Boodschap van het Eerste Presidium
Zij markeerden het pad dat wij moeten volgen
Lang geleden bewonderde ik op de omslag van een van de publicaties van de kerk een schitterende reproductie van een schilderij van Carl Bloch. Het tafereel dat de schilder in gedachten had en vervolgens — met meesterhand — op het canvas overbracht, stelde Elizabet, de vrouw van Zacharias voor, die Maria, de moeder van Jezus, verwelkomde. Beiden zouden ze een zoon baren — wonderbaarlijke geboorten.
De zoon van Elizabet werd bekend als Johannes de Doper. Wat geldt voor Jezus, de Zoon van Maria, geldt ook voor Johannes — er is over hun jeugdjaren maar weinig opgetekend. Slechts één zin vertelt ons alles wat wij weten van Johannes’ leven vanaf zijn geboorte tot aan zijn publieke bediening: ‘Het kind nu groeide op en werd gesterkt door de Geest. En hij vertoefde in de woestijnen tot op de dag, dat hij zich aan Israël vertoonde.’1
Johannes’ boodschap was kort. Hij predikte geloof, bekering, doop door onderdompeling en de verlening van de Heilige Geest door iemand die meer gezag bezat dan hij. ‘Ik ben de Christus niet’, zei hij tegen zijn getrouwe discipelen, ‘maar ik ben voor Hem uit gezonden.’2 ‘Ik doop u met water, doch Hij komt, die sterker is dan ik (…); die zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur.’3
Toen liet Christus zich dopen door Johannes de Doper. Later getuigde Jezus: ‘Onder hen, die uit vrouwen geboren zijn, is er niemand opgestaan, groter dan Johannes de Doper.’4
Ieder van ons heeft in de huidige wereld houvast nodig — voorbeelden om na te volgen. Johannes de Doper is voor ons een onberispelijk voorbeeld van oprechte nederigheid, omdat hij Hem die wij moeten volgen — de Heiland van de mensheid — altijd respecteerde.
Voorbeelden van geloof
Als we anderen bestuderen die op God vertrouwden en zijn leringen naleefden, fluistert de Geest ons in: ‘Laat af en weet, dat Ik God ben.’5 Wie vastbesloten zijn geboden onderhielden en op Hem vertrouwden, werden gezegend. Als wij hun voorbeeld volgen, worden wij in onze tijd ook zo gezegend. Ieder van hen wordt een voorbeeld om na te volgen.
Wij houden allemaal van het prachtige bijbelverhaal over Abraham en Isaak. Hoe verschrikkelijk moeilijk moet het voor Abraham geweest zijn om, uit gehoorzaamheid aan Gods gebod, zijn geliefde Isaak naar het land Moria mee te nemen en hem daar als brandoffer aan te bieden. Kunt u zich voorstellen hoe bezwaard hij zich voelde toen hij hout sprokkelde voor het vuur en naar de aangewezen plek reisde? Pijn moet zijn lichaam en geest geteisterd hebben toen hij Isaak vastbond en op het altaar legde.
‘Daarop strekte Abraham zijn hand uit en nam het mes om zijn zoon te slachten.’ Hoe heerlijk was vervolgens deze uitspraak en met wat een verbazing werd hij verwelkomd: ‘Strek uw hand niet uit naar de jongen en doe hem niets, want nu weet Ik, dat gij godvrezend zijt, en uw zoon, uw enige, Mij niet hebt onthouden.’6
Abraham is een voorbeeld van onvoorwaardelijke gehoorzaamheid.
Als iemand van ons het gevoel heeft dat de problemen te groot worden, laat hij of zij dan over Job lezen. Als we dat doen, denken we: als Job kon volharden en zegevieren, kan ik het ook.
Job was ‘vroom en oprecht’, hij was ‘godvrezend en wijkende van het kwaad.’7 Vroom in zijn gedrag en welvarend als hij was, moest Job een test doorstaan waaronder iedereen had kunnen bezwijken. Beroofd van zijn bezittingen, bespot door zijn vrienden, ziek, ontredderd doordat hij zijn gezin verloren was, werd hij aangespoord om te zeggen: ‘Zeg God vaarwel en sterf!’8 Hij weerstond die verleiding en verklaarde vanuit het diepst van zijn edele ziel: ‘Zie, mijn Getuige is in de hemel, mijn Pleitbezorger in den hoge.’9 ‘Ik weet dat mijn Losser leeft.’10
Job werd het voorbeeld van grenzeloos geduld. Tot de dag van vandaag schrijven we lankmoedige mensen ‘jobsgeduld’ toe. Hij is een voorbeeld dat we kunnen volgen.
