Alleen maar niet alleen
Waar je ook woont, soms voel je je anders dan andere mensen. Wanneer dat gebeurt, moet je vooral je doelen voor ogen houden en het goede doen.
De achttienjarige Juan Cabrera uit Cuenca (Ecuador) weet wat het is om anders te zijn. Hij is een van slechts een handjevol leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in een stad van om en nabij een half miljoen mensen, en de druk om aan verleidingen toe te geven is behoorlijk groot. Maar Juan weet dat er een bron van kracht bestaat die groter is dan welke verleiding dan ook.
Leren je doelen voor ogen te houden
Juans ouders leerden hem als kind de normen te volgen die hem tot zegen zijn. Die hebben hem geholpen om zijn talenten te ontwikkelen. ‘Van jongs af aan stelde ik doelen in het jeugdwerk en in de jongemannen om muziekinstrumenten te leren spelen’, legt hij uit. ‘Ik speel viool, fluit, piano en nu ook gitaar. De gitaar vind ik nog het leukst.’
Juan heeft zich ook persoonlijke doelen gesteld aan de hand van Mijn plicht jegens God vervullen. In de loop der jaren heeft hij aan taekwondo, zwemmen en turnen gedaan. Hij was zelfs lid van het hardloopteam van zijn school.
‘Ik leer graag. Daarom ben ik altijd de uitdaging aangegaan om een nieuw instrument of sport onder de knie te krijgen, om iets nieuws te leren’, zegt hij.
Die doelen waren tevens onderdeel van een groter doel. ‘Alles wat ik heb gedaan, alles wat ik heb geleerd, alle lichamelijke voorbereiding, alle doelen die ik heb gesteld — alles was gericht op mijn doel om op zending te gaan’, legt hij uit. ‘En op zending gaan is weer onderdeel van nog een doel: in de tempel verzegeld worden en een goede echtgenoot worden.’
Nee leren zeggen
Zelfs met al die doelen voor ogen weet Juan dat het niet gemakkelijk is om de juiste koers te houden. Een paar jaar geleden trok hij zich enorm op aan de oudere jongemannen in zijn wijk. Maar de meesten van hen zijn verhuisd of behoren inmiddels tot het ouderlingenquorum. Daardoor bleven er voor Juan maar weinig vrienden in de kerk over om hem op moeilijke momenten te steunen. Op die momenten zocht Juan kracht bij zijn ouders en de andere gezinsleden — en bij zijn hemelse Vader.
‘Je voelt je soms een beetje alleen omdat je andere normen hebt, anders leeft, anders met mensen omgaat en andere dingen in het leven zoekt. ‘Maar in werkelijkheid’, voegt Juan vastberaden toe, ‘sta je er nooit alleen voor. Bidden kan altijd, en we kunnen altijd dichter tot onze hemelse Vader komen. Ik heb altijd gebeden om de kracht om het goede te doen en om de moed om het tegen mijn vrienden te zeggen wanneer ze verkeerde dingen doen.
‘En weet je wat?’ gaat hij verder. ‘Mijn vrienden zeggen wel eens dat ze mijn voorbeeld en de kracht die ik toon om nee te zeggen bewonderen.’
Pal staan
Sommige verleidingen op Juans pad waren gemakkelijk te weerstaan. Hij kon gemakkelijk nee zeggen toen een vriend hem alcohol aanbood. Dat was een duidelijke overtreding van de geboden.
‘Maar bij tijd en wijle zijn de verleidingen subtieler’, legt Juan uit. ‘Volgens de Schriften komen ze soms in vermomming [zie Matteüs 7:15]. De verleidingen lijken soms niet erg omdat er schijnbaar geen specifiek gebod mee overtreden wordt. Juist dan moet je bidden om alert te zijn op wat er gaande is zodat je niet in de war raakt. De Geest heeft me er vele malen op gewezen dat iets niet goed is of op mensen die me willen overhalen om iets slechts te doen.’
Nu Juan zich op zijn zending voorbereidt, heeft hij enkele nieuwe vrienden in de kerk gemaakt die hem steunen.
‘Ik ben nu ook een voorbeeld voor andere jongeren, en dat is een zegen voor mij’, zegt hij. ‘Daardoor begrijp ik beter dat alle inspanningen om sterk en trouw te blijven de moeite waard zijn.’
Helemaal boven: Juan met de rest van het gezin. Boven: een van de vier rivieren die door Cuenca stromen.
Foto’s Joshua J. Perkey