Een God van wonderen de Slowaakse leden in Sheffield
De priesterschapsleiders, zendelingen, de wijkraad en de leden die in Sheffield (Engeland) samenwerkten om echte groei te bevorderen, werden rijkelijk gezegend.
Tijdens een indrukwekkende toespraak aan gelovigen stelde de profeet Mormon de eenvoudige vraag: ‘Zijn wonderen opgehouden?’ Hij gaf meteen het antwoord: ‘Zie, ik zeg u: neen’ (Moroni 7:29).
Daarna legde hij uit hoe het grote heilswerk in de laatste dagen zal worden volbracht. Hij bleef stilstaan bij het verband en de wisselwerking tussen de Heilige Geest, het werk van engelen, onze gebeden, ons geloof en de wonderen van de Heer (zie Moroni 7:33–37, 48).
Overal in de Schriften herinneren de profeten ons eraan dat God dezelfde is gisteren, heden en voor eeuwig (zie 3 Nephi 24:6; LV 20:12). Als wij ons best doen om het gebod te gehoorzamen om ‘heen [te gaan] in de gehele wereld […] dopende in de naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest (LV 68:8), is het belangrijk dat we de volgende beginselen bestuderen en onthouden:
-
God verandert niet.
-
God is een God van wonderen.
-
Gods grootste wonder is om het eeuwig heil van zijn kinderen tot stand te brengen.
-
God verricht wonderen volgens ons geloof, dat wij door onze werken laten zien.
-
De Heilige Geest speelt een belangrijke rol bij bekering.
Bereid op te offeren
Toen ik in het gebied Europa werkzaam was, was het mij vergund te zien dat deze beginselen in Sheffield (Engeland) werden nageleefd, waardoor er een wonder kon gebeuren. Eind 2008 boog bisschop Mark Dundon van de wijk Sheffield 1 zich over de vraag wat hij kon doen om zijn wijk uit te breiden. In een instructiebijeenkomst voor leidinggevenden had zijn ringpresident aan de bisschoppen gevraagd: ‘Wat zijn jullie bereid op te offeren om succes in het zendingswerk te krijgen?’ Van wat zijn leiders bisschop Dundon hadden uitgelegd, wist hij dat een goede wijkzendingsleider noodzaak was, een goed functioneerde wijkraad essentieel en dat luisteren naar de ingevingen van de Geest van cruciaal belang was.
Na veel overpeinzing en gebed gebruikte bisschop Dundon zijn priesterschapssleutels en volgde de ingevingen van de Geest om zijn twee raadgevers, Gregory Nettleship en Robert McEwen, te ontheffen. Daarna riep bisschop Dundon broeder Nettleship als wijkzendingsleider en broeder McEwen als assistent-wijkzendingsleider. De leden van de bisschap hadden een hechte band, dus vonden ze deze verandering niet makkelijk. Maar bisschop Dundon wist dat hij in dit geval de juiste beslissing had genomen. Beide raadgevers aanvaardden hun nieuwe roeping ootmoedig.
De bisschop ging met zijn nieuwe wijkzendingsleiders en wijkraad in gebed, maakte plannen en stelde doelen om de wijk uit te breiden. Door hun plannen uit te voeren, kregen ze veel succes. Er kwamen steeds meer nieuwe leden bij en er werden steeds meer mensen actief in de kerk. De leidinggevenden in de wijk hadden er echter geen idee van dat hun geloof en ijver beloond zouden worden op een manier die ze niet voor mogelijk hadden gehouden.
Door liefde geraakt
In maart 2011 spraken een jonge zendeling en zijn collega mensen in de straten van Sheffield aan. Ouderling Nicholas Pass zag een echtpaar voorbijkomen en had sterk het gevoel dat hij met hen moest praten. Ouderling Pass en zijn collega haalden het echtpaar rennend in. Het werd een moeilijk gesprek omdat het echtpaar uit Slowakije kwam en geen Engels sprak, maar een vriend die erbij was, tolkte voor hen. De zendelingen gebruikten afbeeldingen tijdens hun les op straat over het eerste visioen en de boodschap van de herstelling. Daarna maakten de zendelingen een afspraak om hen thuis les te geven.