Gehoorzamen en leven
De profeet Noach was ‘onder zijn tijdgenoten een rechtvaardig en onberispelijk man’ die ‘wandelde met God’.11 Hij was al jong geordend tot het priesterschap en ‘werd verkondiger van rechtschapenheid. Hij predikte het evangelie van Jezus Christus, sprak over geloof, bekering, doop en de Heilige Geest.’12 Hij waarschuwde dat er over hen die zijn boodschap hoorden en er niet naar luisterden een vloed zou komen, en toch luisterden ze niet naar hem.
Noach gehoorzaamde Gods gebod om een ark te bouwen, zodat hij met zijn familie gespaard zou blijven. Hij volgde Gods raad op om in de ark twee exemplaren van elk levend schepsel op te nemen, zodat ook die veilig zouden zijn voor de vloed.
President Spencer W. Kimball (1895–1985) heeft meer dan een halve eeuw geleden tijdens een algemene conferentie gezegd: ‘Tot dan toe was er geen teken van enige regen of een overstroming. (…) [Noachs] waarschuwingen werden als ongerijmd beschouwd. (…) Wat dwaas om een ark te bouwen op het droge terwijl de zon schijnt en het leven gewoon doorgaat! Maar de tijd verstreek. (…) De overstroming kwam. De ongehoorzamen (…) verdronken. Het wonder van de ark volgde op het geloof dat getoond werd door de bouw ervan.’13
Noach had het onwankelbare geloof om Gods geboden na te volgen. Mogen wij dat ook altijd doen. Laten wij bedenken dat de wijsheid van God de mensen soms weliswaar als dwaasheid toeschijnt, maar dat de allergrootste les die we in het sterfelijk leven kunnen leren, is dat we altijd op de goede weg zijn als we God gehoorzamen wanneer Hij spreekt.
Een voorbeeld van de ideale vrouw is Ruth. Toen Ruth aanvoelde hoe verdrietig haar schoonmoeder Noömi was, die haar twee fijne zoons had verloren, en ze misschien meevoelde met het hartzeer, de wanhoop en de eenzaamheid die haar ziel kwelden, deed Ruth een uitspraak die de klassieke verklaring van trouw is geworden: ‘Dring er bij mij niet op aan, dat ik u in de steek zou laten, door van u terug te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik heengaan; en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.’14 Wat Ruth vervolgens deed, toont aan dat ze het meende.
Door Ruths onwankelbare trouw aan Noömi, trouwde ze met Boaz waardoor zij — de buitenlandse, Moabitische bekeerling — de overgrootmoeder werd van David, en daardoor een voorouder van onze Heiland Jezus Christus.
Voorbeelden van gehoorzaamheid
Nu noem ik een machtige profeet uit het Boek van Mormon — Nephi, de zoon van Lehi en Sariah. Hij was trouw en gehoorzaam aan God, moedig en doortastend. Toen hij de moeilijke opdracht kreeg om de platen van koper bij Laban te halen, morde hij niet, maar zei: ‘Ik zal heengaan en de dingen doen die de Heer heeft geboden, want ik weet dat de Heer geen geboden aan de mensenkinderen geeft zonder een weg voor hen te bereiden, zodat zij kunnen volbrengen wat Hij hun gebiedt.’15 Misschien was het wel die moedige daad die een couplet met advies voor ons inspireerde in het lied ‘The Iron Rod’:
Nephi, ziener van weleer,
kreeg een visioen van God. (…)
Houd u vast aan de roede, de roede van ijzer;
zij is stevig, zij glanst en is solide.
De ijzeren roede is het woord van God;
dat zal ons veilig leiden.16
Nephi was een voorbeeld van vastbeslotenheid.
