این حکمتِ سَروَر است که ما باید کتاب مورمون را داشته باشیم
دعای من این است که خواندن کتاب مورمون امسال، برای هر یک از ما یک شادی و برکت باشد.
برادران و خواهران عزیز، ما از تلاش شما در خواندن نوشته‌های مقدّس همراه با از پِی من بیا بسیار سپاسگزاریم. بابت تمام کارهایی که انجام می‌دهید متشکرم. ارتباط روزانۀ شما با خدا و کلام او نتایج ژرفی دارد. «شما بنیاد کاری بزرگ را پایه‌ریزی می کنید. و از چیزهای کوچک آنچه که بزرگ است پیش می‌آید.»
خواندن آموزش‌های منجی در نوشته‌های مقدّس به ما کمک می‌کند خانه‌های خود را به پناهگاه‌های ایمان و مراکز آموزش مژده تبدیل کنیم. این روح را به خانه‌های ما دعوت می‌کند. روح‌القدس روان ما را پر از شادی می‌کند و ما را به شاگردان همیشگیِ عیسی مسیح تبدیل می‌کند.
در طی این چند سال گذشته، هنگام خواندن نوشته‌های مقدّس، ما چشم‌انداز تعالیم خدا به فرزندانش را در تمام دوره‌های [نبوی] مژده مشاهده کرده‌ایم.
در هر دورۀ [نبوی]، ما شاهد یک الگوی آشنا بوده‌ایم. خدا مژدۀ عیسی مسیح را از طریق پیامبران خود احیاء یا آشکار می‌کند. مردم از پیامبران پیروی می‌کنند و بسیار برکت می‌یابند. با این حال، با گذشت زمان، برخی از مردم به سخنان پیامبران توجه نمی‌کنند و از سَروَر و مژدۀ او فاصله می‌گیرند. این همان چیزی است که ما به آن ارتداد می‌گوییم. مژده ابتدا بر آدم نازل شد، امّا برخی از فرزندان آدم و حوا با ارتداد از سَروَر روی گردانیدند. ما شاهد یک الگوی احیاء و ارتداد هستیم که در دوره‌های خُنُوخ، نوح، ابراهیم، موسی و دیگران تکرار شده‌است.
اکنون، امروزه، ما در دورۀ [نبوی] کمال زمان زندگی می‌کنیم. این تنها دوره‌ای است که به ارتداد ختم نمی‌شود. دراین دوره است که بازآمدن منجی عیسی مسیح و حکومت هزارهٔ او اتفاق می‌افتد.
خب، چه چیزی در مورد این دوره متفاوت است؟ سَروَر امروز، به ویژه برای زمان ما، چه چیزی به ما داده است که به ما کمک می‌کند به منجی نزدیک شویم و هرگز او را ترک نکنیم؟
یکی از پاسخ‌هایی که به ذهن من می‌رسد، نوشته‌های مقدّس است — و به ویژه کتاب مورمون: گواه دیگری از عیسی مسیح.
در حالی که خدا وعده داده‌است که هرگز ارتدادکلّی دیگری رخ نخواهد داد، ما باید حواسمان باشد و مراقب باشیم تا از ارتدادشخصی پرهیز کنیم — به یاد داشته باشیم، همانطور که رئیس راسل ام. نلسون تعلیم داده‌است، «هر یک از ما مسئول رشد معنوی فردی خود هستیم.» مطالعۀ کتاب مورمون، همانطور که امسال این کار را انجام می‌دهیم، همیشه ما را به منجی نزدیکتر می‌کند – و به ما کمک می‌کند تا نزدیک او بمانیم.
ما آن را «مطالعه» می‌نامیم و این خوب است زیرا مستلزم تلاش است. اما ما همیشه نیازی به یادگیری یک واقعیّت جدید نداریم. گاهی اوقات خواندن کتاب مورمون فقط به این معنی است که امروز احساس ارتباط با خدا کنیم — روح را تغذیه کنیم، قبل از روبرو شدن با دنیا از نظر معنوی تقویت شویم، یا بعد از یک روز سخت در دنیا، به دنبال التیام باشیم.
ما متون مقدّس را مطالعه می‌کنیم تا روح‌القدس، معلّم بزرگ، تحوّل ما به پدر آسمانی و عیسی مسیح راعمیق‌تر کند و به ما کمک کند بیشتر شبیه آنها شویم.
