God de kans geven om ons te zegenen
Hoe kunnen er in een district in Argentinië met slechts een paar kleine gemeenten in minder dan vier jaar zeventien tempelhuwelijken plaatsvinden? De leiders zeggen dat het antwoord eenvoudig is: gehoorzaamheid.
Toen de familie Silva van Mendoza (Argentinië) naar Ushuaia, de meest zuidelijke stad in het land, verhuisde, vroeg de 21-jarige Gisela Silva zich af of ze haar kansen om in de tempel te trouwen had achtergelaten. Tenslotte heeft Mendoza een ring met wijken vol heiligen der laatste dagen, terwijl het geïsoleerde Ushuaia — gelegen op het eiland Tierra del Fuego — slechts zeshonderd leden verspreid over drie kleine gemeenten heeft.
‘Mijn ouders waren in de tempel getrouwd en ik wenste die zegen ook voor mijzelf: trouwen met een getrouw lid van de kerk met wie ik een eeuwig gezin kon vormen’, zegt ze. ‘Maar toen ik in Ushuaia aankwam, waren er zo weinig jongvolwassenen dat ik me afvroeg of dat zou lukken.’
Lucas Romano had dezelfde zorg als Gisela. Tijdens zijn zending in Uruguay waren zijn ouders met het gezin naar Ushaia verhuisd. Toen hij zich na zijn zending bij hen voegde, merkte hij direct dat er meer jonge alleenstaandee mannen waren dan vrouwen. Niettemin was hij vastbesloten de raad van de plaatselijke leiders te volgen en alleen met leden van de kerk uit te gaan.
Het werd gemakkelijker om die raad op te volgen toen Lucas Gisela in de kerk had ontmoet en ze zich inschreef voor Engelse lessen aan de school waar hij als leerkracht werkte. Hij liep na de lessen met haar naar huis en al gauw kregen ze verkering. Ze baden beiden over hun hechter wordende relatie en zeggen dat de bevestiging ‘regel op regel, voorschrift op voorschrift’ kwam (2 Nephi 28:30; Leer en Verbonden 98:12).
In april 2005 trouwden Lucas en Gisela voor de wet, zoals dat in Argentinië vereist is, en werden vervolgens in de Buenos Airestempel (Argentinië) aan elkaar verzegeld. Hun verzegeling was van betekenis voor de jonge leden in Ushuaia: het was het eerste van zeventien tempelhuwelijken in minder dan vier jaar.
Een geweldig succesverhaal
Hoe kunnen er in een district met slechts een paar kleine gemeenten in zo korte tijd zoveel tempelhuwelijken plaatsvinden? De plaatselijke leiders zeggen dat het antwoord eenvoudig is: gehoorzaamheid.
‘Dit is een geweldig succesverhaal’, zegt Marcelino Tossen, voormalig president van het district Ushuaia. ‘Deze jonge mensen zijn een fantastisch voorbeeld voor de leden van de kerk. Een van hun kwaliteiten is dat zij de Heer gehoorzamen, de profeten, en hun plaatselijke leiders, en dat zij de ingevingen van de Geest volgen. Die kwaliteit verenigt de jongeren hier in het district Ushuaia.’
President Tossen geeft echter toe dat de plaatselijke leiders ‘hier een tijdje in het gehele district aan gewerkt hadden’ voordat hun onderricht en advies over het belang van een tempelhuwelijk vruchten afwierp.
Roberto Ignacio Silva, president van het district Ushuaia, zegt dat het hem, toen hij in 2004 met zijn gezin in Ushuaia kwam wonen, opviel hoeveel ongehuwde teruggekeerde zendelingen en ongehuwde jonge vrouwen er waren. Zijn dochter Gisela ging deel uitmaken van die groep. Hij zei dat de jongvolwassenen het doel hadden om in de tempel te trouwen, maar wat bemoediging en sturing nodig hadden.
‘Ik vertelde hun dat we, als we een eeuwige partner wensen, niet naar iemand hoeven te zoeken die volmaakt is’, zegt president Silva. ‘Maar we moeten bidden en de Heer vragen om ons te helpen, en we moeten getrouw in de kerk blijven.’
