Het kleine flesje stilte
De auteur woont in Utah (VS).
Waarom gaf opa een leeg flesje aan Gage?
‘Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u’ (Johannes 14:27).
Gage staarde naar het lege oude flesje en keerde het om in zijn handen. Het was klein en groen en er zat een kurk op. Hij had het na zijn doop van opa Russell gekregen.
‘Wat is het?’ vroeg Gage. ‘Ik weet dat het een flesje is, maar er zit niets in.’
‘O, maar het is vol’, zei opa.
Gage schudde het flesje. ‘Het lijkt me toch leeg.’
Opa lachte. Hij trok de kurk eruit en hield het flesje bij Gages oor. ‘Hoor je het?’ fluisterde hij.
‘Hoor ik wat?’ fluisterde Gage.
Opa glimlachte. ‘De stilte’, zei hij. Hij stopte de kurk terug in het flesje. ‘Stilte is tegenwoordig moeilijk te vinden. Stilte is net een geneesmiddel en elke druppel ervan is zo kostbaar als goud.’
Gage bedankte opa en nam het rare geschenk mee naar huis. Maar hij dacht er niet meer over na.
Een paar weken later overleed oom Vince. Na de begrafenis kwamen een heleboel familieleden bij Gage thuis in de woonkamer bijeen. Gage vluchtte naar zijn kamer en sloot de deur. Hij hoorde de gedempte stemmen van zijn ouders en familieleden in de gang.
Gage zag het oude groene flesje op zijn bureau en pakte het op. Hij keerde het om in zijn handen. Opa had gezegd dat stilte net een geneesmiddel was. Gage had na de begrafenis van oom Vince wat gemoedsrust en troost nodig.
Hij trok de kurk uit het flesje en keerde het om. Hij deed alsof hij er stilte uit liet lopen. Hij wist dat het niet echt met stilte gevuld was. Maar hij wist dat hij wat stilte nodig had om zich dicht bij God te voelen.
Hij voelde de tranen opkomen. Oom Vince was er niet meer — geen leuke grappen of worstelpartijtjes meer. Gages hart deed pijn; hij miste hem.
En toen voelde Gage in de stilte van zijn hart een warm gevoel dat de pijn verzachtte. Hij herinnerde zich dat oom Vince niet voor altijd weg was; hij was gewoon naar de volgende wereld verhuisd. Dankzij Jezus Christus en het heilsplan blijft niemand dood. Gage wist dat hij oom Vince op een dag zou weerzien.
Hij hield het flesje in zijn handen en voelde zich rustig vanbinnen. Hij wist dat hij zich zo voelde door de Heilige Geest en niet door het flesje. Het flesje had hem eraan herinnerd om stil te zijn, zodat hij de Heilige Geest kon voelen. Hij stopte de kurk terug in het flesje en zette het neer.
Toen ging hij terug naar de woonkamer om bij zijn familie te zijn. Hij kon de gemoedsrust en troost van de Heilige Geest zelfs buiten zijn stille kamer bij zich hebben.