Zing je lievelingslofzang
Angela Olsen Center, (Ohio, VS)
Illustraties Bradley H. Clark
Ik had zojuist het leven aan onze dochter, Rebekah, geschonken. De weeën waren hevig geweest, en ik was volkomen afgemat.
Toen ik Rebekah in mijn armen kreeg, had ik sterk het gevoel dat ik mijn lievelingslofzang, ‘Ik ben een kind van God’ (Lofzangen, nr. 195) moest zingen. Aanvankelijk was mijn reactie: ‘Nee, ik ben te moe. Ik zing het later wel voor haar.’ Maar toen kwam de gedachte weer bij me op. Dus hoewel ik doodmoe was, begon ik het eerste couplet te zingen. Mijn man en mijn moeder vielen in.
Toen we klaar waren met zingen, merkte ik een bijzonder gevoel op in de kamer. Zelfs bij de arts, die tot dat moment professioneel en zelfs enigszins afstandelijk was geweest, stroomden de tranen over de wangen. Ze bedankte ons voor het prachtige lied. Ze zei dat ze zich in alle jaren dat ze baby’s ter wereld had gebracht nog nooit zo had gevoeld als op dat moment.
Ik dacht daar over na en vroeg me af of het een goed idee was een opname van het lied op te zoeken en die aan haar te geven. Maar jammer genoeg kreeg ik het druk en dacht ik er niet meer aan.
En toen brak de dag van mijn nacontrole aan. Toen de arts binnenkwam, klaarde haar gezicht op en ze sloeg haar armen om me heen. Ze zei dat ze het lied maar niet uit haar gedachten had kunnen zetten, en dat ze zelfs had geprobeerd om de muziek op het internet te vinden, zodat ze het voor haar gezin kon zingen. Op dat moment herinnerde de Heilige Geest me eraan dat ik een opname van de muziek voor haar had moeten bemachtigen. Ik beloofde haar dat ik de muziek binnen een week langs zou brengen.
Die avond bad ik om hulp met het uitzoeken van het arrangement van het lied dat voor haar het beste zou zijn. De volgende middag bestelde ik een cd met het lied. Toen die enkele dagen later in de post kwam, kon ik niet wachten om hem aan haar te geven.
Ze was er erg blij mee en bedankte me voor het geschenk. Ze zei dat ze niet zeker wist waarom, maar dat ze het erg belangrijk vond om haar gezin het lied te laten horen. Tijdens ons gesprek vertelde ik haar niet alleen dat het mijn lievelingslied is, maar gaf ik ook mijn getuigenis van de eenvoudige waarheden die er in staan.
Toen ik die dag naar huis reed, voelde ik de liefde van mijn hemelse Vader voor een van zijn dochters: mijn arts. Hij kent haar, Hij heeft haar lief en Hij wil dat zij begrijpt dat ook zij ooit kan terugkeren om weer bij Hem te wonen.