Behalve het opvoeren van het aantal activiteiten voor jonge alleenstaanden — met onder andere haardvuuravonden en activiteiten samen met alleenstaanden uit Rio Gallegos en andere meer noordelijke steden — legden de leiders de nadruk op gebed, getrouwheid en gehoorzaamheid aan de geboden. Ze moedigden de jongvolwassenen ook aan om genoeg geloof te ontwikkelen om hun angsten te overwinnen.
We hadden niets
‘Wat de jonge mensen hier bezighoudt, is hoe ze kunnen trouwen als ze niet veel hebben’, zegt president Silva. ‘We hebben ze duidelijk gemaakt dat ze niet alles hoeven te hebben voordat ze trouwen.’
Ruth Rodríguez leerde Emanual Silva kennen toen hun beiden in februari 2006 gevraagd werd om mee te helpen met het organiseren van een jonge- alleenstaandenactiviteit voor meerdere districten in Rio Gallegos, meer dan 320 kilometer naar het noorden. De vriend die hen uitnodigde om samen te werken, hoopte dat het wat zou worden. ‘Het werkte’, zegt Emanuel, die inmiddels twee jaar terug was van een zending in het gebied Tucson (Arizona).
Toen Ruth en hij zes maanden later trouwden, hielp hun — geestelijke en materiële — voorbereiding hen om hun angst voor de toekomst te overwinnen.
‘Ik voelde de liefde van mijn Vader in de hemel en merkte dat Hij wilde dat ik een gezin zou vormen’, zegt Emanuel over de antwoorden op zijn gebeden. ‘Toen ik eenmaal een doel had gesteld, wees Hij me de weg en hielp me bij het vinden van een vrouw.’
Ruth voegt toe dat ze door hun doelen als echtpaar, waaronder hard werken om te sparen voor hun tempelreis, voorwaarts konden gaan. ‘Soms wilden we iets kopen’, zegt ze, ‘maar dan zeiden we: “nee, we moeten sparen om naar de tempel te gaan.”’
De kosten van de vliegreis naar de tempel in Buenos Aires (Argentinië) in 2006 putten hun financiële reserves volledig uit. ‘We hadden daarna niets meer’, zegt Emanuel, een bekende uitspraak onder jonggehuwden. Nu lachen hij en Ruth om die herinnering. Ze zijn dankbaar dat ze zich die ‘mooie ervaring’ van een verzegeling in de tempel konden permitteren — een ervaring die nog heel veel voor hen betekent.
‘We kunnen allerlei zorgen bedenken als we over ons huwelijk nadenken’, zegt Ruth. ‘Hoe moet het met alles wat ons nog ontbreekt? Hoe moet het met onze financiën? En als we kinderen willen grootbrengen? Maar als we gehoorzaam zijn aan het woord van de Heer, naar de tempel gaan en aan ons gezin beginnen, hoeven we ons geen zorgen te maken. De Heer zal ons op volkomen onverwachte wijze zegenen.’
Je kunt niet alles plannen
Toen Ezequiel Agustín Frau in het begin van 2006 werkeloos werd, was hij bijna twee jaar terug van zijn zending in Colombia. Hij was nog alleen, maar dacht dat zijn toekomstige vrouw niet in Ushuaia te vinden was. Hij besloot naar de tempel te gaan om leiding te krijgen.
‘Ik wilde meer contact met de Heilige Geest, de wil van God voor mij ontdekken en inspiratie ontvangen’, zegt hij. ‘De tempel hielp me daarbij.’
Toen hij na een driedaagse busreis van 3.200 kilometer Buenos Aires bereikte, ging hij bij vrienden en daarna bij een familielid logeren en bezocht de tempel veelvuldig. Na enkele weken raakte Ezequiels geld op en overwoog hij naar Ushuaia terug te keren. Maar een plaatselijke bisschop vond een baantje voor hem en hij besloot nog te blijven.
Kort daarna ontmoette Ezequiel een jonge vrouw, Marina Mas, op een kerkactiviteit. Ze konden goed met elkaar praten en hij voelde zich al snel op zijn gemak bij haar. Toen hij Marina weer zag tijdens een bijeenkomst voor jonge alleenstaanden zei ze iets wat indruk op hem maakte.
Ezequiel herinnert zich dat Marina in een gesprek over doelen zei: ‘We moeten leven op het niveau van de soort persoon met wie we willen trouwen.’
