DIEPE WORTELS IN KLEINE GEMEENTES
Loop de bossen in en luister naar de stilte. Zie het gefilterde zonlicht door het dikke baldakijn van bomen. Voel de luister van de scheppingen Gods. Kijk hoe hoog de bomen reiken, hoe stevig en statig ze staan.
In zo een bos is Joseph Smith neergeknield en heeft hij nieuw licht in de wereld gebracht. Hij had een plek nodig waar hij alleen kon zijn, een rustige plek waar hij kon nadenken en antwoord op zijn vragen kon krijgen.
Joseph Smith had zijn eerste visioen in de staat New York in het noordoosten van de Verenigde Staten, maar deze bossen bevinden zich in Kroatië en Slovenië. Hier verzamelen zich jongemannen en jongevrouwen voor een jeugdconferentie. Net als de profeet Joseph bidden deze jongeren om antwoorden en vinden die in het evangelie van Jezus Christus.
Kroatië en Slovenië zijn landen ten oosten van Italië die tot 1991 tot Joegoslavië behoorden. In het begin van de jaren 1990 zijn hier de eerste zendelingen van de kerk gearriveerd. Sindsdien zijn er in Slovenië drie gemeenten gesticht en zeven in Kroatië. De kerk is nog niet zo groot dat er al kerken kunnen worden neergezet, maar het werk gaat gestadig voort. De meeste van die nieuwe leden zijn nog jong, en deze jongemannen en jongevrouwen komen zo vaak bij elkaar als ze kunnen om elkaars getuigenis te versterken.
Alleen
Kerklid zijn in een van deze kleine gemeenten kan eenzaam zijn. Kristina Mestrov bezoekt de diensten in een gemeente in Split (Kroatië), soms is ze daar alleen met haar moeder en de zendelingen. Maar ze doet haar best om daar verandering in te brengen. probeer de beste zendeling te zijn die ik maar kan zijn’, zegt ze.
Veel jongeren zijn thuis het enige lid van de kerk. Petra Karaklajic uit Zagreb (Kroatië) kijkt uit naar de dag dat haar familie begrijpt waar ze in gelooft. Ze zegt: ‘Sommigen zien het niet zitten dat ik op zondag naar de kerk ga en sommige leerstellingen vinden ze ook maar raar.’ Maar dan legt Petra uit hoe ze er mee omgaat: ‘Bepaal wie je bent en waar je naar op weg bent. Als je het toelaat, zal het evangelie je leven ten goede veranderen. Doe je best en volg Jezus Christus na. Je bent een geliefd kind van de levende God.’
Tina Dobravc is onlangs in Celje (Slovenië) lid van de kerk geworden. Ze heeft sinds haar bekering positieve veranderingen in haar leven waargenomen. Maar ze geeft toe dat het niet gemakkelijk is om het evangelie na te leven als je van huis uit niet gesteund wordt. ‘Bij mij thuis is het moeilijk om voor het eten te bidden of een rustig plekje voor persoonlijk gebed te vinden’, zegt ze. ‘Maar ik weet dat het de moeite waard is. Ik ben ervan overtuigd dat mijn familie op zekere dag het geluk zal vinden en dat ze het evangelie zullen aannemen.’ Tina is activiteitenleidster in haar gemeente.
Veel jongeren staan er ook onder hun vrienden alleen voor. Velen zijn door hun vrienden in de steek gelaten toen ze het evangelie omarmden. Een recente bekeerlinge, Lucija Krajnik uit Ljubljana (Slovenië), zegt: ‘Vanaf de dag dat ik lid van de kerk werd, heb ik mijn oude vrienden vaarwel moeten zeggen, omdat ze slecht gezelschap waren. Het beste wat ik kon doen was afstand van ze nemen en in contact blijven met de zendelingen en leden.’
Samen
Net als bomen kracht uit elkaar putten, sterken de jongeren elkaar. Op een onlangs gehouden jeugdconferentie waren 47 jongeren aanwezig, de meesten voor het eerst. Zij begrepen elkaar niet altijd, omdat er Engels, Kroatisch en Sloveens werd gesproken, maar ze hadden wel de taal van het evangelie gemeen.
Petra Karaklajic put kracht uit jeugdconferenties en andere activiteiten met mensen met hetzelfde geloof als zij. ‘Als we bij elkaar zijn, zijn we sterker’, zegt ze. ‘Ik voel mij gezegend dat ik broeders en zusters in de kerk heb.’
Lucija Krajnik beseft dat ze haar vriendinnen in het evangelie nodig heeft. ‘Waar zou ik zijn als ik de kerk niet had?’, vraagt ze. ‘Ik ben dankbaar dat ik lid ben van de kerk en dat ik mijn vrienden en vriendinnen aan mijn zijde heb.’
Deze jongeren weten dat de kerk zal blijven groeien als ze het evangelie aan anderen vertellen. Ze nodigen vaak anderen uit om met hen mee te gaan, zodat ze ook het licht van het evangelie zullen zien.
Simon Stevanovic uit Celje (Slovenië) gelooft stellig dat hij zijn vrienden en familie over het evangelie moet vertellen: ‘We moeten onze ouders en vrienden vertellen hoe fijn het evangelie is, zodat de kerk zal groeien. We hebben genoeg vrienden. Laten we het evangelie verspreiden.’ Simon heeft het met zijn vader over de kerk en kijkt ernaar uit om op een goede dag een voltijdzending te vervullen.
Ava Zupancic uit Ljubljana (Slovenië) begrijpt dat iemand tot de doop brengen slechts het begin is. ‘Het doet mij pijn als ik zie dat iemand zich laat dopen, maar na verloop van tijd niet meer komt’, zegt ze. ‘Dat gebeurt te vaak. ‘We moeten de nieuwe leden helpen!’
Sterk blijven
In deze bossen, zelfs met diepe wortels en de bescherming van de omringende bomen, woedt er soms een storm die schade aanricht. Maar deze jongeren weten dat het de moeite waard is om zich tegen de stormen te verschansen.
‘Een doel bereik je alleen’, zegt Davor Majc uit Kranj (Slovenië) ‘als je weer opstaat, hoeveel keer je ook valt, en weer verder gaat. De mensen die bij de finish staan zullen je toejuichen.’
Ivona Frcek uit Zagreb (Kroatië), getuigt dat ‘al het slechte dat plaatsvindt, voorbij zal gaan. Wees sterk en houd je vast aan de waarheid.’
De jeugd in Kroatië en Slovenië zullen steun bij elkaar blijven zoeken en elkaar helpen om de antwoorden te vinden op belangrijke levensvragen. Ze hopen als de bomen in het bos te zijn: hoog, standvastig, onbuigzaam en sterk.
Phillip en Ani Maxfield hebben met dit artikel geholpen. Zij vervulden een zending in het zendingsgebied Zagreb (Kroatië) en zijn lid van de wijk Issaquah 5 in de ring Bellevue (Washington, VS).
‘Wij roepen elk lid van de kerk op om nieuwe bekeerlingen de hand te reiken, uw armen om hen heen te slaan en ze het gevoel te geven dat ze thuis zijn. Zegen hen met uw vriendschap. Moedig ze aan met uw geloof. Zorg ervoor dat we niemand kwijtraken.’
President Gordon B. Hinckley, ‘De staat van de kerk’, Liahona, mei 2003, p. 4