Bij mijn besluit blijven

Elena Ogneva Anderson (Utah, VS)

Toen ik 21 werd, kreeg ik ingevingen om op zending te gaan. Ik had nooit plannen gemaakt voor een zending, dus waren deze gedachten onverwacht. Mijn priesterschapsleider moedigde me aan om erover te bidden en dat deed ik.

Mijn antwoord was heel duidelijk: ik wist dat God wilde dat ik op zending ging. Aanvankelijk was ik enthousiast om op zending te gaan, maar het was veel moeilijker dan ik had voorzien.

Mijn baas begreep niet waarom ik anderhalf jaar weg zou gaan en wilde me geen vrije tijd geven om me daarop voor te bereiden. Hij gaf me een ultimatum: ‘Werk of werk niet. Het is jouw keus.’ Hoe zorgwekkend het ook was om de laatste weken voor mijn zending niet te werken, ik besloot daar weg te gaan.

Voldoen aan de medische vereisten was ook ingewikkeld. Mijn dokter in mijn vaderland, Rusland, had de medische documenten van de kerk voor een zending nog nooit gezien en weigerde ze te ondertekenen.

Door dergelijke obstakels vroeg ik me af of ik echt de juiste keuze had gedaan. Ik stond verscheidene keren op het punt om van gedachte te veranderen. Maar op die momenten van twijfel herinnerde ik mij het antwoord dat ik op mijn gebed had gekregen en was ik in staat om bij mijn besluit te blijven. Uiteindelijk vond ik oplossingen voor deze obstakels en voor andere moeilijkheden die ik tegenkwam.

Ik werd naar het zendingsgebied St.-Petersburg (Rusland) geroepen. De eerste maanden in het zendingsveld waren niet makkelijk. Maar door wat ik geleerd had, toen ik om moest gaan met de obstakels die op mijn pad kwamen toen ik me voorbereidde om te dienen, was ik in staat om de moeilijkheden van mijn zending aan te pakken. Van mijn zending — en van de problemen bij de voorbereiding op mijn zending — leerde ik dat ik moeilijke dingen met de hulp van de Heer toch kan doen.