Ανάπτυξη σε γόνιμο έδαφος: πιστοί νέοι στηνΟυγκάντα
Η Σίντυ Σμιθ έζησε στην Ουγκάντα όταν ο σύζυγός της εργαζόταν εκεί και τώρα διαμένουν στη Γιούτα των Η.Π.Α.
Καθώς αποδέχονται και ζουν το Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού, οι νέοι στην Ουγκάντα βλέπουν την πίστη και την ελπίδα να αυξάνει γύρω τους.
Στην καρδιά τής ανατολικής Αφρικής, η όμορφη χώρα τής Ουγκάντας έχει ευλογηθεί με κυματιστούς λόφους όπου φυτρώνουν ζαχαροκάλαμα και μπανανιές — και νέους ανθρώπους έτοιμους να αποδεχθούν και να ζήσουν το Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού.
Ο πρώτος πάσσαλος στην Ουγκάντα οργανώθηκε το 2010. Η Εκκλησία αναπτύσσεται γρήγορα, με πολλούς νέους άνδρες και νέες γυναίκες σε κάθε τομέα και κλάδο.
Θέτοντας ένα πρότυπο, γενόμενοι ένα παράδειγμα
Οι νέες γυναίκες σε έναν τομέα εμπνεύστηκαν από τις διδασκαλίες τής αδελφής Ιλέιν Ντάλτον, γενικής προέδρου Νέων Γυναικών, ως προς την αρετή: «Τώρα είναι ο καιρός για την καθεμία από εμάς να σηκωθούμε και να σηκώσουμε ψηλά ένα λάβαρο στον κόσμο, καλώντας για μια επιστροφή στην αρετή».1 Oι νέες γυναίκες σκαρφάλωσαν στην κορυφή ενός λόφου που δέσποζε στην πόλη και ύψωσαν χρυσά λάβαρα που συμβόλιζαν την υπόσχεσή τους να είναι παραδείγματα αρετής. Τραγούδησαν μαζί «Απ’ το βουνό ψηλά» (Ύμνοι και παιδικά τραγούδια, σελ. 30).
Αυτές οι νέες γυναίκες ύψωσαν τα προσωπικά πρότυπά τους χρηστότητας. Η υπακοή τους έχει ενδυναμώσει τις μαρτυρίες τους και επηρεάσει άλλους. Η αδελφή Ντάλτον έχει πει: «Ποτέ μην υποτιμάτε τη δύναμη τής χρηστής επιρροής σας».2 Και όπως ένα λάβαρο, το παράδειγμα αυτών των νέων γυναικών είναι ορατό σε όλο τον κόσμο.
Σάντρα
Όπως πολλές νέες γυναίκες στην Ουγκάντα, η Σάντρα περπατά περισσότερο από ενάμισι χιλιόμετρο για να πάει στην εκκλησία, βοηθά να καθαρίσουν το οίκημα συγκεντρώσεων τις Παρασκευές και παρευρίσκεται στο σεμινάριο τα Σάββατα. Στη διάρκεια τής εβδομάδας, σηκώνεται πριν από τις 5 το πρωί για να διαβάσει τα σχολικά βιβλία και στη συνέχεια πηγαίνει με τα πόδια στο σχολείο και επιστρέφει σπίτι μετά τις 6 το απόγευμα. Έχασε έναν χρόνο στο σχολείο εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών, όμως αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της με θετική στάση: «Το Ευαγγέλιο με βοήθησε πραγματικά να παραμείνω ακλόνητη και αμετακίνητη».
Η Σάντρα είναι το μοναδικό μέλος τής Εκκλησίας στο σπίτι της, όμως οι γονείς της στηρίζουν την υπηρέτησή της στην Εκκλησία, όπως να προσφέρουν τη βοήθειά τους όταν ο τομέας καθάρισε την περιοχή που ανήκε σε ένα τοπικό ορφανοτροφείο. Η οικογένειά της βλέπει πώς το Ευαγγέλιο τη βοήθησε να είναι δυνατή, ακόμα κι όταν αντιμετωπίζει άλυτα προβλήματα. Όταν συλλογίζεται την πηγή εκείνης τής δύναμης, η Σάντρα λέει: «Όταν πηγαίνω στην εκκλησία, αισθάνομαι σαν να φοράω την πανοπλία τού Θεού» (βλέπε Προς Εφεσίους 6:11–17).