با در نظر گرفتن این افکار، می‌توانیم در نظر بگیریم: «روح‌القدس در این هفته در طول مطالعۀ ما درباره کتاب مورمون چه چیزی به ما آموزش داد؟» و «این چگونه ما را به منجی نزدیکتر می‌کند؟»
اینها سؤالات خوبی برای مطالعۀ نوشته‌های مقدّس ما در خانه هستند. آنها همچنین سوالات بسیار خوبی برای شروع یک کلاس یکشنبه در کلیسا هستند. ما آموزش خود را در کلیسا در روز یکشنبه با بهبود یادگیری خود در خانه در طول هفته بهبود می‌بخشیم. بنابراین، در کلاس‌های یکشنبهٔ ما، «معلم و شنونده یکدیگر را درک می‌کنند و هر دو تقویت یافته و با هم شادمان می‌شوند.»
در اینجا چند آیه‌ای است که روح‌القدس از مطالعۀ این هفتۀ کتاب مورمون بر ذهن من باقی گذاشته است:
-
نیفای به یعقوب دستور داد که «این ورقه‌ها را حفظ کند و آنها را نسل به نسل … بدست [نوادگان]شان برساند. و اگر موعظه‌ای بود که مقدّس می‌بود، یا وَحیْ … ، یا نبوّت،» یعقوب باید «… آنها را به خاطر قوم [خود] … بر این صفحات … حک می‌کرد».
-
یعقوب بعداً شهادت داد، «ما [نوشته های مقدّس] را بررسی می‌کنیم، … و با داشتن همه این گواهان، امید می‌یابیم، و ایمان ما استوار می‌شود.»
اکنون، این آیات باعث شد که من آنچه را که نیفای قبلاً در مورد صفحات برنجی گفته بود، به یاد بیاورم:
و نگاشته هایی را که سَروَر به ما فرمان داده بود بدست آورده بودیم، و آنها را بررسی کرده بودیم و دریافته بودیم که آنها خواستنی بودند؛ آری، یعنی بسیار با ارزش برای ما، به اندازه ای که ما می توانستیم فرمان های سَروَر را برای فرزندانمان حفظ کنیم.«
از این رو، این از خِرَدمندی سَروَر بود که ما، همچنان که در بیابان به سوی سرزمین موعود سفر می کردیم، می بایستی آنها را با خود می بردیم.
حال، اگر برای لیحای و خانواده‌اش حکمت بود که نوشته‌های مقدّس را داشته باشند، برای ما نیز به همان اندازه خردمندانه است. ارزش عظیم و قدرت معنوی نوشته‌های مقدّس در زندگی امروز ما، بی آنکه فروغِ آن کمرنگ شود، همچنان ادامه دارد.
هرگز مردمی در تاریخ وجود نداشته‌اند که به کتاب مورمون و دیگر نوشته‌های مقدّس دسترسی داشته باشند [به اندازه‌ای]که ما امروز از آن لذّت می‌بریم. بله، لیحای و خانواده‌اش این برکت را یافتند که صفحه‌های برنجی را با خود حمل کنند،امّا آنها چندین نسخه از آن را نداشتند! مهمترین نسخۀ کتاب مورمون نسخۀ شخصی ما است. آن نسخه‌ای است که می‌خوانیم.
در رویت لیحای از درخت زندگی، لیحای اهمیت تجربۀ شخصی با عشق به خدا را به ما آموزش می‌دهد. پس از خوردن میوه، لیحای همسرش ثُریّا و پسرانش نیفای و سام را کمی دورتر دید.
«آنها طوری ایستادند که انگار نمی دانستند کجا باید بروند.
لیحای گفت: «… من برای آنها دست تکان دادم، و نیز با ندایی بلند به آنها گفتم که به نزد من بیایند و از آن میوه میل کنند که برتر از همۀ میوه‌های دیگر خواستنی بود.
«و … آنها نزد من آمدند و آنها هم از آن میوه میل کردند.»
من عاشق الگوی فرزندپروری لیحای هستم. ثُریّا، نیفای و سام با خوبی و تقوی زندگی می‌کردند. اما سَروَر چیز بهتری داشت، چیزی شیرین‌تر برای آنها. آنها نمی‌دانستند کجا آن را پیدا کنند، اما لیحای می‌دانست. پس «با صدای بلند» آنها را صدا زد تا نزدیک درخت حیات بیایند و خودشان از میوه بخورند. جهتش مشخّص بود. سوء‌تفاهمی نمی‌تواند وجود داشته باشد.
من محصول یک نوع تربیت ارادی مشابه هستم. وقتی پسر جوانی، شاید ۱۱ یا ۱۲ ساله بودم، مادرم از من پرسید: «مارک، آیا توسُّط روح‌القدس برای خودت می‌دانی که مژده حقیقت دارد؟»
سؤال او مرا شگفت‌زده کرد. من همیشه سعی کرده‌بودم «پسر خوبی» باشم و فکر می‌کردم که کافی است. اما مادرم، مانند لیحای، می‌دانست که چیز دیگری لازم است. من باید عمل کنم و برای خودم بدانم.
