Ik luisterde niet
Toen ik zeventien was, ging ik op zekere dag met mijn neef naar de film aan de andere kant van de stad. Nadien stelde mijn neef voor dat ik bij hem bleef slapen, maar ik sloeg dat af omdat ik naar huis wilde.
Er was geen straatverlichting, dus liep ik in het donker naar huis. In deze tijd van mijn leven had ik niet veel zelfvertrouwen. Om mezelf een gevoel van veiligheid te geven, begon ik onder het lopen zachtjes te zingen. Hoe verder ik liep, des te banger ik werd.
Toen ik een voetbalstadion passeerde, hoorde ik een zachte stem zeggen: ‘Thierry, ga naar de overkant!’ Ik hield mijzelf voor dat die stem werd ingegeven door mijn eigen bange gevoelens, dus negeerde ik de stem. Een paar meter verder hoorde ik de stem nog duidelijker: ‘Thierry, ga naar de overkant!’ Ik bleef volhouden dat het mijn eigen angst was. Ik bleef aan dezelfde kant van de straat lopen, nee eigenlijk rennen. Plotseling hoorde ik de stem voor de derde keer: ‘Thierry, ga nu naar de overkant!’ Ik luisterde niet.
Toen zag ik op de volgende hoek vier of vijf mensen staan. Ik rende naar de overkant van de straat, maar het was te laat. Het groepje zag me, ging in de aanval en wilde alles wat ik in mijn zakken had. Ik probeerde me te verdedigen, maar dat haalde niet veel uit. Uiteindelijk viel ik tegen de grond en deed net of ik bewusteloos was. Toen ze weg waren, stond ik moeizaam op en ben zo snel als ik kon naar huis toegerend.
Twintig jaar na dit avontuur werk ik nu in de beveiliging. Ik ben in gevaarlijkere situaties geweest dan toen en heb weer de stem gehoord die me zegt wat ik moet doen. Het hoeft geen betoog dat ik nu geen drie keer hoef te worden gewaarschuwd.
Ik weet dat ik door de ervaring die ik als jongeman had, hoewel pijnlijk, geleerd heb om de stem van de Heilige Geest te herkennen. Ik ben nu heel bekend met die stem.
Thierry Hotz is lid van de wijk Vitrolles, ring Nice (Frankrijk).