Μία πιο πρόσφατα νεοφώτιστη, η Σούζαν, αγαπά την Εκκλησία. Με καταγωγή από το Νότιο Σουδάν, η οικογένειά της διέφυγε τις κακουχίες και ευλογήθηκε να δεχθεί τους ιεραπόστολους στην Ουγκάντα. Ως πρόσφυγας, βρήκε ειρήνη και προστασία στο Ευαγγέλιο. Τις Κυριακές έφερνε τα μικρότερα αδελφάκια της στην εκκλησία, όπως και περίπου 10 άλλα παιδιά που δεν είναι μέλη τής Εκκλησίας. Μετά τον απροσδόκητο θάνατο ενός μέλους τής οικογένειας, επέστρεψε στο Νότιο Σουδάν, όπου περιμένει να ιδρυθεί η Εκκλησία στην περιοχή της. Τόσο η Σούζαν, όσο και η Σάντρα αντιμετωπίζουν δυσκολίες, όμως βασίζονται στον Θεό και απολαμβάνουν τους καρπούς από το να ζουν το Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού (βλέπε Άλμα 32:6–8, 43).
Η θυσία για να υπηρετήσουν ιεραποστολή
Οι νέοι άνδρες στην Ουγκάντα αρχίζουν να παίζουν ποδόσφαιρο από μικρά αγόρια, χρησιμοποιώντας σφιχτά δεμένα κλαδιά αντί για μπάλα. Από πολύ μικρός ο Ντένις είχε ταλέντο για το άθλημα και στο γυμνάσιο τού δόθηκε μια υποτροφία να παίξει για την ομάδα τους. Όταν τελείωσε το γυμνάσιο, μία επαγγελματική ομάδα τού πρόσφερε χρήματα και στέγη. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, όμως ο Ντένις ήξερε ότι αυτό μάλλον θα παρεμβαλλόταν στα σχέδιά του να πάει ιεραποστολή αργότερα εκείνη τη χρονιά.
Ντένις
Η επιθυμία τού Ντένις να κάνει αυτό που ήθελε από εκείνον ο Επουράνιος Πατέρας του ήταν τόσο δυνατή, ώστε δεν ήθελε καν να μπει στον πειρασμό να παραμείνει στην ομάδα όταν θα έφθανε ο καιρός να υπηρετήσει ιεραποστολή. Πολλοί άνθρωποι αμφισβήτησαν την επιλογή του, όμως ο Ντένις είναι βέβαιος ότι πήρε τη σωστή απόφαση—για τον εαυτό του και τους άλλους. «Οι δύο μικροί αδελφοί μου και η μικρή αδελφή μου μόλις βαπτίστηκαν», λέει. «Ποτέ δεν πίστευα ότι η αδελφή μου θα άκουγε το Ευαγγέλιο. Όταν βλέπω να κάνει θαύματα στην οικογένειά μου ο Θεός, αισθάνομαι μια λαμπρή ελπίδα για το μέλλον μου».
Στον τομέα τού Ντένις οι νέοι άνδρες μελετούν το Να κηρύττετε το Ευαγγέλιό μου κάθε εβδομάδα. Έχουν γίνει σαν μια ομάδα, εργαζόμενοι στενά με τους ιεραπόστολους πλήρους απασχόλησης και φέρνοντας φίλους στις συγκεντρώσεις Κυριακής και σε άλλες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων αγώνων μπάσκετ και ποδοσφαίρου στη διάρκεια τής εβδομάδας. Οι ιερείς έχουν βαπτίσει φίλους και άλλους που βοήθησαν στη διδασκαλία με τους ιεραπόστολους. Μέσα σε μερικά χρόνια, αυτή η ομάδα νέων ανδρών έχει ενδυναμώσει όλο τον τομέα και τέσσερις από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου τού Ντένις, έλαβαν κλήσεις για την Ιεραποστολή Ναϊρόμπι τής Κένυας.