Ludovit Kandrac, de vader van het gezin, begon het Boek van Mormon te lezen. Kort daarna stopte hij met roken. In elke les maakten de zendelingen van verschillende tolken gebruik en leerden zelfs een beetje Slowaaks. Op 14 mei 2011 lieten Ludovit, een van zijn dochters en twee andere familieleden zich dopen.
Tijdens de doopdienst gaf broeder Kandrac zijn getuigenis. Met een tolk naast hem, vertelde hij hoe hij de zendelingen had ontmoet. Toen hij ouderling Pass en zijn collega in het stadscentrum van Sheffield voorbijliep, kreeg hij een warm gevoel van binnen. Hij schoof het gevoel opzij en liep door, maar toen hij naar de zendelingen omkeek, werd hij geraakt door de vriendelijke manier waarop de zendelingen mensen aanspraken. Hoewel broeder Kandrac ze wilde benaderen, bleef hij toch doorlopen. Het verbaasde hem dat de zendelingen even later naar hem toe kwamen rennen.
Samen met een ander gezin uit Slowakije dat een jaar eerder lid van de kerk was geworden, luidden deze dopelingen een hedendaags bekeringswonder in onder de Slowaakse bevolking in Sheffield (Engeland). Deze nieuwe leden kwamen elke week naar de kerk en namen andere familieleden en vrienden mee. Ze lieten de zendelingen op bezoek komen en nodigden anderen in hun gemeenschap uit om naar het evangelie te komen luisteren.
Ouderling Pass en zijn nieuwe collega, ouderling Joseph McKay, kwamen vaak langs bij die gezinnen. Ze gaven hen les, hielpen hen en waren hen tot zegen. Het was een wonderbaarlijke tijd waarin de onderzoekers, bekeerlingen, zendelingen, leidinggevenden in de wijk en in de ring, en de leden allemaal onderwezen, leerden en gaven van de Geest ontvingen.
‘Wees bij hen en versterk hen’
In de zomer en herfst van 2011 werden er nog meer Slowaken lid van de kerk. Door het groeiende aantal werd het moeilijk voor de leden om vervoer van en naar de kerk te blijven regelen. Een paar weken lang liepen de Slowaakse leden acht kilometer heen en terug naar de kerk om zondagsbijeenkomsten in een onbekende taal bij te wonen.
In september 2011 kreeg Sheffield een nieuw ringpresidium en werd bisschop Dundon de nieuwe ringpresident. Een maand later werd er een haardvuuravond met Slowaakse tolken gehouden.
President Dundon zat op het podium en kreeg de ingeving dat er een Slowaakse groep moest worden gevormd, die bij de wijk Sheffield 1 zou horen maar die in een gebouw in de Slowaakse buurt bijeen zou komen. Al gauw vond men een geschikte plek om te huren. Op 11 december 2011 werden de eerste bijeenkomsten in het nieuwe gebouw gehouden. De leidinggevenden van de wijk Sheffield 1 waren optimistisch. Ze hoopten op vijftig aanwezigen. Maar in plaats daarvan kwamen er 84 mensen, onder wie 63 Slowaken.
Na de functiewisselingen in de ring Sheffield werd Robert McEwen de bisschop van de wijk Sheffield 1. Broeder Nettleship bleef wijkzendingsleider. Op aanwijzing van de bisschop hebben de wijkzendingsleider en de wijkraad de wijk geweldig geholpen om ‘bij [de Slowaakse leden] te zijn en hen te versterken’ (LV 20:53).
