Artsen uit de kerk geven gezichtsvermogen

Blendina Muca had de eerste jaren van haar leven doorgebracht met een medisch probleem dat strabismus oftewel scheel kijken wordt genoemd. Na vele jaren zonder succes behandeld te zijn in haar vaderland, Albanië, kreeg ze hulp van een Amerikaanse arts die haar land bezocht in het kader van een humanitaire-hulpexcursie.

‘Ik heb al scheel gezien sinds ik klein was’, vertelt mevrouw Muca. ‘Mijn vader stuurde me naar de dokter en die gaf me druppeltjes en een bril. (…) Mijn ogen werden er niet beter, maar slechter van. Ik heb echter altijd gehoopt dat ze beter zouden worden.’

Ondanks haar beperkte gezichtsvermogen, lukte het de jonge Albanese vrouw om kleermaker van beroep te worden, een vak waarin ze uitblonk.

Toen mevrouw Muca’s zus lid van de kerk werd, ging er een deur open voor de visueel gehandicapte jonge vrouw. Bij de doop van haar zus waren humanitaire zendelingen van de kerk aanwezig. Zij nodigden mevrouw Muca uit naar een door de kerk betaalde kliniek met oogartsen, leden van de kerk, uit de Verenigde Staten, te komen.

Dokter Rick Olson, kinderoogarts aan de University of Iowa, voerde de operatie aan de ogen van mevrouw Muca uit. Vóór de operatie gingen de jonge patiënt, haar zus en enkele vrienden samen met dokter Olson in gebed.

‘De dokter vroeg God om zijn handen in staat te stellen mijn ogen te repareren,’ vertelt mevrouw Muca, ‘en dat deed Hij. Ik wist dat God een wonder tot stand had gebracht.’

Dat geschenk om te zien — het corrigeren van problemen met het gezichtsvermogen, doneren van apparatuur en verschaffen van ondersteuning voor het beheer — wordt onder auspiciën van de afdeling humanitaire diensten van de kerk aangeboden aan ontwikkelingslanden.

Dokter George Pingree, een gepensioneerde oogarts uit Salt Lake City, is voorzitter van het wereldwijde gezichtsvermogeninitiatief en vertegenwoordigt meer dan tweehonderd artsen die vrijwillig aan het programma deelnemen.

‘Over de hele wereld zijn meer dan veertig miljoen mensen blind’, legt dokter Pingree uit. ‘Velen van hen hebben grauwe of groene staar, of andere problemen met hun gezichtsvermogen die te verhelpen zijn.’

Kerkleiders en zendelingen belast met humanitaire diensten bepalen welke behoeften er in de ontwikkelingslanden bestaan, legt Dean Walker uit, manager van de grootschalige initiatieven van de afdeling humanitaire diensten.

‘Er worden verzoeken ingediend en dan plannen we een project dat in de plaatselijke behoeften voorziet’, voegt broeder Walker er aan toe. ‘Wij kunnen tien tot vijftien projecten per jaar uitvoeren — projecten waarbij we hulpverleners in de gezondheidszorg procedures en gebruiken uitleggen waarmee zij bij veel mensen het gezichtsvermogen kunnen verbeteren.’

Mevrouw Muca ziet het leven heel anders na haar geslaagde operatie. Zij legt uit: ‘Nu wil ik naar de universiteit gaan en behoeftige mensen helpen — ik wil mensen helpen zoals God mij geholpen heeft. Er gebeuren écht wonderen.’