Jongeren
Sarah voor iemand anders
De auteur woont in Utah (VS).
Ik vond het altijd moeilijk om voor mijn geloof uit te komen bij een simpele vraag als ‘Waarom drink je geen koffie?’ Ik maakte me er vroeger dan vanaf met antwoorden als ‘Het is me te bitter’ of ‘Ik vind het niet lekker.’
Waarom voelde ik me opgelaten? Waarom was ik zo bang om voor mijn geloof uit te komen? Nu ik daar aan terugdenk, weet ik niet precies waar ik bang voor was. Maar ik weet nog wel precies wanneer ik er niet meer omheen draaide.
Op een dag kondigde onze leerkracht Engels op de middelbare school aan dat we naar een aflevering van een tv-programma gingen kijken waarvan ik wist dat ik dat eigenlijk niet moest doen. Terwijl andere leerlingen enthousiast reageerden, stak mijn klasgenoot Sarah haar hand op en vroeg of ze de klas uit mocht.
De leerkracht vroeg waarom en Sarah antwoordde gewoon: ‘Omdat ik mormoon ben en geen programma’s kijk waarin gevloekt wordt.’
Haar moed om tegenover de klas voor haar overtuiging uit te komen, was bewonderenswaardig. Dankzij Sarah stond ik ook op en wachtte buiten de klas met een zuiver geweten tot het programma was afgelopen.
Ik ben er blijvend door veranderd. Ik begon mijn geloof uit te leggen in plaats van het onderwerp te mijden. Ik kreeg er meer zelfvertrouwen door en deed nog enthousiaster mee met kerk- en schoolactiviteiten.
Ik heb Sarah nooit verteld hoeveel haar voorbeeld voor me betekende, maar ik probeer haar voorbeeld van zelfvertrouwen wel te volgen. Ik besef nu dat je je absoluut niet hoeft te schamen om lid van Gods geweldige, heilige kerk te zijn. Ik hoop dat ik door mijn voorbeeld Sarah voor iemand anders kan zijn.