De kracht van geduld
Geduld wordt soms beschouwd als een deugd die de poort opent en bijdraagt aan de groei en kracht van andere deugden, zoals vergevensgezindheid, verdraagzaamheid en geloof.
Wat ben ik dankbaar dat de hedendaagse Schriften zoveel spreken over de belangrijkste christelijke eigenschappen.
Het Boek van Mormon geeft ons inzicht in het verband tussen geduld en naastenliefde. Mormon zegt: ‘Als [iemand] geen naastenliefde heeft, is hij niets; daarom moet hij wel naastenliefde hebben.’ Vervolgens noemt hij dertien aspecten van naastenliefde, ofwel de reine liefde van Christus. Ik vind het opmerkelijk dat vier van deze dertien aspecten met ‘geduld’ te maken hebben (Moroni 7:44–45).
Ten eerste ‘de naastenliefde is lankmoedig’. Daar draait het bij geduld om. ‘Wordt niet verbitterd’ is nog een aspect van deze eigenschap, net als ‘zij verdraagt alle dingen’. En ten slotte, naastenliefde ‘doorstaat alle dingen’ is zeker een uitdrukking van geduld (Moroni 7:45). Uit deze kenmerkende aspecten komt duidelijk naar voren dat we zonder geduld in onze ziel duidelijk niet tot een christelijk karakter kunnen komen.
In de Bijbel is Job het klassieke voorbeeld van geduld. Job raakte alles kwijt, zelfs zijn kinderen. Toch was hij vanwege zijn eindeloze geloof in staat om te zeggen: ‘De Heer heeft gegeven, de Here heeft genomen, de naam des Heren zij geloofd.’ Ondanks al die ellende en pijn ‘zondigde Job niet en schreef Gode niets ongerijmds toe’ (Job 1:21–22).
Hoe vaak horen we verdrukte mensen niet zeggen: ‘Hoe kan God mij dit aandoen?’ terwijl ze om de kracht zouden moeten bidden om ‘alle dingen’ te ‘verdragen’ en te ‘doorstaan’.
De grootste voorbeelden van geduld zijn in het leven van Jezus Christus te vinden. Zijn lankmoedigheid en volharding komen het best tot uiting op die pijnlijke avond in Getsemane, toen Hij tijdens de zielenstrijd van de verzoening zei: ‘Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze beker Mij voorbijgaan; doch niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt’ (Matteüs 26:39). Hij heeft waarlijk geleden en alles doorstaan.
Terwijl Hij aan het kruis op Golgota genageld was, was Christus nog steeds het volmaakte voorbeeld van geduld. Hij zei: ‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen’ (Lucas 23:34).
Deze voorbeelden van geduld krijgen nog meer betekenis voor ons als wij de aanmoediging in 3 Nephi overwegen: ‘Wat voor mannen behoort gij daarom te zijn? Voorwaar zeg Ik u: zoals Ik ben’ (3 Nephi 27:27).
In verschillende teksten wordt het belang van geduld onderstreept. Ik zal er een paar noemen:
‘Ieder mens moet snel zijn om te horen, langzaam om te spreken, langzaam tot toorn’ (Jakobus 1:19).
‘Niettemin acht de Heer het goed zijn volk te kastijden; ja, Hij beproeft hun geduld en hun geloof’ (Mosiah 23:21).
In Mosiah zegt koning Benjamin dat wij als ‘natuurlijke mens’ een ‘vijand van God’ zijn, totdat we ons overgeven aan de ingevingen van de Heilige Geest en allerlei deugden, zoals geduld, ontwikkelen (zie Mosiah 3:19).
Joseph Smith heeft gezegd: ‘Geduld is hemels.’ (History of the Church, deel 6, p. 427.)
Is geduld belangrijk en onze overweging en oefening waard? Dat is het zeker als wij de vernederende kwalificatie van ‘niets’ willen vermijden die hoort bij de mensen die geen naastenliefde hebben. Dat is het als wij geen natuurlijke mens en vijand van God willen zijn. Dat is het als wij hemels willen worden. Dat is het als we naar het voorbeeld van de Heiland willen leven.
De ongeduldige, natuurlijke mens is overal. Hij duikt op in nieuwsverslagen die gaan over ouders die in woede een kind mishandelen of zelfs vermoorden. Op de snelweg zien we voorbeelden van mensen die uit boosheid ernstige ongelukken veroorzaken, soms zelfs met dodelijke gevolgen.
