Jongeren
Een hoger gezichtspunt
Als tiener ging ik vaak naar de tempel in San Diego (Californië) om me te laten dopen voor de doden. Hoewel het altijd een fijne ervaring voor me was, herinner ik me vooral één reis.
Ik was zestien en mijn jongere zusje was net twaalf geworden en maakte haar eerste doopreis mee. Omdat het haar eerste keer was, besloten we toen we klaar waren om de tempel heen te lopen.
Op het tempelterrein zijn aan één kant een paar uitzichtpunten, dus gingen we daarheen. Omdat de tempel in San Diego naast een drukke snelweg ligt, kijk je vanaf het uitzichtpunt in feite naar beneden op de snelweg.
Toen ik die dag op het hoger gelegen tempelterrein stond, kreeg ik daardoor een nieuwe visie op het leven. Ik keek neer op de wereld met zijn voorbij suizende auto’s, drukke winkelcentra en met graffiti bedekte wegwijzers.
En toen dacht ik: Daar wil je geen deel van uitmaken; dat is niet waar het leven om draait. Ik had altijd geleerd dat het doel van het leven is om terug te keren naar mijn hemelse Vader, bij Hem te wonen en te worden zoals Hij. Ik wist dat ik de wereldse zaken niet nodig had om dat doel te bereiken.
Ik keek om naar de prachtige tempel en was dankbaar dat ik het evangelie kende en dat het me die visie gaf. Ik wist dat ik te midden van de chaotische en verraderlijke wereld hoger gelegen grond had gevonden om op te staan.
Die dag in de tempel beloofde ik mijn hemelse Vader dat ik altijd aan zijn kant zou staan, en niet aan die van de wereld. Waar de wereld ons ook voor stelt, we kunnen het overwinnen door ons te houden aan de verbonden die we hebben gesloten en in heilige plaatsen te staan (zie LV 87:8).