Verdedigsters van de Proclamatie over het gezin
Bonnie L. Oscarson
Algemeen jongevrouwenpresidente
Laten we bijdragen aan de opbouw van Gods koninkrijk door moedig pal te staan en het huwelijk, het ouderschap en het gezin te verdedigen.
Het is me een voorrecht en genoegen om deel van deze geweldige bijeenkomst van meisjes en vrouwen uit te maken. Wat een zegen om vanavond in eenheid en liefde samen te zijn.
Onlangs las ik het verhaal van Marie Madeline Cardon. Samen met haar familie ontving zij de boodschap van het herstelde evangelie van Jezus Christus van de eerste zendelingen die in 1850 naar Italië gezonden waren. Ze was een jonge vrouw van zeventien of achttien jaar toen ze zich lieten dopen. Toen het gezin op een zondag een eredienst in hun huis hoog in de Alpen in Noord-Italië hielden, omsingelde een bende boze mannen, waaronder enkele plaatselijke predikanten, het huis en begon te schreeuwen en te roepen dat de zendelingen naar buiten moesten komen. Ik denk niet dat ze de boodschap van het evangelie wilden horen — ze wilden hen kwaad doen. De jonge Marie ging naar buiten om met de bende te praten.
Ze gingen door met hun gemene geschreeuw en eisten dat de zendelingen naar buiten zouden komen. Marie hief haar Bijbel op en gebood ze weg te gaan. Ze zei dat de ouderlingen onder haar bescherming stonden en dat ze hen geen greintje kwaad mochten doen. Luister naar haar woorden: ‘Ze waren allemaal verbijsterd. […] God was bij mij. Hij legde die woorden in mijn mond; anders had ik ze niet kunnen uitspreken. Het was stil, onmiddellijk. Die hele groep woeste mannen stond hulpeloos voor een zwak, bevend, maar onverschrokken meisje.’ De predikanten vroegen de bende om weg te gaan en dat deden ze stilletjes, met schaamte, angst en spijt. De kleine kudde vervolgde haar dienst in vrede.1
Kun je je die dappere jonge vrouw voorstellen? Op dezelfde leeftijd als velen van jullie weerstond ze een bende en verdedigde ze haar nieuwe geloof met moed en overtuiging!
Zusters, slechts weinigen van ons zullen met een boze bende te maken krijgen, maar er is in deze wereld wel een oorlog gaande waarbij onze meest dierbare en fundamentele leerstellingen aangevallen worden. Ik doel specifiek op de leer van het gezin. De heiligheid en de essentiële doeleinden van het gezin worden over de hele linie in twijfel getrokken, bekritiseerd en aangevallen.
Toen president Gordon B. Hinckley twintig jaar geleden voor het eerst ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ voorlas, waren we dankbaar voor de helderheid, eenvoud en waarheid van dit geopenbaarde document en waardeerden het. Maar we beseften toen niet hoe hard we die fundamentele verklaring nu nodig zouden hebben. Zij verschaft ons de criteria waarmee we iedere nieuwe wind van werelds dogma kunnen toetsen, die via de media, internet, wetenschappers, tv en films, en zelfs wetgevers tot ons komt. De proclamatie over het gezin is onze maatstaf geworden om de filosofieën van de wereld te toetsen, en ik getuig dat de beginselen die in die verklaring worden uiteengezet nu evenzeer waar zijn als toen zij ons bijna twintig jaar geleden door een profeet van God werden gegeven.
Mag ik iets noemen wat voor de hand ligt? Het leven gaat zelden volgens plan en we zijn ons er goed van bewust dat niet alle vrouwen meemaken wat er in de proclamatie staat. Toch is het van belang om het patroon van de Heer te begrijpen en erin te onderwijzen, en zo goed mogelijk naar de verwezenlijking van dat patroon te streven.