من پاسخ دادم که هنوز آن تجربه را نداشتم. و او اصلاً از پاسخ من تعجّب نکرد.
سپس چیزی گفت که من هرگز فراموش نکرده‌ام. سخنان او را تا به امروز به خاطر دارم: «پدر آسمانی از شما می‌خواهد که [آنرا] برای خودتان بدانید. اما شما میبایست تلاش کنید. شما باید کتاب مورمون را بخوانید و دعا کنید تا توسُّط روح‌القدس [برای خودتان] بدانید. پدر آسمانی به دعاهای شما پاسخ خواهد داد.»
در واقع، من قبلاً کتاب مورمون را نخوانده بودم. فکر نمی‌کردم به اندازۀ کافی بزرگ شده باشم که این کار را انجام دهم. امّا مادرم بهتر می‌دانست.
سؤال او در من جرقّه‌ای بوجود آورد تا برای خودم بدانم.
بنابراین، هر شب، در اتاق خواب مشترکی که با دو برادرم داشتم، چراغ بالای تختم را روشن می‌کردم و فصلی از کتاب مورمون را می‌خواندم. سپس چراغ را خاموش می‌کردم و از تختم بیرون می‌آمدم و زانو می‌زدم و دعا می‌کردم. من خالصانه‌تر و با اشتیاقی بیشتر از همیشه دعا می‌کردم. من از پدر آسمانی می‌خواستم که لطفاً من را از حقیقی بودن کتاب مورمون آگاه کند.
از زمانی که خواندن کتاب مورمون را شروع کردم، احساس کردم که پدر آسمانی از تلاش‌های من آگاه است. و احساس کردم که برای او مهم هستم. وقتی می‌خواندم و دعا می‌کردم، احساس راحتی و آرامش در وجودم جای می‌گرفت. فصل به فصل، نور ایمان در روح من روشن تر می‌شد. با گذشت زمان، متوجّه شدم که این احساسات، تأییدی بر درستی آنها از جانب روح‌القدس بودند. من برای خودم متوجّه شدم که کتاب مورمون حقیقت دارد و عیسی مسیح منجی جهان است. چقدر از دعوت الهام گرفتهٔ مادرم سپاسگزارم.
این تجربۀ خواندن کتاب مورمون در دوران کودکی، الگویی از مطالعۀ نوشته‌های مقدّس را آغاز کرد که تا امروز به من برکت داده است. من هنوز کتاب مورمون را می‌خوانم و برای دعا زانو می‌زنم. و روح‌القدس حقایق خود را بارها و بارها تأیید می‌کند.
نیفای درست گفت. این حکمتِ سَروَر بود که ما می‌بایستی نوشته‌های مقدّس را در طول زندگی‌مان با خود حمل کنیم. کتاب مورمون «سنگ سَرطاق» است که این دورۀ [نبوی] را از همۀ دوره‌های [نبوی] قبلی متفاوت می‌کند. همانطور که ما کتاب مورمون را مطالعه می‌کنیم و از پیامبر زنده پیروی می‌کنیم، هیچ ارتداد شخصی در زندگی ما وجود نخواهد داشت.
دعوت برای آمدن به سوی درخت زندگی با چنگ زدن به کلام خدا فقط دعوتی از سوی لیحای به خانواده‌اش نیست، و فقط دعوتی از سوی مادرم برای خواندن و دعا در مورد کتاب مورمون نیست. این همچنین دعوتی است از سوی پیامبر ما، رئیس راسل ام. نلسون، برای هر یک از ما.
او گفت، «من قول می‌دهم که در صورت مطالعهٔ به همراه دعای روزانهٔ کتاب مورمون، شما — هر روز — تصمیماتِ بهتری خواهید گرفت. من قول می‌دهم که با تأمُّل در آنچه مطالعه می‌کنید، دریچه‌های بهشت باز خواهد شد و پاسخ سؤالات و هدایت را در زندگی خود خواهید گرفت.»
دعای من این است که خواندن کتاب مورمون در این سال برای هر یک از ما یک شادی و برکت باشد و ما را بیش از پیش به منجی نزدیک کند.
پدر آسمانی ذی‌حیات است. عیسی مسیح منجی و ضامن ما است. کتاب مورمون حاوی سخنان او است و عشق او را می‌رساند. رئیس راسل اِم. نلسون پیامبر زندۀ سَروَر بروی زمین است. این حقایق را به خاطر گواهی تأییدکنندهٔ روح‌القدس می‌دانم، گواهی‌ای که اولین بار آن را در کودکی، هنگام خواندن کتاب مورمون دریافت کردم. به نام عیسی مسیح، آمین.