Wij spreken van Christus
Hij weet hoe ik heet
In 2007 nodigde de universiteit van Washington me uit voor een banket ter ere van hun vrouwelijke sportmensen. Ik had 44 jaar daarvoor tennis gespeeld voor de universiteit en mijn tennispartner en ik hadden in het damesdubbelspel de kampioenschappen voor de noordwestelijke staten gewonnen. Bij het banket werd ik geprezen om mijn prestatie.
Op weg naar het diner hadden mijn man en ik Lynda opgehaald, een vriendin uit onze studententijd. Zij was tevens degene die mij kennis liet maken met De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen toen ik 33 was. Samen genoten we ervan onze campus en onze oude vrienden te zien.
Maar toen ik een pakketje met naamplaatje ging halen voor het banket, zag ik tot mijn teleurstelling dat er ‘Sharon Krull’ op stond in plaats van Sherry Krull. Maakt niet uit, dacht ik, streepte Sharon door en schreef er Sherry bij. Maar de vergissing bleef zich de hele avond herhalen. Later die avond stelde de gastheer mij met de naam ‘Sharon’ voor als ontvangster van een onderscheiding. De plaquette die hij me overhandigde bevatte de fout ook.
Het was geen groot probleem, ik was dankbaar dat ik was uitgenodigd voor het banket, en de organisatoren beloofden om de plaquette te vervangen door een met de juiste naam.
De volgende dag was het paaszondag. Mijn man en ik hadden Goede Vrijdag doorgebracht in de tempel en hadden gedurende de week veel aan de laatste dagen gedacht die de Heiland op aarde had doorgebracht. Maar wat dat jaar met Pasen de meeste indruk op mij maakte, was de uitspraak die de bisschop tijdens de avondmaalsdienst deed: ‘Ik ben erg dankbaar dat de Heer weet hoe ik heet.’
Ik werd overvallen door een sterk gevoel van vreugde. Hoezeer ik de vorige avond ook genoten had, de blijdschap die ik voelde toen ik deze waarheid hoorde, woog duidelijk op tegen mijn gevoelens toen ik ‘de eer der mensen’ ontving.
Ik ben ook dankbaar dat de Heer weet hoe ik heet, maar ik vind het nóg belangrijker dat ik op drieëndertigjarige leeftijd te weten kwam hoe Hij heet. Ik zal altijd dankbaar blijven dat Lynda niet bang was om mij te beledigen door mijn naam te noemen toen twee zendelingzusters haar vroegen of ze iemand kende die ze een bezoekje konden brengen.
Door het Boek van Mormon te lezen kwam ik te weten dat de Heiland leeft, want het getuigt van Hem. En toen ik de Heiland leerde kennen en toetrad tot zijn kerk, werd ik in Hem een nieuw mens.
Mijn leven veranderde bij mijn doop en mijn bevestiging, en het veranderde opnieuw op die gedenkwaardige paasochtend toen ik een getuigenis kreeg dat mijn hemelse Vader en de Heiland werkelijk weten hoe wij heten. Ik kan nauwelijks uiting geven aan de vreugde die ik voel doordat ik mijn hemelse Vader en de Heiland ken — en weet dat Zij mij kennen.
Rechts: Greg Olsen, In zijn licht, kopiëren niet toegestaan