2015
Zijn belofte van altijd
April 2015


Zijn belofte van altijd

Robyn Casper (Utah, VS)

drawing of a broken bike

Illustraties Bradley H. Clark

Toen ik tijdens de avondmaalsdienst nadacht over het gebed voor het brood, bleven de woorden door mijn hoofd malen: ‘opdat zij zijn Geest altijd bij zich mogen hebben’ (Moroni 4:3; LV 20:77).

‘Altijd’, werd er gezegd — niet alleen maar op bepaalde momenten. Hoe komt het dan dat mijn man en ik een paar maanden daarvoor geen ingeving hadden gekregen om onze elfjarige zoon te beschermen voordat hij op de fiets door een auto werd aangereden en om het leven kwam? Waarom zou onze hemelse Vader niet ‘altijd’ over ons waken en ons waarschuwen?

Ik had in het jeugdwerk geleerd en geloofde ook dat de Heilige Geest ons zou beschermen. Hij zou de stille, zachte stem gebruiken om over ons te waken, ons te leiden en ons voor gevaar te waarschuwen. Die gedachte hield me sinds de dood van Ben bezig. Ik miste hem heel erg en mijn hart snakte naar vrede en begrip.

Waar was mijn waarschuwende stem? Waar was de Heilige Geest? Ik dacht dat we ons best deden om rechtschapen te zijn. We betaalden onze tiende, gingen trouw naar de kerk en deden wat er van ons werd gevraagd. We waren verre van volmaakt, maar we hielden gezinsavond en deden onze Schriftstudie. We deden ons best.

Met die gedachten zat ik inmiddels in een ZHV-les toen de leerkracht een verhaal van een naast familielid vertelde. Terwijl het familielid voor een stoplicht wachtte, kreeg ze het sterke gevoel dat ze moest blijven staan waar ze was toen het licht op groen sprong. Ze gaf gehoor aan de ingeving en nog geen tel later denderde er over de kruising een grote vrachtwagen die door rood was gereden. Had ze die stem niet gehoord en gehoorzaamd, dan hadden zij en haar kinderen gewond of zelfs dood kunnen zijn.

Dat verhaal kwam hard bij me aan, maar terwijl ik met tranen in de ogen van mijn stoel wilde opstaan en het lokaal uitlopen, kwam er een enorm gevoel van troost over me. Ik kreeg het rustige gevoel dat de Heilige Geest toch bij me was geweest. In mijn geval was Hij er niet als waarschuwende stem maar als Trooster.

Vanaf het moment van Bens ongeluk had ik kracht gevoeld die de mijne te boven ging en voelde ik me door de liefde van mijn hemelse Vader getroost. Ik begreep niet altijd waarom bepaalde dingen gebeuren, maar ik had zijn liefde nooit in twijfel getrokken.

Ik geloof stellig dat God alle dingen begrijpt en me nooit zonder troost zal laten. De Heilige Geest speelt vele rollen in ons leven. Hij kan ons beschermen, maar ook leidt Hij ons, troost Hij ons, onderwijst Hij ons en schenkt Hij ons inzicht en andere zegeningen.

Ik weet nu dat onze hemelse Vader echt zijn beloften nakomt. Hij is ‘altijd’ bij mij geweest.