Ik miste de gevoelens van de Geest
Victoria Mikulina (Rusland)
Op mijn zestiende deed ik een jaar lang mee aan een uitwisselingsprogramma voor leerlingen. Ik ging van mijn woonplaats in de Oekraïne naar een klein plaatsje in Arizona (VS), waar ik bij een gezin van heiligen der laatste dagen verbleef. Ik had daarvoor nog nooit van heiligen der laatste dagen gehoord.
Het uitwisselingsprogramma stond niet toe dat het gezin mij het evangelie verkondigde en ik mocht ook geen zendelingenlessen volgen. Maar ik koos ervoor om met mijn gastgezin naar de kerk te gaan en woonde alle kerkactiviteiten bij.
Ik voelde de Geest bij dat gezin en ik voelde veel liefde in de kerk. In die tijd wist ik niet dat mijn gevoelens door de Geest kwamen, maar ze raakten mijn hart.
Toen ik in de Oekraïne terug was, miste ik die gevoelens heel erg. Ik dacht er vaak aan hoe fijn het was om naar de kerk te gaan en volgens het evangelie te leven. Ik besefte wat ik miste, maar er was geen kerk en er waren geen zendelingen waar ik woonde. Ik dacht dat ik die gevoelens nooit weer zou ervaren.
Ongeveer vier jaar later klopten echter enkele zendelingen bij mij aan. Ik was zo blij dat ik ze zag. Tijdens hun werk die dag hadden ze naar de Geest geluisterd, die hen naar mijn huis had geleid. Ik ben erg dankbaar dat ze gehoorzaam waren. Al gauw daarna liet ik me dopen en bevestigen.
Inmiddels ben ik in de Stockholmtempel (Zweden) aan mijn man verzegeld, een teruggekeerde zendeling uit Rusland. En nu is er een tempel in Kiev. Wij zijn van plan die geregeld te bezoeken.
De tempel is de meest fantastische plek op aarde. Op die plek komen we dichter tot onze hemelse Vader. Ik ben erg dankbaar dat we in de tempel een van de grootste gaven van onze hemelse Vader kunnen ontvangen: als gezin voor de eeuwigheid aan elkaar verzegeld worden.
Ik ben dankbaar voor de leden in dat gezin van heiligen der laatste dagen die me hebben geholpen de Geest te voelen. Zij hebben me op een weg gezet die leidde naar een eigen gezin dat voor de eeuwigheid is verzegeld.