Nieuwe vrienden vinden

Dave J. Green, Engeland (Verenigd Koninkrijk)

Enkele jaren na mijn zending verhuisde ik naar een stad waar ik niemand kende. Ik ging naar het instituut omdat ik verwachtte daar nieuwe vrienden te vinden en een begin te kunnen maken aan de omgang met andere jongvolwassenen in de omgeving, zoals ik vóór mijn zending had gedaan.

Maar ik vond het aanvankelijk moeilijk. Niemand was onaardig tegen me, maar er leek weinig te gebeuren. En soms voelde ik me een eenzame buitenstaander. Buiten de kerk vond ik echter wél snel goede vrienden.

Soms leek het makkelijker om dan maar niet naar het instituut te gaan. Ik kon van niemand een lift krijgen, dus moest ik er elke week naartoe lopen of fietsen. Ik had elders goede vrienden gevonden met dezelfde interessen. Bovendien had ik mijn eindcertificaat van het instituut al gehaald.

Maar als ik alle redenen bedacht om niet te gaan, herinnerde ik me hoeveel ik in het verleden was gegroeid door de lessen die ik had geleerd en de vriendschappen die ik in het instituut had opgedaan. Het instituut ontwikkelde mijn getuigenis en gaf mij meer begrip van het plan van de Heer voor mij. Ik besloot om er naartoe te blijven gaan, en ik ben blij dat ik dat gedaan heb. In de loop van dat jaar kreeg ik er geleidelijk goede vrienden bij in het instituut. Ik werd uitgenodigd voor allerlei gelegenheden en in de loop van de tijd raakte ik meer bij mijn medecursisten betrokken.

Het was eerst moeilijk om in een nieuwe omgeving naar het instituut te gaan, maar omdat ik toch bleef gaan, kreeg ik veel geestelijke en sociale zegeningen die ik anders niet had gehad.