De lijst van voorbeelden om na te volgen zou niet compleet zijn zonder Joseph Smith, de eerste profeet van deze bedeling. Toen hij nog maar veertien was, betrad deze moedige jongeman een bos dat later heilig genoemd zou worden, en kreeg antwoord op zijn oprechte gebed.
Joseph werd meedogenloos vervolgd toen hij anderen vertelde over het heerlijke visioen dat hij in dat bos had ontvangen. Maar hoewel hij werd bespot en beschimpt, bleef hij standvastig. Hij zei: ‘Ik heb een visioen gezien; ik wist het, en ik wist dat God het wist, en ik kon het niet ontkennen, en durfde dat ook niet.’17
Stap voor stap, tegengewerkt bij bijna elke wending en toch altijd door de Heer geleid, richtte Joseph De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen op. Hij bewees zijn moed in alles wat hij deed.
Tegen het einde van zijn leven, toen hij met zijn broer Hyrum naar de gevangenis in Carthage werd gebracht, trad hij moedig de toekomst tegemoet die hij ongetwijfeld verwachtte en bezegelde zijn getuigenis met zijn bloed.
Mogen wij in onze beproevingen altijd die onversaagde moed van de profeet Joseph Smith nastreven.
Een voorbeeld van optimisme
In deze tijd hebben we ook een profeet van God — onze geliefde president Hinckley. Hij presideert tijdens de grootste groei van de kerk in onze geschiedenis — zowel numeriek als geografisch. Hij is grenzen over gegaan die nooit eerder door een president van de kerk gepasseerd zijn en heeft gesproken met bewindslieden en leden over de hele wereld. Zijn liefde voor de mensen overstijgt taal- en cultuurbarrières.
Met een profetische visie heeft hij het permanente studiefonds opgericht waardoor de armoedespiraal bij onze leden in veel gebieden van de wereld wordt doorbroken en wordt voorzien in een opleiding, zodat jonge mannen en vrouwen een goede baan kunnen krijgen. Dat geïnspireerde plan heeft het licht van de hoop ontstoken bij wie meenden tot middelmatigheid te zijn gedoemd, maar nu kans hebben op een betere toekomst.
President Hinckley heeft zich er onafgebroken voor ingezet om heilige zegeningen bij de leden van de kerk te brengen door tempels binnen ieders bereik te brengen. Hij heeft de gave om mensen van alle rangen en standen op een hoger plan te brengen, ongeacht hun geloof. Hij is een voorbeeld van onwankelbaar optimisme, en wij eren hem als profeet, ziener en openbaarder.
De unieke kwaliteiten van de mensen die ik heb genoemd, kunnen voor ons van onschatbare waarde zijn als hulp bij de problemen en de beproevingen die voor ons liggen. Ik wil dat toelichten aan de hand van wat er in de familie Pollard uit Oakland (Californië) is gebeurd.
Het geloof van een familie
Enkele jaren geleden reisde ouderling Taavili Joseph Samuel Pollard naar het zendingskantoor om zijn zending in Zimbabwe af te ronden. De auto waarin hij reed, slipte en ramde een boom. Een voorbijganger kon de collega van ouderling Pollard redden, maar ouderling Pollard zat bewusteloos klem in de auto, die in brand vloog. Ouderling Pollard kwam om. Zijn moeder was acht jaar eerder gestorven, dus zijn vader zorgde alleen voor het gezin. Een broer was op zending in West-Indië.
Toen het nieuws van ouderling Pollards dood zijn vader bereikte, belde die nederige man — die zijn vrouw al had verloren — de zoon in het zendingsgebied West-Indië op met het bericht dat zijn broer dood was. Tijdens dat telefoongesprek zongen broeder Pollard en zijn zoon, ongetwijfeld diepbedroefd: ‘Ik ben een kind van God’.18 Aan het einde van het gesprek sprak de vader een gebed uit tot zijn hemelse Vader, waarbij hij zijn dank uitsprak voor zijn zegeningen en om goddelijke troost vroeg.
Broeder Pollard vertelde later dat hij wist dat het met zijn gezin in orde zou komen, omdat ze een krachtig getuigenis van het evangelie en het heilsplan hebben.