In de wijkraad werden onder meer de volgende onderwerpen besproken: in de behoeften van de nieuwe leden voorzien, hen helpen om actief met wijkactiviteiten mee te doen, hen in het evangelie onderwijzen en taalbarrières doorbreken. De raadsleden vastten en baden om goddelijke hulp en werkten hard. Ze bezochten de nieuwe leden en gingen met de voltijdzendelingen naar afspraken. Ze regelden vervoer. Ze bestelden kerkmateriaal in het Slowaaks. Ze namen de pasgedoopte leden mee naar de tempel om zich te laten dopen voor de doden.
Leidinggevenden van de wijk organiseerden ook een dienstbetoonproject voor Kerstmis. Wijkleden zamelden geld, speelgoed, kleding en andere geschenken in. De avond vóór kerstmis brachten ze grote tassen met eten voor het kerstdiner naar de Slowaakse leden en andere gezinnen binnen de grenzen van de wijk.
De oude en de nieuwe leden begrepen elkaars taal vaak niet, maar ze voelden allemaal de warmte van de taal van oprechte liefde. De leden en onderzoekers kregen een sterk gevoel van vreugde, geluk en enthousiasme.
In het daaropvolgende jaar ontwikkelde deze kleine groep zich tot een sterke unit en lieten hele gezinnen zich in de kerk dopen. Er werden vaders tot het Aäronisch en Melchizedeks priesterschap geordend, er werden zoons tot het Aäronisch priesterschap geordend, er kwamen meer dan twintig kinderen naar het jeugdwerk en ruim 25 jongeren naar de wekelijkse jongemannen- en jongevrouwenlessen. De Heer stuurde er een voltijdzendeling uit Tsjechië naartoe die de taal sprak en steun bood aan de groep. Tegelijkertijd verwezen deze gezinnen familieleden in hun vaderland door.
Een God van wonderen
Waarom gebeurde dit? Omdat God niet is opgehouden een God van wonderen te zijn. Omdat hardwerkende zendelingen op zoek waren naar mensen die klaar waren voor het evangelie. Omdat de ringpresident en bisschop in geloof handelden en de leiding van de Heilige Geest volgden. Omdat een wijkraad taken op zich nam en samenwerkte. Omdat leden de taal der liefde leerden en op de uitnodiging van hun leidinggevenden ingingen, en omdat ze geloof en vertrouwen hadden in Gods woorden: ‘Ik ben een God van wonderen; en ik zal de wereld tonen dat ik dezelfde ben, gisteren, heden en tot in de eeuwigheid’ (2 Nephi 27:23).
Dit succes hoeft niet alleen voor de leden in Sheffield te zijn weggelegd. Deze gebeurtenis herinnert ons aan de beloften van de profeten en kan ons geloof en verlangen vergroten om een werktuig in Gods handen te zijn door de mensen om ons heen tot Christus uit te nodigen. Als wij dat doen, kan de Heer ons zegenen met mogelijkheden om mensen te onderrichten, te heractiveren en te verzorgen. Dan zien we de bewijzen dat Hij nog steeds een God van wonderen is.
Links: ouderlingen Nicholas Pass en Joseph McKay (onderste inzet) hadden een geweldige tijd met hun onderwijs aan Slowaakse leden en onderzoekers. Die tijd begon toen de zendelingen Ludovit Kandrac en zijn vrouw (beiden in de bovenste inzet) in de voetgangerszone van Fargate in Sheffield aanspraken.
Het zendingswerk van bisschop Mark Dundon (inzet boven), wijkzendingsleiders en de wijkraad werd beloond op een manier die ze niet voor mogelijk hadden gehouden nadat tientallen Slowaken lid van de kerk waren geworden en ’s zondags acht kilometer heen en terug over Darnell Road (links) naar de kerk liepen.
Rechts: Faro Dunka, de Slowaakse groepsleider in Sheffield, heet mensen welkom in de avondmaalsdienst. De groep werd in maart 2013 een wijk. Inzet bovenaan: Leidinggevenden van de wijk Sheffield 1 in de wijkraad. Inzet onderaan: Een zuster spreekt in de avondmaalsdienst.
Foto’s Abigail Pegg