Minder ernstig, maar veel gebruikelijker zijn woedeaanvallen en lelijke woorden als we ergens in de rij staan te wachten, steeds maar weer door bedrijven gebeld worden of kinderen hebben die niet naar ons willen luisteren. Klinkt dat u bekend in de oren?
Gelukkig zijn er ook geweldige voorbeelden van groot geduld, maar daar hoor je heel weinig over. Onlangs was ik op de begrafenis van een levenslange vriend. Zijn zoon vertelde een prachtig verhaal over het geduld van zijn vader. Toen de zoon nog jong was, had zijn vader een motorbedrijf. Op een dag hadden ze een hele partij nieuwe motoren binnengekregen die in de winkel netjes naast elkaar waren gezet. De jongen deed wat iedere jongen zou hebben gedaan. Hij klom op de dichtstbijzijnde motorfiets. Hij startte hem zelfs. Toen hij zich plotseling bedacht dat hij misschien een beetje te ver was gegaan, sprong hij er vanaf. Per ongeluk liet hij de motorfiets omvallen. Als een stel dominostenen viel de hele rij één voor één om. Zijn vader hoorde het lawaai en keek vanuit de werkplaats de winkel in. Hij glimlachte en zei langzaam: ‘Nou jongen, we moeten er maar snel eentje repareren en verkopen zodat we voor de reparatie van al die andere kunnen betalen.’
De reactie van mijn vriend is, denk ik, een goed voorbeeld van ouderlijk geduld.
Geduld wordt soms beschouwd als een deugd die de poort opent en bijdraagt aan de groei en kracht van andere deugden, zoals vergevensgezindheid, verdraagzaamheid en geloof. Toen Petrus aan Christus vroeg hoe vaak hij zijn naaste moest vergeven, antwoordde Christus ‘zeventig maal zevenmaal’, in plaats van de zeven keer die Petrus voorstelde (zie Matteüs 18:21–22). Om iemand zeventig maal zeven maal te vergeven kost heel wat geduld.
Ouderling Neal A. Maxwell heeft geduld en geloof met elkaar verbonden: ‘Geduld is heel nauw verbonden met geloof in onze hemelse Vader. Als wij buitengewoon ongeduldig zijn, lijkt het erop dat wij weten wat het beste is — beter dan God. Of in ieder geval geven we ermee aan dat ons tijdschema beter is dan het zijne’ (‘Patience’, Ensign, oktober 1980, p. 28).
Wij kunnen uitsluitend in geloof groeien als we bereid zijn geduldig te wachten totdat de plannen en doeleinden van God zich in ons leven ontvouwen — op zijn tijd.
Als ongeduld zo natuurlijk is, hoe kunnen we dan de goddelijke eigenschap geduld ontwikkelen? Hoe kunnen we ons gedrag van een natuurlijk mens in dat van ons geduldige, volmaakte voorbeeld, Jezus Christus, veranderen?
Ten eerste moeten we begrijpen dat het noodzakelijk is als we de volledige zegeningen van het herstelde evangelie willen ontvangen. Dat begrip kan ons motiveren om:
-
De teksten te bestuderen die in de Gids bij de Schriften onder ‘Geduld’ staan, en na te denken over het geduldige voorbeeld van Christus.
-
Onszelf te evalueren en te beoordelen waar we ons wat geduld betreft bevinden. Hoeveel geduld moeten we nog ontwikkelen om meer op Christus te lijken? Het is moeilijk om jezelf te beoordelen. We kunnen onze huwelijkspartner of een ander familielid vragen ons daarbij te helpen.
-
Open te staan voor de voorbeelden van geduld en ongeduld die we iedere dag om ons heen zien. Wij moeten ernaar streven om de voorbeelden van geduld in ons leven na te volgen.
-
Ons iedere dag opnieuw voor te nemen geduldiger te zijn en ervoor te zorgen dat het familielid dat ons daarbij helpt er steeds bij betrokken wordt.
Hij lijkt een hoop werk, maar als we een waardevol doel willen bereiken, moeten we er hard aan werken. En de natuurlijke mens overwinnen en in geduld meer op Christus gaan lijken, is een gepast doel. Ik bid dat we dat pad ijverig en toegewijd zullen bewandelen.
Ik getuig dat Jezus de Christus is en dat Hij aan het hoofd van deze kerk staat. Hij leidt ons door middel van een levende profeet en zegent al onze inspanningen om meer op Christus te lijken. Daarvan getuig ik in de naam van Jezus Christus. Amen.