ادعا می‌کند؛ و آن‌هایی که به او ایمان دارند به هر چیز نیکی خواهند چسبید؛ از این رو او از آرمان فرزندان آدمی پشتیبانی می‌کند.»
عیسی مسیح ضامن، میانجی و حامی ما نزد پدر جاویدان است، و صخره‌ای است که بر روی آن باید بنیاد روحانی زندگی‌مان را بسازیم.
هیلامان توضیح داد، «و اینک، پسرانم، بیاد آورید، بیاد آورید که بر صخرۀ بازخریدار ما، که مسیح است، پسر خدا، شما باید بنیاد خود را بسازید؛ که هنگامی که اهریمن بادهای عظیمش را پیش می‌فرستد، آری، با تیرهای گردباد، آری، هنگامی که همۀ تگرگ‌هایش و طوفان‌های عظیمش بر شما نواخته شود، آن هیچ قدرتی بر شما نخواهد داشت تا شما را پایین به خلیج بدبختی و بیچارگی بی‌پایان بکشاند، به سبب صخره‌ای که شما بر روی آن ساخته اید، که یک بنیاد مطمئن است، بنیادی که اگر آدمیان بر آن بسازند آنها نمی‌توانند فرو افتند.»
نمادگرایی مسیح به عنوان «صخره» که ما باید بنیاد زندگی خود را بر روی آن بسازیم بسیار آموزنده است. لطفاً توجه داشته باشید که در این آیه، منجی بنیاد نیست. بلکه به ما توصیه می‌شود که بنیاد شخصی معنوی خود را بر روی او بسازیم.
پِی قسمتی از ساختمان است که آن را به زمین متصل می‌کند. یک پِی قوی حفاظت از بلایای طبیعی و بسیاری از نیروهای مخرب دیگر را میسر می‌سازد. یک پِی مناسب همچنین وزن یک سازه را بر روی یک منطقه وسیع توزیع می‌کند تا از بارگذاری اضافهٔ بر روی خاک زیرین جلوگیری کرده و سطح صافی برای ساخت فراهم کند.
اگر قرار است سازه در طول زمان محکم و پایدار بماند، اتصال قوی و قابل اعتماد بین زمین و پِی [آن سازه] ضروری است. و برای نوع هایی خاص از سازه‌ها، از پیچ لنگر و میلگرد‌های فولادی برای اتصال پِی ساختمان به «سنگ بستر» که صخرهٔ سخت و مستحکم زیر مواد سطحی مانند خاک و ماسه است، استفاده می‌شوند.
به همین شکل، بنیاد زندگی‌مان باید به صخرهٔ مسیح متصل باشد اگر می‌خواهیم پایدار و استوار باقی بمانیم. می‌توان پیمانها و آیین‌های مقدّس مژدهٔ احیا شدهٔ منجی را مقایسه کرد با پیچ‌های لنگر و میلگرد‌های فولادی که برای اتصال یک سازه به سنگ بستر استفاده می‌شود. هر بار که صادقانه به دریافت، مرور و تجدید پیمان‌های مقدّس می‌پردازیم و آنها را بیاد می‌آوریم، لنگرهای روحانی ما محکم‌تر و استوارتر به «صخرهٔ» عیسی مسیح پابرجا می‌شوند.
«از این رو، هر کسی که به خدا ایمان آورَد می‌تواند بدرستی به جهانی بهتر امید داشته باشد، آری، حتّی جایی در دست راست خدا، امیدی که از ایمان می آید، در روان آدمیان لنگری می‌اندازد که آنها را محکم و استوار کرده، همواره کارهای نیک فراوان کرده، به ستایش کردن خدا هدایت شوند.»
به تدریج و به صورت روزافزون «در گذر زمان» «پارسایی فکرهای [ما] را بی وقفه آرایش [می]دهد،» «اعتماد به نفسِ [ما] در حضور خدا [قوی و قوی‌تر] خواهد شد،» و «روح القُدس همراه همیشگی [ما] خواهد بود.» ما استوارتر، ریشه‌دارتر، پابرجا‌تر و محکم‌تر می‌شویم. هنگامی که پایه‌ٔ زندگی‌مان بر روی منجی ساخته می‌شود، ما برکت می‌یابیم که «آرام [باشیم]»، به این معنا که تضمین روحانی داشته باشیم که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما است.
زمان‌های مقدّس، مکان‌های مقدّس، و خانه
سَروَر هم زمان‌های مقدّس و هم مکان‌های مقدّس را فراهم می‌کند تا به ما کمک کند تجربهٔ این آرامش درونی روانمان را داشته باشیم و از آن یاد بگیریم.
