Financiën: havermout, brood, rijst en bonen

Anoniem, Hawaï (VS)

De doctoraatsstudie van mijn man was erg duur geweest en dus hoopten we op een baan waarmee we onze schulden konden afbetalen. We kregen enkele aanbiedingen maar de beste leek ons de baan als hoogleraar in Hawaï. In het contract stond echter een lager salaris dan we hadden afgesproken. We kregen te horen dat er nieuwe richtlijnen waren en dat onderhandelen niet mogelijk was. We hadden een goed gevoel bij deze nieuwe baan, dus we ondertekenden het contract.

We hielden van Hawaï, mijn man hield van zijn baan en we waren een gezegend gezin van zeven. Alles leek goed te gaan met het terugbetalen van onze studielening tot de kredietmaatschappij meldde dat onze rente zou stijgen van 3 procent naar 14 procent. We wezen erop dat we altijd op tijd hadden betaald en dat we zo al een groot deel van onze schuld hadden ingelost. Maar de maatschappij was onvermurwbaar.

Om te beginnen verdeelden we onze uitstaande schuld over meerdere kredietkaarten waarvoor op korte termijn geen rente verschuldigd was. Daarna begonnen we te besparen op onze uitgaven. We snoeiden drastisch in ons gezinsbudget voor voedsel, kleding en luiers. We leefden van onze voedselvoorraad. Elke ochtend aten we havermout, elke middag aten we zelfgebakken brood en elke avond aten we rijst en bonen. Er was geen geld voor luxeproducten zoals boter, verse melk of vruchtensap. We betaalden eerst onze tiende en onze vaste kosten en al de rest van ons salaris ging naar het afbetalen van onze schulden.

Zes maanden later hadden we 90 procent van onze schuld afbetaald! De Heer had ons salaris op wonderbaarlijke wijze vermenigvuldigd. We konden de overige schuld snel aflossen en daarvoor waren we erg dankbaar. Mijn dochter denkt met afschuw terug aan de tijd dat ze elke ochtend havermout moest eten, maar ik weet dat we financieel en materieel gezegend werden door het betalen van onze tiende en door onze gehoorzaamheid aan de profeet.