Gedreven door geloof

Maggi Earl

De auteur woont in North Carolina (VS).

Ik zal nooit vergeten dat ik in de Amerikaanse staat Nebraska over het terrein liep waar jaren geleden pioniers in Winter Quarters hadden gewoond. Ik had het gevoel dat het heilige grond was. Het leek wel of ik een buitentempel bezocht.

Ik kreeg tranen in mijn ogen en begon wat wazig te kijken. Ik zag een standbeeld maar kon de figuren niet ontwaren. Toen ik mijn tranen had weggeveegd, zag ik een man en een vrouw met een van rouw vertrokken gezicht. Toen ik dichterbij ging kijken, zag ik aan hun voeten een kind in een graf liggen.

Ik werd door veel verschillende emoties overmand: verdriet, boosheid, dankbaarheid en vreugde. Ik wilde het verdriet van die heiligen wegnemen, maar tegelijkertijd was ik dankbaar voor de offers die zij zich voor het evangelie hadden getroost.

Door mijn bezoek aan Winter Quarters zag ik in dat onze hemelse Vader het evangelie aan zijn kinderen geeft en hen vervolgens toestaat om te kiezen wat ze ermee willen doen. De ouders van die baby hadden een makkelijkere koers kunnen kiezen. Om de profeet te volgen en het evangelie na te leven moesten deze pioniers doorzetten, zelfs al betekende dit dat ze onderweg hun kind moesten begraven. Maar ze kozen voor het evangelie en aanvaardden de moeilijkheden die ze vervolgens doormaakten. Ik kwam tot de conclusie dat de toewijding van de heiligen aan het evangelie, en hun vastberadenheid om door te zetten, gedreven werden door geloof en hoop — hoop op een zonnige toekomst, en het geloof dat de Heer hen kende en hun verdriet kon verlichten.