به عنوان مثال، روز سبت روز خدا است، یک زمان مقدّس که برای یادآوری و عبادت پدر به نام پسر او، شرکت در آیین‌های کشیشی و دریافت و تجدید پیمان‌های مقدّس تعیین شده است. هر هفته در طول مطالعهٔ خانگی خود و همچنین به عنوان «هموطن مقدّسین خدا»، در طول جلسهٔ عشای مقدّس و سایر جلسات، سَروَر را می‌پرستیم. در روز مقدّس او، افکار، اعمال، و رفتار ما نشانه‌هایی هستند که به خدا می‌دهیم و نشانگر عشق ما به او است. هر یکشنبه، اگر بخواهیم، می‌توانیم آرام باشیم و بدانیم که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما است.
یک ویژگی اصلی عبادت سبت ما این است که «به خانۀ نیایش [برویم] و در روز مقدّسِ [سَروَر] آیین شام آخر را بجا [آوریم].» «خانه [های] نیایش» که ما در روز سبت در آن جمع می‌شویم، ساختمان‌های کلیسا و سایر مکان‌های تأیید شده هستند، مکان‌هایی مقدّس برای احترام، پرستش و یادگیری. هر ساختمان و بنا با اقتدار کشیشی به عنوان مکانی وقف شده است که روح سَروَر در آنجا ساکن شود و فرزندان خدا «به دانش [ضامن خود]» مجهز شوند. اگر بخواهیم، می‌توانیم «آرام باشیم» در مکان‌های مقدّس مخصوص عبادت خود و با اطمینان بیشتر بدانیم که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما است.
معبد مکان مقدّس دیگری است که مخصوصا برای عبادت و خدمت به خدا و یادگیری حقایق جاویدان مقرر شده است. در خانۀ سَروَر با تفکر، عمل و پوششی متفاوت نسبت به هر مکان دیگری که ممکن است به آن اغلب مراجعه کنیم، حاضر می‌شویم. در خانهٔ مقدّس او، اگر بخواهیم، می‌توانیم آرام باشیم و بدانیم که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما است.
اهداف اصلی زمان‌های مقدّس و مکان‌های مقدّس دقیقاً یکسان است: تا به طور مکرر تمرکز کنیم بر پدر آسمانی و برنامهٔ او، بر سَروَر عیسی مسیح و کفارهٔ او، قدرت آموزنده روح‌القدس، و بر وعده‌های مرتبط با آیین‌ها و پیمان‌های مقدّس مژدهٔ احیا شدهٔ منجی.
امروز اصلی را كه قبلاً بر آن تأكيد كرده بودم تكرار می‌كنم. خانه‌های ما باید بهترین ترکیب از زمان مقدّس و مکان مقدّس باشند که در آن افراد و خانواده‌ها بتوانند «آرام باشند» و بدانند که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما است. ترک خانه‌هایمان برای عبادت در روز سبت و در خانهٔ سَروَر قطعاً ضروری است. اما تنها زمانی که به خانه‌های خود بازمی‌گردیم با چشم‌انداز روحانی و نیرویی که در آن مکان‌ها و فعالیت‌های مقدّس بدست می‌آوریم، قادر خواهیم بود تمرکز خود را بر اهداف اولیه زندگی دنیوی حفظ کنیم و بر وسوسه‌های رایج در دنیای پر از پلیدی خود غلبه کنیم.
تجارب مستمر ما در روز سبت، معبد و خانه باعث تقویت ما با قدرت روح القدس، با وصلت پیمانی همیشگی و قوی‌تر با پدر و پسر، و «با داشتن روشنیِ کاملی از امید» به وعده‌های جاویدان خدا می‌شود.
در حالی که خانه و کلیسا با یکدیگر با مسیح متحد هستند، ممکن است که از هر طرف تحت فشار باشیم، اما ذهن و دل‌های ما نگران نخواهند بود. ممکن است از شرایط و چالش‌هایمان دچار شک و تردید شویم، اما تسلیم نآامیدی نخواهیم شد. شاید آزار ببینیم، امّا همچنین تشخیص خواهیم داد که هیچ‌وقت تنها نیستیم. می‌توانیم قدرت معنوی دریافت کنیم تا محکم، استوار، و وفادار شده و باقی بمانیم.
وعده و گواهی
من قول می‌دهم که در حالی که بنیاد زندگی خود را بر روی «صخرهٔ» عیسی مسیح بنا می‌کنیم، می‌توانیم توسط روح القدس برکت بگیریم تا یک آرامش فردی و معنوی روان را دریافت کنیم که ما را قادر می‌سازد بدانیم و به خاطر بسپاریم که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما است، و می‌توانیم برای انجام کارهای سخت و غلبه بر آنها برکت بگیریم.
با خوشحالی گواهی می‌دهم که خدا پدر آسمانی ماست، ما فرزندان او هستیم، و عیسی مسیح منجی ما و «صخرهٔ» رستگاری ما است. گواهی من چنین است، به نام مقدّس عیسی مسیح، آمین.