Familiegeschiedenis en de zegeningen van de tempel
Uit een toespraak gehouden tijdens het RootsTech-congres voor familiegeschiedenis 2016 op zaterdag 6 februari 2016 in Salt Lake City (Utah, VS). Ga naar lds.org/go/217Renlund en bekijk deze toespraak in het Engels, Portugees of Spaans.
Tijdens het RootsTech-congres in 2016 herinnerden ouderling Dale G. Renlund, zijn echtgenote Ruth en hun dochter Ashley de heiligen der laatste dagen aan de echte macht die van het combineren van familiegeschiedenis en tempelwerk uitgaat.
OUDERLING RENLUND: In december 1963 maakte mijn ouderlijk gezin de zes uur lange rit van Helsinki naar het eiland Larsmo, aan de westkust van Finland. Daar was mijn vader opgegroeid en woonde mijn grootmoeder, Lena Sofia.
Jaren eerder, in 1912, hadden Lena Sofia en mijn grootvader, Leander, geluisterd naar zendelingen uit Zweden die het herstelde evangelie verkondigden. Op dat moment waren er wereldwijd minder dan achthonderd zendelingen.
Deze zendelingen onderwezen de boodschap van het herstelde evangelie, en Lena Sofia en Leander lieten zich de volgende dag dopen. Ze werden lid van een kleine gemeente, de eerste in Finland.
Enkele jaren later overleed de moeder van Leander, die bij hen woonde, aan tuberculose. In 1917 overleed Leander eveneens aan tuberculose, zodat Lena Sofia, die zwanger was van hun tiende kind, als weduwe achterbleef. Dat kind — mijn vader — werd twee maanden na de dood van Leander geboren. Uiteindelijk overleden zeven van de tien kinderen van Lena Sofia. Het was voor haar als straatarme boerin vreselijk moeilijk om voor haar uitgedunde gezin te zorgen.
Bijna twintig jaar lang kreeg ze amper voldoende nachtrust. Overdag probeerde ze met allerlei klusjes voldoende voedsel bij elkaar te schrapen. ’s Nachts verzorgde ze gezinsleden die op sterven lagen. De dood was alomtegenwoordig. In die dagen werd hout gespleten en tussen de dakspanten te drogen gehangen. Dat hout werd gebruikt om doodskisten van te maken. Ik kan me niet voorstellen hoe Lena Sofia zich gevoeld moet hebben.
Toen ik haar in 1963 ontmoette, was ik net elf geworden en zij was zevenentachtig. Ze liep krom van een leven lang hard werken. Ze was zo kromgebogen dat ze rechtstaand even groot was als wanneer ze op een stoel zat. De huid van haar gezicht en haar handen was verweerd — stug en rimpelig als versleten leer.
Ze stond zo goed zo kwaad als het kon recht, wees naar een foto van Leander aan de muur en zei in het Zweeds tegen me: ‘Det här är min gubbe’ (Dat is mijn lieve man).
Ik had me eerder die herfst op een Zweedse school ingeschreven en ik was net mijn Zweeds aan het opfrissen. Ik dacht dat mijn grootmoeder per ongeluk de tegenwoordige tijd van het werkwoord gebruikte toen ze zei: ‘Dat is mijn lieve man’, omdat Leander toen al zesenveertig jaar dood was. Ik wees mijn moeder erop dat Lena Sofia had moeten zeggen: ‘Dat was mijn lieve man’. Maar mijn moeder zei: ‘Je begrijpt het niet’.
Ze had gelijk. Ik begreep het niet — maar nu wel. Sindsdien heb ik vaak over de betekenis van die ervaring nagedacht en over wat mijn grootmoeder mij had geleerd.
Denk maar eens na over de kracht en troost die ze uit haar kennis over de verzegelbevoegdheid moet hebben geput! Die bevoegdheid krijgt vorm als wij onze voorouders opzoeken en over hen leren. Familiegeschiedenis en de zegeningen van tempelwerk kunnen belangrijk zijn in ons leven, maar de echte macht ontstaat wanneer we de twee combineren. Het is geen gewone optelsom van twee elementen, maar het ene draagt bij tot de ontwikkeling van het andere. Omdat ze wist dat deze verordeningen ooit voor haar en Leander zouden worden verricht, voelde Lena Sofia vrede en troost tijdens haar lange jaren als weduwe.
De echte waarde van familiegeschiedenis
ASHLEY: Zonder familiegeschiedenis kan de verzegelbevoegdheid niet worden gebruikt waar ze nodig is. En de echte waarde van familiegeschiedenis ligt juist in de verzegelbevoegdheid. De echte macht ligt in de combinatie.