Broeders en zusters, mogen wij, als wij op onze reis door het sterfelijk leven in deze geweldige bedeling van de volheid der tijden te maken krijgen met de beproevingen en problemen van de toekomst, denken aan deze voorbeelden die wij kunnen volgen. Mogen wij de oprechte nederigheid van Johannes de Doper hebben, de onvoorwaardelijke gehoorzaamheid van Abraham, het grenzeloze geduld van Job, het onwrikbare geloof van Noach, de onwankelbare trouw van Ruth, de vastbeslotenheid van Nephi, de onversaagde moed van de profeet Joseph Smith en het niet aflatende optimisme van president Hinckley. Het zal ons hele leven een bron van kracht voor ons zijn.
Het Voorbeeld
Mogen wij altijd geleid worden door het Voorbeeld bij uitstek, de Zoon van Maria, onze Heiland Jezus Christus — wiens leven een volmaakt voorbeeld voor ons is.
Geboren in een stal, met een kribbe als wieg, is Hij uit de hemel gekomen om als sterfelijk mens op aarde te leven en Gods koninkrijk te vestigen. Tijdens zijn aardse bediening leerde Hij de mensen de hogere wet. Zijn heerlijke evangelie heeft het denken van de wereld omgevormd. Hij zegende de zieken, liet de verlamden lopen, de blinden zien, de doven horen. Hij wekte zelfs de doden tot leven.
Wat was de reactie op zijn boodschap van barmhartigheid, zijn woorden van wijsheid, zijn levenslessen? Maar weinig mensen waardeerden Hem. Zij wasten zijn voeten. Zij hoorden zijn woord. Zij volgden zijn voorbeeld.
Er waren er ook die Hem verloochenden. Toen Pilatus vroeg: ‘Wat moet ik dan doen met Jezus, die Christus genoemd wordt?’19 riepen zij: ‘Kruisig Hem!’20 Zij bespotten Hem. Zij gaven Hem azijn te drinken. Zij hoonden Hem. Zij sloegen Hem met een riet. Zij bespuwden Hem. Zij kruisigden Hem.
Door de generaties en eeuwen heen is de boodschap van Jezus dezelfde gebleven. Tot Petrus en Andreas zei Hij aan de oever van het prachtige Meer van Galilea: ‘Komt achter Mij.’21 Filippus van weleer kreeg de oproep: ‘Volg Mij’.22 De Leviet die belastingen inde, kreeg te horen: ‘Volg Mij’23. En u en ik zullen, als we maar luisteren, diezelfde uitnodiging krijgen: ‘Volg Mij.’ Mogen wij dat allen doen, en mogen wij zo de eeuwige beloning verdienen die voorbehouden is aan hen die het pad volgen dat Hij met zijn voorbeeldige leven heeft gemarkeerd.
Voor de huisonderwijzers
Neem dit artikel eerst na gebed door. Breng het vervolgens zo dat iedereen aan de bespreking wil deelnemen. Enkele voorbeelden:
-
Laat de gezinsleden proberen om iets te tekenen wat ze niet zo goed kennen (bijvoorbeeld een kaart van een ver land, of een bijzondere bloem). Geef ze daarna een afbeelding ervan en laat ze het opnieuw tekenen. Hoeveel hebben we aan een voorbeeld? Haal president Monsons uitspraken over profeten als voorbeelden aan. Vertel iets waaruit blijkt wat u aan het voorbeeld van een profeet hebt gehad.
-
Vraag: ‘Wie volgen mensen in de huidige wereld? Wat voor eigenschappen hebben die mensen?’ Vergelijk de goede voorbeelden in het artikel met de voorbeelden van de wereld. Geef de familieleden de uitdaging om een geestelijke eigenschap van een van de voorbeeldige mannen en vrouw uit te kiezen en ernaar te streven zich die eigen te maken.
-
Als de familie jonge kinderen heeft, laat ze uw gebaren dan nadoen. Klap in uw handen, knik met uw hoofd enzovoort. Bespreek wat het inhoudt om iemands voorbeeld te volgen. Vraag de gezinsleden om goede voorbeelden te bedenken en gebruik de inhoud van het artikel om op hun antwoorden te reageren. Besluit met president Monsons getuigenis van Jezus Christus als ons grootste voorbeeld.