Ieder van ons heeft een rol in het plan en ieder van ons is even belangrijk in de ogen van de Heer. We moeten bedenken dat een liefhebbende hemelse Vader zich bewust is van onze rechtschapen verlangens en dat Hij zijn belofte zal vervullen dat hun die hun verbonden getrouw nakomen niets onthouden zal worden. Onze hemelse Vader heeft een zending en een plan voor ieder van ons, maar Hij heeft ook zijn eigen tijdschema. Een van de moeilijkste dingen in dit leven is geloof te hebben in de timing van de Heer. Het is verstandig om een alternatief plan in gedachte te hebben dat ons in staat stelt onze verbonden na te komen en liefdevolle, rechtschapen vrouwen te zijn die het koninkrijk van God opbouwen ongeacht hoe ons leven uitpakt. We moeten onze dochters leren om naar het ideaal toe te werken maar rekening te houden met eventualiteiten.
In dit twintigste jubileumjaar van de proclamatie over het gezin wil ik ons, vrouwen van de kerk, allemaal een uitdaging geven om verdedigsters van ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ te worden. Net zoals Marie Madeline Cardon de zendelingen en haar nieuwe geloof moedig verdedigde, zo moeten wij de geopenbaarde leer van het huwelijk, het gezin, de goddelijke rol van de man en de vrouw en het belang van ons huis als heilige plek moedig verdedigen — zelfs als de wereld ons toeschreeuwt dat die beginselen verouderd, beperkend of niet meer relevant zijn. Iedere vrouw, ongeacht haar huwelijkse staat of aantal kinderen, kan een verdedigster zijn van het plan van de Heer zoals dat in de proclamatie over het gezin beschreven is. Als dat het plan van de Heer is dan zou het ook ons plan moeten zijn.
In de proclamatie worden drie beginselen besproken die volgens mij vooral standvastige verdedigsters behoeven. Het eerste is het huwelijk tussen een man en een vrouw. In de Schriften lezen we: ‘Evenwel is de man niet zonder de vrouw, en de vrouw niet zonder de man, in de Heere.’2 Wil men de volheid van de zegeningen van het priesterschap ontvangen, dan moeten een man en vrouw in het huis van de Heer verzegeld worden, in rechtschapenheid samenwerken en trouw aan hun verbonden blijven. Dat is het plan van de Heer voor zijn kinderen en geen enkele openbare verhandeling of mate van kritiek kan veranderen wat de Heer heeft gesproken. We moeten het voorbeeld in het rechtschapen huwelijk blijven geven, naar die zegen streven en geloof hebben als het lang duurt. Laten we verdedigsters zijn van het huwelijk zoals de Heer het heeft ingesteld en tegelijkertijd liefde en mededogen tonen voor hen die andere ideeën hebben.
Het volgende beginsel dat u met verdedigende stem meer aanzien kunt geven is de goddelijke rol van moeders en vaders. Wij leren onze kinderen maar al te graag om hoge doelen te stellen. We willen er zeker van zijn dat onze dochters weten dat ze het vermogen hebben om veel te bereiken en te worden wat ze willen zijn. We hopen dat ze van leren houden, zich ontwikkelen, hun talenten ontplooien en misschien zelfs de volgende Marie Curie of Eliza R. Snow worden.
Leren we onze zoons en dochters ook dat er geen grotere eer, geen verhevener titel en geen belangrijker rol is dan die van moeder of vader? Ik hoop dat wij, als we onze kinderen aanmoedigen om naar het beste in dit leven te streven, hun ook leren om de rol die moeders en vaders in het plan van onze hemelse Vader spelen te eren en waarderen.
Onze jongste dochter, Abby, kreeg een unieke kans om zich als verdedigster van de moederrol op te werpen. Op een goede dag kreeg ze bericht van de school van haar kinderen dat ze op school carrièrepresentaties hadden. De ouders werd gevraagd om zich aan te melden als ze naar school wilden komen om de kinderen over hun baan te vertellen, en Abby kreeg het idee om zich aan te melden en over het moederschap te vertellen. Ze hoorde niets meer van de school en toen de carrièredag naderbij kwam, belde ze uiteindelijk de school op omdat ze dacht dat ze haar aanmelding misschien waren kwijtgeraakt. De organisatoren informeerden hier en daar en vonden twee leerkrachten bereid om Abby aan het eind van de carrièredag in hun klas haar verhaal te laten doen.