ZUSTER RENLUND: Ik hou van dit idee. Overal in de Schriften leren we over deze twee zegeningen. Als we ze combineren, ontvangen we meer zegeningen en kracht in ons leven. Laten we naar enkele voorbeelden kijken.
In de Leer en Verbonden zegt de Heer dat Hij Elia heeft gezonden om ‘in het hart der kinderen de aan de vaderen gedane beloften [te] planten’. Zo zou het hart van de kinderen tot hun vaderen worden teruggevoerd. Dale, ik denk dat dit deels is wat jouw grootmoeder in jou heeft geplant. Vervolgens zegt de Heer dat ‘de hele aarde bij [de wederkomst van de Heiland] volkomen [zou] worden verwoest’ als dat terugvoeren niet zou plaatsvinden (zie LV 2:2–3). Dat is een krachtige boodschap.
Al beschikten we dus over alle genealogische gegevens van de hele wereld, zonder de verzegelbevoegdheid die door de profeet Elia is hersteld, zou het doel van de schepping zijn verijdeld en ‘verwoest’. Dit is een van de eerste boodschappen die de Heer in onze bedeling aan de profeet Joseph Smith heeft geopenbaard.
OUDERLING RENLUND: Je hebt gelijk, Ruth. Onbewust voel ik al mijn hele leven de invloed en kracht van de voorbeelden en verhalen van mijn grootmoeder en mijn andere voorouders.
In de Leer en Verbonden, afdeling 128, staat een profetie waarin Joseph Smith Maleachi 4:5–6 citeert. Hij legt uit wat de zinsnede ‘brengt het hart van de kinderen tot hun vaders terug’ betekent in het kader van de verzegelbevoegdheid en de doop voor de doden. Vervolgens zegt hij: ‘En dat niet alleen, maar ook die dingen die vanaf de grondlegging der wereld nooit geopenbaard zijn, maar voor de wijzen en verstandigen verborgen gehouden zijn, zullen aan kleine kinderen en zuigelingen worden geopenbaard, in deze bedeling, de bedeling van de volheid der tijden’ (zie LV 128:17–18).
Denk daar eens over na! Joseph Smith voorzag dat kinderen dingen zouden begrijpen en weten die geleerde mannen en vrouwen niet konden verklaren. Kinderen en jongeren over de hele wereld hebben dagelijks deel aan deze zegeningen, net als ik toen ik elf was en mijn grootmoeder en moeder mij over deze beginselen vertelden. Mensen die tijdens hun leven op aarde nooit over de Heiland horen, maken evenveel kans op deze zegeningen als zij die in dit leven wel de gelegenheid hadden. Niemand wordt buitengesloten van de kans op deze zegeningen.
Tempelverordeningen en individuele macht
ZUSTER RENLUND: En de tempelverordeningen zijn essentieel voor iemands individuele macht. In feite heeft de Heer ons voorbeelden van deze individuele macht gegeven. De eerste heiligen leerden dat het noodzakelijk was dat ze hun eigen begiftiging ontvingen voordat ze het werk van de Heer konden bevorderen:
‘Het [is] raadzaam in mijn bestel dat mijn ouderlingen een korte tijd wachten op de verlossing van Zion —
‘opdat zijzelf voorbereid zullen zijn, en opdat mijn volk grondiger onderricht kan worden, en ondervinding zal hebben en meer zal weten over zijn plicht en de dingen die Ik van hen verlang.
‘En dat kan niet worden teweeggebracht alvorens mijn ouderlingen met macht uit den hoge begiftigd zijn’ (LV 105:9–11).
De Heer sprak dus over het belang van voorbereiding op het ontvangen van de tempelbegiftigingen, zodat de ouderlingen met macht uit den hoge konden worden gezegend. Deze zegening stelde de heiligen in staat om deze macht beter te leren gebruiken.
OUDERLING RENLUND: U kunt dit nog beter begrijpen als u verder leest in afdeling 109, die het inwijdingsgebed van de Kirtlandtempel bevat. Het gebed van Joseph Smith gaat als volgt: ‘En opdat allen die de drempel van het huis des Heren overschrijden uw macht zullen voelen en zich gedrongen zullen voelen te erkennen dat Gij het hebt geheiligd, en dat het uw huis is, een plaats waarop uw heiligheid rust’ (LV 109:13).
ASHLEY: Ja, de tempelverordeningen zijn zuiver en krachtig. Maar ik begrijp hoeveel groter die kracht is en hoezeer we worden gezegend als je de tempel aan het bekend raken met en het zoeken naar onze voorouders koppelt.
ZUSTER RENLUND: Dale, denk je dat Lena Sophia dit begreep toen ze die opmerking over Leander maakte? Was haar begrip krachtiger omdat ze de macht van de tempel samen met haar liefde voor hem en voor haar gezin erkende?