Ακολούθησαν τη συμβουλή τού Πρεσβύτερου Ντέιβιντ Μπέντναρ τής Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων να «γίνετε ιεραπόστολοι πολύ πριν υποβάλετε τα χαρτιά σας για ιεραποστολή».3 Αυτό το έκαναν εργαζόμενοι μαζί ως απαρτία, μία ομάδα καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη.
Και οι τέσσερις ιεραπόστολοι υπερνίκησαν δυσκολίες, ώστε να υπηρετήσουν. Ο Γουίλμπερφορς εξηγεί: «Είχα σχεδόν χάσει την ελπίδα μου να πάω ιεραποστολή [εξαιτίας τού κόστους], όμως τότε διάβασα το Κατά Ματθαίον 6:19–20: ‘Μη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς επάνω στη γη… αλλά, θησαυρίζετε στον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό’. Έτσι, με την επιμέλεια και τη δέσμευσή μου, κατόρθωσα να πετύχω τον στόχο μου να υπηρετήσω μια πλήρους απασχόλησης ιεραποστολή. Μου αρέσει η ιεραποστολική υπηρέτηση. Τίποτα δεν είναι καλύτερο από το να επιζητούμε πρώτα το βασίλειο των ουρανών».
Ελπίδα για το μέλλον
Οι νέοι τής Ουγκάντας βοηθούν στην οικοδόμηση τού βασιλείου τού Θεού εδώ, με μεγάλη ελπίδα για το μέλλον. Μολονότι δεν υπάρχει ναός στην ανατολική Αφρική, οι νέοι προσβλέπουν τον καιρό εκείνο όπου θα παντρευτούν σε έναν μακρινό ναό. Μία δραστηριότητα πασσάλου επικεντρώθηκε στην προετοιμασία για την είσοδο στον ναό και, τελικά, ένα μέλος τής προεδρίας πασσάλου έδωσε τη μαρτυρία του: «Ο Θεός σάς αγαπά. Είστε το μέλλον τής Εκκλησίας στην Ουγκάντα». Αυτοί οι ενάρετοι νέοι έχουν ήδη μεγάλη επιρροή.
Οι νέοι άνδρες και γυναίκες τής Ουγκάντα θυσιάζουν τα πράγματα τού κόσμου για ευλογίες οι οποίες θα διαρκέσουν παντοτινά. Έχουν φυτέψει τον σπόρο τής πίστης και τον γαλουχούν με φροντίδα (βλέπε Άλμα 32:33–37). Όπως ένα δέντρο κατάφορτο με καρπούς (βλέπε Άλμα 32:42), οι νέοι μοιράζονται τη χαρά τού Ευαγγελίου σε τούτη τη γόνιμη γη.
Άνω τμήμα: Νέοι παρευρίσκονται σε εστιακή συγκέντρωση πασσάλου.
Επάνω: Η Σούζαν (κέντρο), πρόσφυγας στην Ουγκάντα, βρήκε ειρήνη στο Ευαγγέλιο και έφερε τα αδέλφια της και άλλα παιδιά στην εκκλησία.
Κέντρο: Οι νέες γυναίκες αυτού τού τομέα απολαμβάνουν να εργάζονται στο Προσωπική Πρόοδος.
Δεξιά: Ο Ντένις απέρριψε την ευκαιρία να είναι μέλος μιας επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου για να μπορέσει να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Ο ίδιος και οι άλλοι νέοι άνδρες στην απαρτία των ιερέων του, θυσίασαν και υπερνίκησαν δυσκολίες για να υπηρετήσουν ιεραποστολές.
Φωτογραφίες υπό Σίντυ Σμιθ