เจอโบสถ์โดยบังเอิญ
ดาเนียล อาร์. ธอมพ์สัน, รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา
ภาพประกอบโดย อัลเล็น การ์นส์
วันหนึ่ง ขณะมองหาที่วิ่ง ผมตัดสินใจลองไปวิ่งที่ลานจอดรถของโบสถ์แห่งหนึ่งแถวบ้าน ผมชอบเพราะที่นั่นสว่างและปูพื้น ผมพบว่าการวิ่ง 10 ถึง 15 เที่ยวรอบอาคารจะทำให้ผมวิ่งครบสามไมล์ (4.8 กิโลเมตร)
ผมวิ่งในลานจอดรถต่อเนื่องเป็นประจำนานสามปี ทุกครั้งผมจะเห็นคนในลานจอดรถเพราะบางครั้งผมจะวิ่งในช่วงพิธีและกิจกรรมอื่นๆ ของศาสนจักร
หลายครั้งผมมีความรู้สึกว่าผมต้องพูดคุยกับบางคนเกี่ยวกับศาสนจักร แต่ผมไม่ทราบว่าจะพูดอย่างไร เย็นวันหนึ่งระหว่างกลับจากที่ทำงาน ผมตัดสินใจแวะดูว่าผมจะพบใครที่นั่นบ้าง เมื่อเดินเข้าไปในอาคาร ผมพบผู้สอนศาสนาขณะพวกเขาสัมภาษณ์กับประธานคณะเผยแผ่เสร็จพอดี ผมแนะนำตัวจากนั้นเรานั่งในห้องโถง พวกเขาสอนพระกิตติคุณบทแรกให้กับผม
ผมพบกับผู้สอนศาสนาตลอดช่วงสองสัปดาห์ติดต่อกัน เมื่อผมเข้าร่วมการประชุมศีลระลึก สมาชิกวอร์ดแสดงความรัก การยอมรับ ความเป็นมิตร และกำลังใจ เมื่อผมนึกถึงสิ่งที่กำลังเรียนรู้ ผมตระหนักว่าความสนใจใคร่รู้เกี่ยวกับศาสนจักรเพิ่มขึ้นจนผมต้องตัดสินใจรับบัพติศมา ผมรู้ว่าพระวิญญาณทรงกระตุ้นเตือนให้ทำสิ่งที่พระบิดาบนสวรรค์ทรงต้องการให้ผมทำ แต่ผมก็ยังลังเล ผมรับบัพติศมาในท้ายที่สุดในเดือนพฤศจิกายน 2001 เมื่ออายุ 36 ปี
การตัดสินใจวิ่งที่ลานจอดรถของศาสนจักรดูเหมือนไม่สลักสำคัญในเวลานั้น แต่นั่นทำให้ผมได้รับพรประเสริฐสุดหลายอย่าง อาทิ ผมได้เป็นสมาชิกของศาสนจักร ได้พบกับเจนเนเฟอร์ภรรยาที่ยอดเยี่ยมของผม และได้รับการผนึกกับเธอเพื่อกาลเวลาและนิรันดรในพระวิหารแซนดีเอโก แคลิฟอร์เนีย
ฉะนั้นถ้าท่านบังเอิญเห็นคนออกกำลังกายที่ลานจอดรถของอาคารประชุม จงแนะนำตัว! ท่านไม่มีวันรู้—อีกไม่นานเขาอาจจะกลายเป็นสมาชิกคนล่าสุดของวอร์ดท่านก็ได้!