Kleine kinderen en het avondmaal
De auteur woont in Utah (VS).
Onze kleine kinderen voelden aan dat het avondmaal belangrijk voor ons was. We hadden meer kunnen doen om ze te laten inzien dat het ook voor hen belangrijk was.
Hebt u zich ooit afgevraagd waarom we ongedoopte kinderen van het avondmaal laten nemen? Is het alleen maar om het onvermijdelijke gekrakeel te voorkomen wanneer ze een stukje brood willen? Is het alleen maar om de verordening soepeler te laten verlopen, alleen maar om ze zoet te houden?
Ik denk het niet. Ik geloof dat er meer achter zit. Dat geloof ik omdat Jezus Christus volgens mij met ‘allen’ ook echt allen bedoelt. En wanneer Hij tot een menigte spreekt, sluit Hij niemand buiten.
Toen de herrezen Heiland het avondmaal onder zijn volk in Amerika instelde, beklemtoonde Hij dat de verordening bijzondere betekenis had voor wie gedoopt waren.1 Toch gebood Hij zijn discipelen om het avondmaal ‘aan de menigte te geven’.2 In die menigte waren ook ‘kleine kinderen’.3
Wanneer priesterschapsdragers tegenwoordig de avondmaalsgebeden opzeggen, vragen zij onze hemelse Vader het brood en het water te zegenen en te heiligen ‘voor de zielen van allen’ die ervan nemen of drinken.4 Allen. Iedereen die ervan neemt — ook kleine kinderen.
Als kinderen deze zinnebeelden bij het nemen van het brood en het water tot zegen voor hun reine ziel ontvangen, moet er een manier zijn om ze betekenis in die verordening te laten vinden.
Met dit inzicht kijk ik terug op de periode dat mijn kinderen klein waren. Het lukte mijn vrouw en mij aardig om ze tijdens de bediening van het avondmaal stil te houden. Ik denk dat ze aanvoelden dat het avondmaal belangrijk voor ons was. Maar we hadden meer kunnen doen om ze te laten inzien dat het ook voor hen belangrijk was.
Wat hadden we kunnen doen? We hadden kunnen bedenken dat kleine kinderen in staat zijn zich aan de beloften in het avondmaalsgebed te houden. Ze kunnen op hun eigen kleine maar veelzeggende manier begrijpen wat het betekent om Jezus ‘altijd indachtig te zijn’. Ze kunnen beloven ‘zijn geboden te onderhouden’. Ze kunnen zelfs tonen dat ze ‘gewillig zijn de naam van [Christus] op zich te nemen’, in het besef dat ze dat voorrecht spoedig met hun doop en bevestiging zullen hebben.5
Maar het hernieuwen van verbonden dan? Kerkleiders hebben gezegd dat we bij het avondmaal alle verbonden hernieuwen die we met de Heer gesloten hebben.6 Kleine kinderen hebben geen verbonden om te hernieuwen.
Ik denk weer terug aan de periode dat onze kinderen nog klein waren. We konden ze niet helpen om op hun verbonden terug te kijken, maar we hadden ze wél kunnen helpen om ernaar uit te kijken. Ik zie mezelf met een zoontje of dochtertje op een zondagochtend voor me:
‘Wanneer je acht jaar bent,’ zeg ik dan, ‘zul je je laten dopen en de gave van de Heilige Geest ontvangen. Dan zul je een verbond sluiten. Het verbond dat je dan sluit, lijkt op de beloften die je nu doet wanneer je van het avondmaal neemt.
‘Wanneer ik vandaag van het avondmaal neem, hernieuw ik mijn doopverbond en doe ik die beloften eigenlijk opnieuw. Jij zit straks naast me, maar jij hernieuwt geen verbond. Je hebt nog geen verbond gesloten. Je kunt wel oefenen om een verbond te sluiten. Telkens wanneer je van het avondmaal neemt, kun je je op je doop en bevestiging voorbereiden. Zo ben je er klaar voor wanneer je acht jaar wordt.’
Het lijkt misschien ongebruikelijk om het woord oefenen op deze manier te gebruiken, maar denk eens aan het volgende: In een eerbiedige sfeer kan een vader zijn kinderen op de verordening van de doop voorbereiden door voor te doen hoe ze samen in het water zullen staan en door de woorden van het doopgebed uit te spreken. Hij verricht die verordening op dat moment niet echt. Maar in zekere zin laat hij zijn kinderen oefenen. Op die manier maken ze zich geen zorgen over wat er gaat gebeuren als ze de wateren van de doop ingaan. Ik geloof dat moeders en vaders hun kinderen ook kunnen laten oefenen met het sluiten en nakomen van het doopverbond. Elke avondmaalsdienst kan een heilige oefendienst voor kleine kinderen zijn door van de zinnebeelden van de verzoening van de Heiland te nemen.
En zo kom ik op mijn oorspronkelijk vraag terug. Waarom laten we ongedoopte kinderen van het avondmaal nemen? Alleen maar om ze ‘zoet te houden’? Natuurlijk niet. We laten onze kleintjes van het avondmaal nemen zodat ze hun Heiland indachtig kunnen zijn en zijn zoete vrede kunnen ervaren — een vrede die de wereld niet kan bieden.7 We helpen ze zich erop voor te bereiden die vrede in de toekomst in steeds grotere mate te ontvangen, wanneer ze verbonden met Hem zullen sluiten en nakomen.