คุณตาคุณยายผู้ประเสริฐ
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
แอนดรูว์ไม่แน่ใจเรื่องวันพาผู้ปกครองมาโรงเรียน
“ฉันมีครอบครัวอยู่บนโลกนี้ พวกเขาแสนดีต่อฉัน” (หนังสือเพลงสำหรับเด็ก, 98)
“แอนดรูว์! รถมาแล้ว!” คุณยายเรียก
แอนดรูว์วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว เขาโบกมือลาคุณตา คุณยาย กับเอมีน้องสาวตัวน้อยของเขา เอมีเล็กเกินกว่าจะไปโรงเรียน เธอจึงอยู่บ้านกับคุณตาคุณยาย
แอนดรูว์ชอบโรงเรียน เขาชอบเล่นกับเพื่อนๆ ช่วงพัก เขาชอบครูคิมบัลล์ของเขา
หลังพักช่วงเช้า ครูคิมบัลล์บอกว่า “สัปดาห์หน้าเราจะมีงานวันพาผู้ปกครองมาโรงเรียน เมื่อผู้ปกครองมา ให้พวกท่านนำของบางอย่างจากงานอาชีพของพวกท่านมาให้พวกเราดูด้วยนะคะ เราตื่นเต้นที่จะได้ฟังพวกท่าน!”
ใบหน้าของแอนดรูว์ร้อนผ่าว เขาไม่มีอะไรพูดเกี่ยวกับพ่อแม่ของเขา เขาจำเรื่องแม่ได้ไม่มาก เธอทิ้งไปตั้งแต่เขายังเล็ก และแอนดรูว์ไม่รู้จักพ่อด้วยซ้ำ
แอนดรูว์ฟังขณะที่เด็กคนอื่นๆ พูดถึงพ่อแม่ของตน แม่ของโทนีเป็นพนักงานดับเพลิง และพ่อของเจสซิกาทำงานที่สวนสัตว์ ทุกคนหวังให้พ่อของเธอนำลิงหรือตัวสลอธมาชั้นเรียน!
“แล้วพ่อแม่นายล่ะ” โทนีถามแอนดรูว์
แอนดรูว์ก้มหน้า เขายักไหล่ “ฉันอยู่กับคุณตาคุณยาย”
แอนดรูว์รักคุณตาคุณยาย แต่ท่านทั้งสองไม่ได้ทำงานเท่ๆ คุณยายขายผ้าห่มกับเสื้อผ้าเด็กอ่อน ส่วนคุณตาขับรถบรรทุกอาหารคันใหญ่ แอนดรูว์ไม่แน่ใจเรื่องวันพาผู้ปกครองมาโรงเรียน
คืนนั้นแอนดรูว์อ่านบทแรกของพระคัมภีร์มอรมอน “ข้าพเจ้า, นีไฟ, โดยที่เกิดจากบิดามารดาผู้ประเสริฐ …” (1 นีไฟ 1:1)
“ฉันไม่ได้อยู่กับพ่อแม่” แอนดรูว์คิด “ฉันอยู่กับคุณตาคุณยาย”
ขณะนั้นเอมีเดินกอดผ้าห่มขนสักหลาดเข้ามาในห้องของแอนดรูว์พอดี เธอชูผ้าห่มให้แอนดรูว์ดู “คุณยายทำ!”
“จ้ะ คุณยายทำผ้าห่มให้พี่” แอนดรูว์ยิ้มนิดๆ
เขานึกถึงสิ่งดีๆ ทั้งหมดที่คุณยายทำให้เขา—ทำอาหารเช้าก่อนไปโรงเรียน ช่วยสอนการบ้าน เล่นเกมกับเขาและเอมี คุณยายเป็นเหมือนแม่คนหนึ่ง
จากนั้นแอนดรูว์จึงนึกถึงคุณตา คุณตาอ่านนิทานให้แอนดรูว์ฟังทุกคืน ท่านช่วยสอนการบ้านด้วย ท่านสอนแอนดรูว์ขี่จักรยานเช่นกัน คุณตาเป็นเหมือนพ่อคนหนึ่ง
แอนดรูว์ยิ้มกว้างขึ้น เขาสำนึกคุณต่อคุณตาคุณยายมากๆ แต่ก็ยังรู้สึกกังวลเรื่องพาคุณตาคุณยายไปโรงเรียน แต่ทุกอย่างจะผ่านไปได้ “ฉันอาจไม่มีพ่อแม่ผู้ประเสริฐ” เขาคิด “แต่ฉันมีคุณตาคุณยายผู้ประเสริฐ และนั่นค่อนข้างพิเศษ”
ในวันพาผู้ปกครองมาโรงเรียน แอนดรูว์นั่งกับคุณตาหลังห้องและฟังพ่อแม่ของเด็กคนอื่นๆ คุณแม่ของโทนีนำชุดพนักงานดับเพลิงมา เธอให้ทุกคนลองสวมหมวกกันไฟของเธอ คุณพ่อของเจสซิกานำเต่ามาจากสวนสัตว์
“ตาเธอแล้ว แอนดรูว์” ครูคิมบัลล์บอก
แอนดรูว์เดินไปหน้าชั้นพร้อมคุณตา เขาสูดลมหายใจและพูดว่า “คุณตาของผมขับรถบรรทุกคันใหญ่ส่งอาหาร ท่านพบเจอคนมากมาย และท่านทำงานหนักมาก”
แอนดรูว์เงยหน้าและเห็นคุณตายิ้ม จากนั้นคุณตาก็เล่าเรื่องการขับรถบรรทุก ท่านแจกขนมจากที่ทำงานให้ทุกคนด้วย! เด็กๆ ในชั้นของแอนดรูว์ถามคำถามคุณตาหลายข้อเกี่ยวกับงานของท่าน
แอนดรูว์มีความสุขที่มีคุณตาอยู่ด้วย เขากับคุณตาคุณยายและเอมีเป็นครอบครัวเดียวกัน—พวกท่านเป็นคุณตาคุณยายผู้ประเสริฐ