Ouderling Hafen spreekt op gezinscongres

Ouderling Bruce C. Hafen van het Quorum der Zeventig sprak onlangs gedelegeerden uit de hele wereld toe en legde uit hoe belangrijk het is om de betekenis van het traditionele huwelijk te herstellen. Hij sprak tijdens een bijeenkomst van het World Congress of Families IV, dat van 11 tot en met 13 mei 2007 in Warschau werd gehouden.

Een rode draad door de wereldgeschiedenis heen is een ‘universeel liefdesverhaal’ waarbij een jongen en een meisje elkaar ontmoeten, verliefd worden en trouwen, aldus ouderling Hafen. De huwelijksband heeft niet alleen zijn uitwerking op het paar, maar ook op de samenleving als geheel, waardoor deze er groot belang bij heeft dat de relatie slaagt.

‘Daarom hebben gasten en vrienden bruiloften altijd als een feest van de gemeenschap gevierd’, zei ouderling Hafen. ‘Het huwelijk is altijd de essentiële verbinding in de stof geweest die de samenleving bindt. Elk huwelijk heeft zijn uitwerking op hen die zich in steeds groter wordende kringen om het echtpaar heen bevinden, van hun kinderen tot aan de grotere gemeenschap. (…)

‘De gemeenschap gaat niet naar een bruiloft om zich met privé-aangelegenheden te bemoeien, maar omdat het groot belang heeft bij de uitkomst en het nageslacht dat uit het huwelijk voortkomt. Trouwen is een publieke aanvaarding van iemands verantwoordelijkheid voor zijn kinderen en voor zijn invloed op de vraag wat voor gemeenschap we in de loop der tijd scheppen’, legde hij verder uit.

Deze sociale en persoonlijke verwachtingen maken van het huwelijk de primaire methode om waarden van de ene generatie op de andere over te brengen, zei hij. Maar die cruciale bron van maatschappelijke stabiliteit op de lange termijn is aan het afnemen.

Meer dan tachtig procent van de Europeanen en 46 procent van de Amerikanen vindt het aanvaardbaar als een paar samenwoont zonder trouwplannen, aldus ouderling Hafen. Alleen al in Scandinavië wordt ongeveer 82 procent van de eerstgeborenen uit een buitenechtelijke relatie geboren, ondanks het feit dat uit uitgebreid onderzoek duidelijk blijkt welke psychologische en andere risico’s kinderen met samenwonende ouders lopen. In die trends schuilen ernstige maatschappelijke consequenties.

Daarnaast is het echtscheidingspercentage in de Verenigde Staten, wat inmiddels het land is waar een huwelijk de meeste kans loopt om in een echtscheiding te eindigen, sinds 1960 meer dan verdubbeld, wat betekent dat de helft van de huwelijken op een echtscheiding zal uitlopen. Die verhouding zou nog erger zijn als het uit elkaar gaan van samenwonende paren er in opgenomen was, want dat percentage is in de Verenigde Staten sinds 1960 met maar liefst 760 procent omhoog gegaan.

Ouderling Hafen zei: ‘Wij zien de kracht van de revolutie die het huwelijk tegenwerkt in die statistieken toenemen, wat blijkt uit de explosief stijgende aantallen buitenechtelijke geboortes, samenwonenden en echtscheidingen. In de afgelopen veertig jaar zijn veel mensen opgehouden te geloven dat het huwelijk een publieke, maatschappelijke instelling voor de lange termijn is. (…) De hedendaagse samenleving is “de draad” van het universele liefdesverhaal kwijt.’

Het verval van het traditionele huwelijk begon tijdens de opkomst van de burgerrechtenbeweging in de jaren zestig. Volgens ouderling Hafen moest er iets veranderen in de rassen- en vrouwendiscriminatie in Amerika. Maar enkele extremisten gingen veel verder en stelden wetten en gebruiken ter discussie die gezinsrelaties ondersteunden. Toen de ‘vrijheidsbeweging’ een grotere aanhang kreeg, stonden rechters toe dat het welzijn van kinderen ondergeschikt werd gemaakt aan zogenaamde rechten van volwassenen.

‘Ik zag eens een eenzaam jongetje staan dat er verloren en bang uitzag’, zei ouderling Hafen. ‘Hij droeg een groot T-shirt met het opschrift “Laat me met rust”. Hij (…) illustreert de ironie van het feit dat het onverantwoordelijke volwassenen wordt toegestaan hun kinderen te verlaten in verband met hun recht om “met rust gelaten” te worden in naam van het bevrijden van allen in de samenleving die [naar men zegt] verdrukt worden door gezinsbanden.’

Uit onderzoek blijkt dat het niet hebben van gehuwde ouders is wat veel probleemjongeren gemeen hebben. En in vergelijking met gehuwde paren krijgen samenwonenden eerder te maken met depressie, alcohol- en drugsproblemen, ontrouw, lagere inkomens en een gebrek aan geluk, en bovendien komt er twee tot drie keer zo veel lichamelijk geweld onder hen voor, legde ouderling Hafen uit.

Ouderling Hafen besprak ook de ernstige kwestie van het homohuwelijk. Vijftien jaar geleden nam geen enkel land in de wereld het homohuwelijk zo serieus als nu. Maar, zei hij, de mening van de rechterlijke macht hierover is gebaseerd op het idee van persoonlijke vrijheid en privacy, niet op de sociale waarde van het huwelijk.

‘Daarom is er in het debat over het homohuwelijk een belangrijke vraag te stellen: zou het huwelijk slechts een particuliere keuze door volwassenen moeten bekrachtigen, of is het een instelling met het publieke doel om het welzijn van kinderen en de samenleving te bevorderen, alsmede het belang van de echtelieden?’ aldus ouderling Hafen.

Ouderling Hafen besloot met het opsommen van de vier voornaamste sociale voordelen die het traditionele huwelijk biedt: ten eerste wordt beter voorzien in de behoeften en rechten van kinderen; ten tweede worden er burgerdeugden doorgegeven aan de volgende generatie; ten derde besluiten de ouders welke waarden de kinderen moeten leren; en ten vierde maakt het de meest stabiele persoonlijke relaties mogelijk.

‘Mijn bereidheid om te trouwen en een kind te krijgen, zegt mijn familie en de samenleving dat ik voor de lange termijn in deze relatie heb geïnvesteerd’, zei ouderling Hafen. ‘Dan kunnen mijn vrouw en kinderen ook in zichzelf investeren zonder zich af te vragen of hun zelfopoffering de moeite wel waard is.’