Marina had ook gebeden om een goede partner te vinden. Ze kende veel jonge mannen maar was onmiddellijk onder de indruk van Ezequiels geestelijke instelling.
Een gemeenschappelijke vriend hielp Ezequiel om een woning te vinden die dichter bij zijn werk was — het was tot dan toe drie uur met de bus. Het bleek dat zijn nieuwe apartement — in een stad van dertien miljoen mensen — slechts twee straten van het huis van Marina verwijderd was.
‘Ik had niet gepland om twee straten van haar huis af te gaan wonen’, herinnert hij zich. ‘Ik wist niet eens waar ze woonde.’
Zo dichtbij wonen stelde Ezequiel ruimschoots in de gelegenheid om Marina te bezoeken, en haar familie verwelkomde hem hartelijk. De samenloop van omstandigheden was een antwoord op zijn gebeden.
Ze gingen samen uit en begonnen al spoedig plannen te maken voor een gezamenlijke toekomst. Nadat ze in het najaar van 2006 in de tempel getrouwd waren, verhuisden ze naar Ushuaia.
‘We begrijpen niet altijd welke visie onze Vader in de hemel heeft en we kunnen niet alles plannen’, zegt Ezequiel terugblikkend. ‘Maar we kunnen wel gehoorzaam zijn en Hem de kans geven om ons te zegenen.’
Een gezin hebben is fijn
President Tossen zegt dat een van de grootste zegeningen van de tempelhuwelijken die Ushuaia ten deel valt, is dat ‘de dag in aantocht is waarop de kerk geleid zal worden door kinderen van het verbond. Het evangelie zal zich hier dan verspreiden en de Heer zal de kerk zegenen’— zoals Hij ook getrouwe echtparen zegent die in de tempel trouwen.
‘Toen ik klein was en onze leiders over het huwelijk spraken, waren het altijd vrolijke verhalen’, zegt Ruth Silva. Ze beseft dat ‘nog lang en gelukkig’ veel moeite vergt, ‘maar ik denk wel dat die verhalen klopten. De grootste zegen van ons tempelhuwelijk is het geluk dat ik voel door de kennis dat we als een eeuwig gezin verenigd zijn.’
Mede door haar voorbeeld liet haar vader zich in 2008 dopen en nam hij zijn gezin mee naar de tempel, waar ze een jaar later aan elkaar verzegeld werden.
‘De zegen waarvan ik het meest geniet, naast het grootbrengen van mijn kinderen met het evangelie, is de vreugde en vrede in mijn hart doordat ik gewillig was om de reddende verordening van het eeuwig huwelijk te ontvangen’, zegt Lucas Romano. ‘Dat gevoel van geluk wordt iedere keer hernieuwd als ik bij mijn vrouw en kinderen ben. Het groeit steeds, als een sneeuwbal. Iedere dag ben ik de Heer nog dankbaarder dat ik ben getrouwd en een gezin gevormd heb.’
Marina Frau zegt: ‘Een gezin hebben is zo fijn! Het is soms moeilijk omdat er nog veel te leren valt, maar het is ook heel fijn.’
Buenos Aires
Ushuaia
‘De grootste zegen van ons tempelhuwelijk is het geluk dat ik voel door de kennis dat we als een eeuwig gezin verenigd zijn’, zegt Ruth Silva, op de foto midden rechts met haar man, Emanuel, en hun dochter, Banira. Boven: Ezequiel en Marina Frau met hun dochter, Ailín. Onder: Lucas en Gisela Romano, met hun kinderen, Benjamín en Rebeca.
‘Ik vertelde hun dat we, als we een eeuwige partner wensen, niet naar iemand hoeven te zoeken die volmaakt is. Maar we moeten bidden en de Heer vragen om ons te helpen, en we moeten getrouw in de kerk blijven’, zei Roberto Ignacio Silva, president van het district Ushuaia, tegen de jongvolwassenen. Velen van hen (foto hierboven) hebben die raad ter harte genomen en zijn in de Buenos Airestempel (Argentinië) getrouwd.
Foto Buenos Airestempel (Argentinië) Néstor Curbelo; kaart Mountain High Maps © 1993 Digital Wisdom, Inc.
Foto’s Michael R. Morris, tenzij anders aangegeven; achtergrond © iStockphoto
Top: foto Gabriel J. Paredes; foto president Hinckley Drake Busath