Uniek maar eensgezind
Voor eeuwig bij elkaar zijn begint met eensgezindheid nu.
Diana Vasquez kreeg geen kans om afscheid te nemen van haar vader. Ze wist niet dat het nodig was. Toen zij op 9 juni 2007 met haar twee broers naar school ging, leek hij in orde. Maar voordat ze thuiskwam, ging hij rusten en werd niet meer wakker.
‘Het was zo onverwachts’, zegt Diana, die toen zestien was. ‘Eerst kon ik het niet accepteren.’
Zelfs zij die weten dat een gezin voor eeuwig bedoeld is, beschouwen hun gezinsleden soms als vanzelfsprekend. Natuurlijk kunnen broertjes en zusjes je ergeren, zijn ouders en kinderen het niet altijd met elkaar eens, en lijkt het leuker om tijd door te brengen met vrienden.
Maar als het noodlot onverwacht toeslaat, zoals dat bij Diana thuis gebeurde, worden de dingen waar het echt om draait — zoals je familie — ineens veel belangrijker.
Gelukkig voor Diana’s familie werkten ze er al aan om hier en in het hiernamaals een eenheid te zijn. Door eensgezind te zijn terwijl moeilijke tijden hen uit elkaar hadden kunnen drijven, heeft ze in dit leven gemoedsrust en geluk gebracht, en ze hopen dat ze in het toekomende leven bij elkaar kunnen zijn.
Wat is eenheid?
Diana en haar familie wonen in Cusco, een stad hoog in het Andesgebergte van Peru, midden in het oude Incarijk.
In de jaren vóór de dood van haar vader, had Diana’s familie een favoriet picknickplekje gevonden bij Sacsayhuamán, de ruïnes van een oud Incafort, niet ver van waar zij woonden. De muren die de Inca’s bouwden, zijn zo sterk dat ze na meer dan vijfhonderd jaar en talloze aardbevingen nog overeind staan.
Voor Diana is haar familie net als een van die muren. Ze hebben het moeilijk gehad met wat problemen, maar ze zijn niet omgevallen.
De stenen in de muren van Sacsayhuamán hebben allemaal een andere afmeting en vorm; sommige zijn lang, sommige kort, sommige vierkant, en sommige zijn gewoon gigantisch. Maar dat elke steen anders is, verzwakt de muur niet. Met elke steen op de juiste plek, dragen ze bij tot de onderlinge samenhang. De verschillen tussen de stenen dragen er juist toe bij dat ze hun gezamenlijke doel bereiken.
Datzelfde kunnen we ook van onze onderlinge verschillen zeggen.
‘We hebben allemaal verschillende gaven en talenten’, zegt Diana. ‘We zouden ze moeten gebruiken om andere mensen te helpen’ (zie 1 Korintiërs 12).
Na de dood van Diana’s vader namen haar moeder en twee broers verschillende taken op zich, al naar gelang hun talenten en vaardigheden, maar ze werkten samen aan een gezamenlijk doel: voor elkaar zorgen. Daarbij werden hun ‘harten samengevoegd in eenheid en in liefde jegens elkaar’ (Mosiah 18:21).
President Henry B. Eyring, eerste raadgever in het Eerste Presidium, legt uit: ‘Onze hemelse Vader wil dat we innig verbonden zijn. Die eenheid van liefde is meer dan alleen een ideaal. Het is een noodzaak.’1
Hoe worden wij eensgezind?
De Inca’s gebruikten voor hun beste stenen bouwsels geen specie. Ze pasten de stenen zo nauwkeurig in elkaar dat er niet eens ruimte is om er een velletje papier tussen te steken. Die bijzonder strakke pasvorm is mogelijk omdat de bouwopzichters voor elke steen een plek zagen en inzagen hoe die in het algehele plan paste.
Als wij ons laten vormen door de grote Opzichter, kunnen we onderling en met Hem één worden.2 President Eyring zegt dat deze eenheid ontstaat als we de verbonden en verordeningen van het evangelie gehoorzamen.3
Evangelieverordeningen ontvangen en verbonden nakomen had een grote uitwerking op Diana’s familie. Diana en haar jongere broer, Emmanuel, waren de eersten die lid van de kerk werden. Vóór die tijd maakten we thuis vaak ruzie, zegt Diana. Ze wist dat haar ouders het beste wilden voor haar en haar broers, maar ze waren streng.
‘We waren eerder bang voor papa dan dat we van hem hielden’, zegt ze.
Enkele maanden na haar doop werden haar vader en oudere broer, Richard, lid van de kerk, ruim een jaar later gevolgd door haar moeder.
‘Mijn vader veranderde’, zegt Diana over haar vaders bekering. ‘Als we iets verkeerd deden, praatte hij erover met ons. We hadden minder vaak ruzie. Er was meer harmonie thuis.’
Door een verbond te sluiten om Jezus Christus te volgen, waren ze nader tot Hem en tot elkaar gekomen. Ze hadden een gezamenlijk doel: een eeuwig gezin worden. Een jaar na de doop van Diana’s moeder lieten ze zich in de tempel aan elkaar verzegelen.
‘Het was een prachtige ervaring’, zegt Diana. ‘Ik kan niet uitleggen hoe ik me voelde toen we de verzegelkamer binnenliepen en ik daar mijn ouders zag. Ik wilde niet meer weg.’
Daarna had het gezin een nog groter verlangen om de geboden te onderhouden zodat ze een eeuwig gezin konden worden. Nog geen week vóór het overlijden van Diana’s vader, gaf hij een gezinsavondles over eensgezind hun verbonden nakomen zodat ze voor altijd bij elkaar konden blijven. ‘Niemand heeft garanties voor de toekomst’, zei hij. ‘Wij moeten voorbereid zijn zodat we toch bij elkaar kunnen zijn als een van ons mocht sterven.’
Verbonden nakomen verandert harten
Diana heeft geleerd dat samenwerken om evangelieverbonden na te komen een gezin dichter tot elkaar kan brengen, en ze is dankbaar dat ze dat leerde voordat het te laat was.
Het laatste wat Diana’s vader de dag dat hij stierf tegen haar zei voordat ze naar school ging, was ‘Te quiero mucho, Dianita.’ (Ik hou heel veel van je, kleine Diana.)
Diana heeft vertrouwen in de belofte van de Heer dat haar familie later weer bij elkaar kan zijn als ze zich aan hun verbonden houden.
‘Ik heb gezien dat onze hemelse Vader ons dichter tot elkaar heeft gebracht omdat we de Heiland volgen’, zegt ze. ‘Ik moet geloven dat Hij ook zijn belofte zal houden dat we altijd samen kunnen zijn als we de geboden onderhouden.’
‘Ik weet dat onze familie eeuwig kan zijn dankzij het goddelijke plan.
‘Ik weet dat we de eeuwige heerlijkheid kunnen bereiken die onze hemelse Vader belooft. Alleen als we tot het einde toe volharden, ons hart stellen op de zaken van God, en elkaar helpen, kunnen we ons doel van een eeuwig gezin bereiken.’
Na de dood van haar vader leerde Diana Vasquez iets belangrijks over eenheid door de stenen muren in Sacsayhuamán, een vijfhonderd jaar oud Incafort in Peru.
Rechts: Diana, haar moeder, Duvalie, en haar broers, Richard en Emmanuel (boven), hebben een nauwere band gekregen door elkaar te steunen in het naleven van de geboden.
Foto’s Adam C. Olson, behalve waar anders aangegeven
Foto president Eyring Craig Dimond