Tijdens een hele leuke presentatie leerde Abby de kinderen onder andere dat ze als moeder zo’n beetje een expert moest zijn in medische kwesties, psychologie, godsdienst, onderwijs, muziek, literatuur, kunst, versieren, kapsels, vervoer, sport, kookkunst en nog veel meer. De kinderen waren onder de indruk. Tot slot liet ze de kinderen hun moeder eren door een briefje te schrijven waarin ze haar bedankten voor de vele liefdediensten die ze dagelijks van haar ontvingen. Abby meende dat de kinderen hun moeder in een nieuw licht zagen en begrepen dat moeder of vader zijn heel waardevol was. Ze heeft zich dit jaar opnieuw voor de carrièredag aangemeld en werd voor zes klassen uitgenodigd.
Abby zegt over haar ervaring: ‘Ik denk dat een kind in deze wereld gauw het gevoel kan krijgen dat ouder zijn een tweederangsbaan is of soms zelfs een noodzakelijk kwaad. Ik wil dat ieder kind het gevoel heeft dat het de hoogste prioriteit van zijn ouders is. En als ik ze vertel hoe belangrijk het voor mij is om een ouder te zijn, gaan ze daardoor misschien beseffen wat hun ouders allemaal voor ze doen en waarom.’
Onze geliefde profeet, president Thomas S. Monson, is een prachtig voorbeeld in het eren van de vrouw en van het moederschap, vooral ten opzichte van zijn eigen moeder. Met betrekking tot onze aardse moeders heeft hij gezegd: ‘Moge ieder van ons deze waarheid goed onthouden: men kan niet zijn moeder vergeten en God gedenken. Men kan niet zijn moeder gedenken en God vergeten. Waarom? Omdat die twee heilige personen, God en [onze aardse] moeder, partners in de schepping, in liefde, in opoffering, in dienstbaarheid, als één zijn.’3
Het laatste beginsel dat we moeten verdedigen is de heiligheid van ons huis. We moeten iets waar vaak geringschattend over wordt gedaan, meer aanzien geven. Ik bedoel dat we van ons huis een thuis kunnen maken. Wij allen, vrouwen, mannen, jongeren, kinderen, alleen of getrouwd, kunnen ons best doen om een thuis te creëren. We moeten van ons huis een thuis maken dat orde, bescherming, heiligheid en veiligheid biedt. Ons huis moet een plek zijn waar de Geest van de Heer overvloedig wordt gevoeld en waar de Schriften en het evangelie worden bestudeerd, onderwezen en nageleefd. Wat zou de wereld er anders uitzien als iedereen zichzelf beschouwde als de maker van een rechtschapen thuis. Laten we ons thuis verdedigen als een plek die slechts voor de tempel in heiligheid onderdoet.
Zusters, ik ben dankbaar dat ik een vrouw in deze laatste dagen ben. We hebben kansen en mogelijkheden die geen enkele andere generatie vrouwen in de wereld heeft gehad. Laten we bijdragen aan de opbouw van Gods koninkrijk door moedig pal te staan en het huwelijk, het ouderschap en het gezin te verdedigen. Het is belangrijk voor de Heer dat we moedige, standvastige, onwrikbare strijdsters zijn, die zijn plan verdedigen en de komende generaties over zijn waarheden leren.
Ik geef u mijn getuigenis dat onze hemelse Vader leeft en van ieder van ons houdt. Zijn Zoon, Jezus Christus, is onze Heiland en Verlosser. Daarvan getuig ik, in de naam van Jezus Christus. Amen.