OUDERLING RENLUND: Ja, dat is precies wat ze mij leerde. Lena Sophia wist dat haar lang voordien overleden echtgenoot voor tijd en alle eeuwigheid de hare zou blijven. Dankzij de leerstelling over eeuwige gezinnen bleef Leander in haar leven aanwezig en zag ze de toekomst hoopvol tegemoet. Lena was zoals al degenen die ‘in het geloof [zijn] gestorven. Zij hebben de vervulling van de beloften niet verkregen, maar hebben die vanuit de verte gezien en geloofd en begroet, en zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners op de aarde waren’ (Hebreeën 11:13).
Met de vurige bevestiging van haar geloof in de verzegelbevoegdheid diende Lena Sophia in 1938 de gegevens in van haar overleden kinderen die ouder dan acht jaar waren toen ze overleden. Zo kon het tempelwerk voor hen worden verricht, hoewel zij zelf tijdens haar leven nooit naar de tempel zou kunnen gaan. Deze gegevens behoorden tot de eerste die vanuit Finland naar een tempel werden gestuurd voor het verrichten van verordeningen.
Herinnert u zich de uitdaging die ouderling Neil L. Andersen van het Quorum der Twaalf Apostelen in 2014 op RootsTech heeft gegeven?
ASHLEY: Hij zei: ‘[Maak] evenveel namen klaar […] voor de tempel als dopen die je in de tempel doet.’1
ZUSTER RENLUND: En in 2015 voegde hij daar nog zeven woorden aan toe: ‘En help iemand anders hetzelfde te doen’.2
Geestelijke kracht toevoegen
OUDERLING RENLUND: Precies. Ik heb over deze uitdaging van een apostel nagedacht en over hoe ze kan blijven groeien. In het kader van dit gesprek denk ik dat we een element van geestelijke kracht aan deze belofte kunnen toevoegen. Laten we in Ezechiël hoofdstuk 47 lezen:
‘Daarna bracht hij [een engel] mij [Ezechiël] terug naar de ingang van het huis [van de Heer]. En zie, er stroomde water uit, van onder de drempel van het huis naar het oosten, want de voorkant van het huis lag naar het oosten. Het water stroomde naar beneden van onder de rechterzijde van het huis, ten zuiden van het altaar.
‘Vervolgens bracht hij mij naar buiten via de noorderpoort en leidde mij buitenom rond naar de buitenpoort, in de richting die naar het oosten gekeerd is. En zie, uit de rechterzijde borrelde water.
‘Toen de man naar het oosten naar buiten ging, was er een meetlint in zijn hand. Hij mat duizend el en liet mij door het water gaan: het water kwam tot de enkels.
‘Hij mat weer duizend el en liet mij door het water gaan: het water kwam tot de knieën. Toen mat hij er weer duizend en liet mij erdoor gaan: het water kwam tot de heupen.
‘Nog eens mat hij duizend el: het was een beek waar ik niet door kon gaan, want het water was heel hoog — water waar men alleen zwemmend door kon, een beek waar men anders niet door kon gaan. […]
‘Hij zei tegen mij: Dit water stroomt weg naar het oostelijke gebied en stroomt in de vlakte naar beneden en komt in de zee. In de zee uitgestort, wordt het water gezond.
‘Het zal gebeuren dat alle levende wezens die er wemelen, overal waar een van beide beken naartoe komt, zullen leven. Daar zal zeer veel vis zijn, omdat dit water daarheen komt, en alles waarheen deze beek komt, zal gezond worden en leven’ (zie Ezechiël 47:1–5, 8–9).
Ezechiël ziet een rivier die in het huis ontspringt en steeds dieper wordt. Het water dat uit de tempel vloeit, stelt de zegeningen voor die uit de tempels vloeien om gezinnen te verenigen en tot leven te wekken.
ASHLEY: Maar het water wordt steeds dieper naarmate het verder weg vloeit. Dat begrijp ik niet.
OUDERLING RENLUND: Denk eens aan mij (één persoon), mijn ouders (twee mensen), mijn grootouders (vier mensen) — en nog verder terug, en ook in de andere richting. De groei van de rivier is gelijk aan de exponentiële groei van onze familie van generatie tot generatie.
De zegeningen van de tempel zijn voor alles en iedereen beschikbaar. En wat een zegeningen! ‘Alles waarheen deze beek komt, zal gezond worden en leven.’
‘Ze heeft lang genoeg gewacht’
OUDERLING RENLUND: De Heer heeft een plan om de ellende van Lena Sophia, ons verlies, uw tragedie — in feite, de rampspoed van iedereen — te overwinnen. Hij heeft zijn priesterschap en zijn verzegelbevoegdheid op aarde hersteld. Lena Sophia wist dat, en mijn moeder Mariana ook.
