Ik ga nooit meer op huisonderwijs!
Christine Francom (Californië, VS)
Mijn vijftienjarige zoon was enthousiast over de vele dingen in zijn leven — vrienden, skateboards, auto’s en zijn leerling-rijbewijs. Over zijn verantwoordelijkheden als huisonderwijzer was hij echter minder enthousiast.
Mijn hart kromp ineen toen hij op een zondag zei: ‘Huisonderwijs is zonde van mijn tijd. Ik bel mijn adviseur op en ga hem zeggen dat hij maar iemand anders moet zoeken, want ik ga nooit meer op huisonderwijs!’
Maar voordat hij de naam van zijn priesterschapadviseur in de ledenlijst van de wijk had gevonden, ging de telefoon over. Het was zijn nieuwe huisonderwijscollega, broeder Bernd Suckow, die met een zwaar Duits accent sprak.
‘Toby, ik kom je zo ophalen’, zei hij. ‘Je bent mijn nieuwe collega, en ik dacht dat we wel een paar bezoekjes konden afleggen. Is dat goed? OK. Dáág!’
Broeder Suckow was geïnspireerd om geen antwoord af te wachten, of hij ging ervan uit dat het zwijgen van de verraste Toby betekende dat hij had toegestemd. Hoe dan ook, tien minuten later werd er aangebeld. Voordat Toby iets kon zeggen, trok een opgewekte man hem naar buiten en stopte hem een setje autosleutels in handen.
‘Jij bent Toby? Aangenaam’, zei broeder Suckow. ‘Toby, het is zondag, en als beroep maak ik proefritten met auto’s. Het lijkt me niet echt goed als ik op zondag ook ga rijden, want het is mijn werk. Kun jij me uit de brand helpen? Heb je een rijbewijs? Kun jij ons naar onze huisonderwijsafspraken rijden?’
Toby’s mond viel open toen hij het nieuwste model sportwagen zag dat broeder Suckow die week aan het uitproberen was. Het drong snel tot hem door dat hij deze kans op een gedenkwaardige huisonderwijsopdracht bijna had gemist.
Toen ze enige tijd later terug waren, liet Toby broeder Suckow wat nieuwe computerapparatuur zien, en raakten ze al gauw aan de praat over de nieuwste technologische trends. Bij het weggaan zei broeder Suckow: ‘Het lijkt me goed om onze huisonderwijsbezoeken volgende week zondag af te maken. Wat vind jij, Toby?’
Toby’s broertje flapte eruit: ‘Mag ik ook op huisonderwijs?’
Toby aarzelde nooit als het weer tijd werd om met broeder Suckow op huisonderwijs te gaan. Na enkele maanden ging het hem niet meer om de leuke auto’s die hij mocht besturen. Nee, broeder Suckow was een goede vriend geworden, en Toby leerde hoe belangrijk het huisonderwijs was voor de gezinnen die ze bezochten.
Broeder Suckow en zijn vrouw, Barbara, zijn later naar Duitsland teruggekeerd. Onze ring mist hem vreselijk. Ik zal broeder Suckows goede voorbeeld van liefde voor een jongeman wiens getuigenis van huisonderwijs een zetje nodig had, nooit vergeten.