”ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งค่ะ”
แอบบี ธอร์น
รัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
ภาพประกอบโดย แบรดลีย์ คลาร์ก
ดิฉันเพิ่งนั่งบนรถโดยสารเมื่อชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอนตัวมาพูดว่า “คุณมีจิตใจงาม”
ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าดิฉันประหลาดใจ ดิฉันไม่เคยได้ยินใครชมจิตใจดิฉันมาก่อน ดิฉันไม่ทราบจะตอบอย่างไรจึงพูดเพียงว่า “ขอบคุณค่ะ”
ชายคนนั้นบอกดิฉันว่าเขาบอกได้เพราะเขาทำงานกับกลุ่มศาสนาของเขา ดิฉันฟังเขาขณะเขาแนะนำดิฉันเกี่ยวกับการรักษาจิตใจของดิฉันให้สวยงามอยู่เสมอ
เมื่อรถโดยสารเข้าป้าย เราทั้งคู่ยืนตรงทางออกและเขาบอกความคิดสุดท้ายกับดิฉันว่า “คุณอย่าฟังมอรมอนพวกนั้นนะ”
เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วครู่ ชายคนนี้เห็นสิ่งพิเศษบางอย่างในสีหน้าของดิฉัน แต่เขาไม่ทราบว่านั่น เพราะ ศาสนาของดิฉัน
ดิฉันจะตอบอย่างไรดี พูดตามตรง ความคิดแรกของดิฉันคือไม่พูดอะไรและแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเขา ดิฉันกังวลว่าถ้าบอกเขาว่าดิฉันเป็นสมาชิกของศาสนจักร เขาอาจมีปฏิกิริยาในทางลบหรือถึงกับหยาบคาย
แต่พระคัมภีร์ข้อหนึ่งเข้ามาในใจ “ข้าพเจ้าไม่มีความละอายในเรื่องข่าวประเสริฐ เพราะว่าข่าวประเสริฐนั้นเป็นฤทธานุภาพของพระเจ้า เพื่อให้ทุกคนที่เชื่อได้รับความรอด” (โรม 1:16) ดิฉันรู้แน่แก่ใจว่าดิฉันไม่มีความละอายในเรื่องพระกิตติคุณ และรู้ว่าจิตใจของดิฉันจะไม่ส่องสว่างหากดิฉันไม่ยืนเป็นพยาน ดิฉันมองดูชายคนนั้นด้วยความตั้งใจใหม่และพูดว่า “ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งค่ะ”
เขาจ้องหน้าดิฉันและดิฉันจ้องกลับ ยังความประหลาดใจแก่ดิฉัน เขาหัวเราะและพูดว่าเขาเข้าร่วมศาสนจักรไม่ได้เพราะเขาชอบดื่มกาแฟมาก ดิฉันหัวเราะด้วย และเราแยกกันไปคนละทาง
ดิฉันดีใจจนถึงวันนี้กับการเลือกที่ดิฉันทำ ดิฉันรู้ว่าการเป็นสมาชิกของศาสนจักรอาจจะยาก บางครั้งน่ากลัวมาก! แต่เมื่อเราสนับสนุนพระผู้เป็นเจ้า จิตวิญญาณเราจะสว่างเหมือนแสงส่องโลก