ZUSTER RENLUND: Bedoel je toen ze de naam van Lena Sophia voor tempelwerk indiende?
ASHLEY: Dat vind ik een geweldig verhaal. Kort na de dood van Lena Sophia in 1966 bracht mijn oma Mariana haar naam persoonlijk naar de afdeling genealogie.3 De man aan de balie zei dat iemand volgens het kerkbeleid minstens een jaar voordien overleden diende te zijn voordat het tempelwerk voor die persoon kon worden verricht. Oma Mariana antwoordde: ‘Dat antwoord bevalt mij niet. Ik wil spreken met iemand die mij een ander antwoord kan geven. Ze heeft lang genoeg gewacht.’
Opa Åke zei dat hij had geprobeerd op haar in te praten, maar ze wierp hem een maar al te bekende blik toe — dat het zinloos was om er nog verder over te praten. Opa schreef in zijn dagboek: ‘Ik zou medelijden moeten hebben met de man die zei dat we nog minstens een jaar moesten wachten. Die man wist niet tegen wie hij het opnam. Ik had het hem wel kunnen vertellen, maar hij vroeg er niet naar.’4
OUDERLING RENLUND: Minder dan twee maanden later was het tempelwerk voor Lena Sophia en Leander voltooid, met de toestemming van de president van de kerk. Oma Mariana en opa Åke deden het plaatsvervangende werk voor Lena Sophia en Leander, die in de Salt Laketempel voor tijd en alle eeuwigheid werden verzegeld. Wist u dat iemand die omwille van afstand niet in de mogelijkheid was om de zegeningen van de tempel te genieten nu volgens het beleid van de kerk geen jaar hoeft te wachten? Zo kunnen mensen zoals Lena Sophia zo snel mogelijk deze zegeningen ontvangen. Oma Mariana zei het al tegen de man in de afdeling genealogie: ‘Ze hebben lang genoeg gewacht’.
ZUSTER RENLUND: Wat een heerlijke dag was dat voor je familie! Denk je de vreugde van Leander en Lena Sophia eens in, om maar te zwijgen over de vreugde van hun kinderen. Deze zegeningen zijn het resultaat waar familiegeschiedenis en tempelwerk bij elkaar komen en de kracht waarover we vandaag hebben gesproken, ontketenen.
Onlangs dacht ik eraan dat ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen over deze kracht heeft gesproken. Jaren geleden begon hij mensen aan te moedigen om in te zien welke zegen het combineren van die twee goddelijke aspecten, tempelwerk en familiegeschiedenis, brengt.
Ouderling Bednar zei: ‘Familiegeschiedenis is niet zomaar een programma — en daarnaast gaan we naar de tempel om te aanbidden. Het vormt allemaal één geheel in Christus. En er gaat een macht van uit als u [uw] voorouders opzoekt en hun naam naar het huis van de Heer meeneemt. Dat heb ik ook gedaan. Ik heb samengewerkt en gesproken met honderden en duizenden mensen die dat werk hebben gedaan. En het mag dan heerlijk zijn om naar de tempel te gaan, het is nog beter als we het nodige werk hebben gedaan om deze verordeningen voor onze eigen overleden verwanten te verrichten.’5
ASHLEY: President Russell M. Nelson, president van het Quorum der Twaalf Apostelen, heeft eveneens beloofd dat wij deze macht in ons leven kunnen ervaren. Hij zei: ‘Het is waar dat het familiehistorische werk een grote zegen in zich draagt voor wie zich in het geestenrijk bevinden. Maar het werk is de levenden evenzeer tot zegen. Het heeft een louterende invloed op wie eraan werken. Zij werken letterlijk aan de verhoging van hun familie.’6
Een belofte van bescherming
OUDERLING RENLUND: Ik ben dankbaar dat ik mijn getuigenis hieraan kan toevoegen — nog een apostolische stem die deze tempeluitdaging steunt. Ik bevestig de belofte van bescherming die in het verleden is gedaan. Broeders en zusters, ik beloof u en uw gezin bescherming als u ingaat op deze uitdaging om net zoveel namen mee naar de tempel te nemen als het aantal verordeningen dat u in de tempel verricht, en om anderen aan te moedigen hetzelfde te doen.
Als u op deze uitdaging ingaat, zullen de zegeningen naar u en uw gezin stromen zoals de krachtige rivier waarover Ezechiël sprak. En de rivier zal dieper worden als u dit werk blijft doen en anderen leert om dat ook te doen. U zult niet alleen bescherming tegen de verleiding en de ziekten van de wereld ervaren, maar u zult eveneens persoonlijke kracht vinden — kracht om te veranderen, kracht om te leren, kracht om te worden geheiligd, en kracht om het hart van uw familieleden tot elkaar te wenden en te genezen wat moet worden genezen.