Je weet dat het waar is!
Henry (Hank) Brown, Utah (VS)
Illustratie Allen Garns
Op een dag was ik aan het werk in een warenhuis in Oakland (Californië, VS) toen er een vriendin van me langskwam en me voor het avondeten uitnodigde. Ze zei dat er ook twee mormoonse zendelingen zouden komen.
Na het eten zetten de zendelingen een klein flanelbord neer en begonnen me vragen te stellen. Ik raakte een beetje geïrriteerd. Ik wilde alleen naar ze luisteren en dan vertrekken.
Maar aan het eind van het gesprek schoof een jonge zendeling uit Utah zijn stoel dichterbij, keek me in de ogen, gaf me een boek-van-mormon en gaf zijn getuigenis. Hij zei dat hij wist dat de kerk waar was en dat ik dat ook te weten kon komen door het boek te lezen. Toen citeerde hij Moroni 10:4 en zei dat als ik het God met een oprecht hart en een eerlijke bedoeling zou vragen, Hij de waarheid van het boek door de macht van de Heilige Geest aan mij bekend zou maken.
De week daarop las ik verscheidene hoofdstukken en kwamen we weer bij mijn vriendin samen. Na ons derde gesprek voltooide de zendeling uit Utah zijn zending en keerde naar huis terug.
Ik bleef iedere avond lezen en bidden, en vroeg of het boek waar was. Op een avond na mijn gebed kroop ik in bed en las nog een paar hoofdstukken. Plosteling hoorde ik een stem zes simpele woorden zeggen: ‘Je weet dat het waar is!’
Ik had de Geest nog nooit tot mij horen spreken. Maar ik wist nu dat God me kende en van me hield. Ik was zo emotioneel dat ik mijn tranen niet kon onderdrukken. Ik wist dat ik lid moest worden van de Kerk van Jezus Christus. Ik begreep ook hoe de jonge zendeling uit Utah kon zeggen dat hij wist dat de kerk waar was.
Ik werd lid van de kerk en trouwde later in de Oaklandtempel met een mooie jonge vrouw. We kregen acht kinderen en woonden 33 jaar in Californië voordat we naar Utah verhuisden.
Een paar jaar geleden was onze jongste dochter zich op een zending aan het voorbereiden en ze vroeg me of ik ooit had geprobeerd om met de jonge zendeling die me had onderwezen in contact te komen.
‘Ik heb door de jaren heen wel aan hem gedacht’, antwoordde ik, ‘maar ik zou niet weten hoe ik hem moet vinden.’
Binnen tien minuten was ze terug en zei: ‘Dit is zijn telefoonnummer.’
Toen ik hem te pakken kreeg, hadden we een lang gesprek. Hij vroeg om mijn e-mailadres zodat hij me alles kon vertellen over zijn leven. In zijn e-mail de volgende dag schreef hij dat al veertig jaar geen lid van de kerk meer was, en hij hoopte dat ik niet teleurgesteld was.
‘Hoe kan ik teleurgesteld zijn?’ schreef ik terug. ‘Je hebt mijn leven veranderd!’
We schreven elkaar nog vaker en besloten toen tot een afspraak. Al gauw reed ik naar zijn huis, hij liet me binnen en stelde me aan zijn vrouw voor. We spraken over het verleden en ik vroeg hem of hij een boek-van-Mormon had. Hij ging naar boven en kwam met het Boek van Mormon terug. Ik nam het boek aan, keek hem in de ogen, gaf het boek weer aan hem en zei: ‘Ik weet dat dit boek waar is! Als je Moroni 10:4 leest en erover bidt, kun je ook een getuigenis van de waarheid krijgen.’
De maanden daarop las hij, bad en bekeerde hij zich. Spoedig daarna doopte zijn zoon van achttien hem en mocht ik hem bevestigen.
Ik weet dat mijn dochter geïnspireerd was om die vraag te stellen en ik weet dat onze hemelse Vader ons beiden op een hereniging na 45 jaar heeft voorbereid. Ik heb de kracht van het Boek van Mormon ontdekt. Ik heb ook geleerd dat je iemand die van de kerk is afgedwaald nooit op moet geven.